Mariquitas, unhas belas axentes para manter baixo control as pragas da horta

Somos Agro O CONTIDO DA PRESENTE PUBLICACIÓN, REPRESENTA UNICAMENTE As OPINIÓNS DO AUTOR E É RESPONSABILIDADE EXCLUSIVA DE LESTE. A COMISIÓN EUROPEA NON ASUME NINGUNHA RESPONSABILIDADE POLO USO QUE PUIDESE FACERSE DA INFORMACIÓN CONTIDA NO DEVANDITO MATERIAL.

BIODIVERSA GALICIA

cedida

Protexer a biodiversidade é un dos obxectivos da nova política agraria común. Por iso é polo que recorrer á loita biolóxica en lugar da os pesticidas químicos sexa unha boa fórmula de cumprilo.

07 mares 2022 . Actualizado ás 15:16 h.

Coidar o medio ambiente e frear o cambio climático son asuntos sobre os que viran tres dos nove obxectivos da nova política agraria común (PAC). E dentro da protección da contorna natural, algo que está moi claro é a urxencia de protexer a biodiversidade e de conservar os servizos ecosistémicos, os hábitats e as paisaxes. Aí entra en xogo a Estratexia de Redución no Uso de Pesticidas na agricultura, que promove a loita biolóxica como instrumento para frear as pragas que periodicamente atacan os cultivos como alternativa ao uso de pesticidas químicos. Por iso é polo que a solución ás pragas está dentro dos ecosistemas que urxe conservar.

Porque como explicaba xa a finais dos noventa o estudo O uso de insectos depredadores no control biolóxico aplicado, elaborado por expertos do Centro Superior de Investigacións Científicas (CSIC), «o ecosistema é un sistema no que, xa que logo, todos os elementos que o integran interrelaciónanse e xustamente o estado de cada un depende desas relacións». Por iso é polo que todas as especies que conviven no ecosistema están sometidas a un control de densidades poboacionais. «Grazas a ese control natural, a maior parte das especies de insectos potencialmente daniños non se converten en pragas reais, resultando só un 1% das especies que chegan a resultar nocivas», recollía aquel estudo. 

Imagen de una larva de mariquita
Imaxe dunha larva de mariquita PEPA LOSADA

 Un dos insectos que xoga un papel fundamental no equilibrio ecosistémico dos hortos é a mariquita, eses pequenos coleópteros da familia das coccinellidae aos que máis dun terá collido na man para cantarlle de «xoaniña voa sol, voa voa e fai sol». As mariquitas poden facer moito polo horto, sobre todo porque a súa voracidade acaba co pulgón, os ácaros ou a cochinilla. Por iso é polo que todo agricultor debe coidar e protexer ás mariquitas. Porque son as súas aliadas. 

Non está de máis saber que, por exemplo, non lles gusta o frío. Por iso, hibernan no outono e inverno. Fano refuxiadas en cortizas de árbores ou en lugares onde poidan estar a recado fronte aos seus depredadores: paxaros, arañas, libélulas ou algúns anfibios. Cando espertan do seu letargo invernal, as mariquitas femias adoitan pór unha media de 400 ovos. Fano preto de colonias de pulgones para que cando as larvas rompan o ovo teñan preto alimento suficiente para crecer vigorosas durante os seus catro fases larvarias. Unha vez que chega á idade adulta, unha mariquita, segundo algúns estudos publicados, pode devorar durante todo o verán uns mil pulgones. Só por iso non cabe dúbida de que as mariquitas poden facer moito polos hortos. Porque o pulgón é un insecto chupador que vive en colonias que atacan a unha gran variedade de plantas. Ademais fan boas faragullas coas formigas porque mentres están na planta soltan unha especie de melaza que lle encanta ás formigas. A cambio dese saboroso manxar estas protéxenos dos depredadores, facendo fronte mesmo ás poderosas mariquitas. 

Pero como atraer mariquitas ao horto. Pois só hai que saber o que lles gusta. E encántanlles as flores de cores vivas. Caléndulas, margaridas, crisantemos, alisos...., pero tamén lles gustan as herbas autóctonas. Por iso é polo que non sexa conveniente arrincar todas as malas herbas que poidan aparecer no terreo. Non está de máis deixarlles algún bebedoiro para que poidan saciar a súa sede. Non todo vai ser comer pulgones.