El Iberia saborea el premio a cuatro temporadas de feroz resistencia

BARREIROS

XAIME RAMALLAL

El equipo de San Miguel de Reinante ascendió después de una década y tras ser el menos goleado de Segunda Futgal cuatro años seguidos

19 may 2025 . Actualizado a las 11:06 h.

Sería sencillo destacar los 20 goles de Iván García o 12 de Adrián Barrera y Dani Prieto para explicar el regreso del Iberia a Primera Futgal diez años después. Pero tras el éxito del club de San Miguel de Reinante hay un colectivo que se sitúa por encima de ningún nombre propio. «Tíñamos claro que, igual que o ano pasado, debíamos medrar a partir de construír unha defensa inquebrantable porque, se conseguimos encaixar pouco, temos calidade para xerar moitas ocasións», subraya Miguel Fuente, Moro, el actual mandamás de las escuadra menos goleada del grupo del norte de Lugo de la Segunda Futgal por cuarto año consecutivo.

En la portería habitualmente defendida por Alonso de Jorge los rivales apenas penetraron 26 veces para que el Iberia sumase en 30 jornadas 69 puntos inaccesibles para el resto de aspirantes al título de Liga y único puesto de ascenso directo. Los barreirenses, que hace un año cayeron en la promoción y conquistaron la Copa Diputación solo habían recibido 22 goles en la fase regular del 2023-24, por 23 y 16 en 22 partidos en los cursos previos.

Moro, llegado a As Valgas en el 2023, pone en valor el trabajo de su predecesor en el bienio anterior, José Manuel Teijeiro, y la fe de la directiva en el proyecto: «Son dous anos comigo e outros dous con José Manuel estando aí, dando moita guerra. Xa o curso pasado fixemos unha tempada criminal e, aínda que ascender non era un obxectivo como tal, simplemente queríamos chegar ao final de ano con todo pagado e competir o máis arriba posible, é o premio ao bo traballo feito e a insistencia».

El estratega afincado en Ribadeo destaca la regularidad de un Iberia que solo concedió una derrota «e no minuto 92», un 3-4 en la visita del Riotorto, y dejó su meta a cero en once ocasiones: «Só fichamos a Iván, que viña do Ribadeo en Preferente, e Brais, que xa estivera no primeiro equipo do Sporting Pontenova sendo xuvenil comigo. Tamén tivemos bastantes lesións importantes. Un día antes de comezar lesionóusenos Cube, Jonny sufriu un pinchazo a media tempada do que xa non deu recuperado... Os rapaces mostraron un compromiso tremendo, moitos fixeron o esforzo de xogar fóra de posición e tivemos toda a tempada adestrando con nós a xuvenís que tiveron bastante presenza no equipo. Deixámonos algúns empates contra equipos de abaixo, pero fomos moi sólidos».

Predispuesto a seguir al frente del equipo, «aínda que hai que falar algúns temas coa directiva», Moro muestra una fe total en el joven grupo que conquistó el ascenso: «Habería que facer algún retoquiño, sobre todo para ter máis fondo de armario, pero a idea é dar continuidade a este proxecto. Boa parte da base son os xuvenís que tiven na SD Ribadeo, que agora van para 23 anos». A la espera de conocer la confección de los grupos, en Primera Futgal medirán sus fuerzas con escuadras vecinas como el Ribadeo, el Foz, el Lourenzá y el Xove Lago.

«O ambiente contra o Celta Barreiros foi espectacular»

El Iberia consumó su esperado y trabajado salto de categoría en una auténtica final en As Valgas contra los vecinos del Celta Barreiros, un equipo recién ascendido que llegó a la última jornada con opciones de ser campeón, aunque para eso debía vencer por dos o más goles. «O ambiente foi espectacular», detalla un hombre que admite haberse visto sorprendido por el planteamiento rival. «Rubén (Acebedo) tacticamente é incrible, sorprendeunos e durante os primeiros 20 minutos non puidemos axustar porque non daba falado cos xogadores do barullo que había no campo. Marcaron de penalti, pero empatamos cun golazo de Iván, despois Iñaki fixo un paradón e ao tramo final si que chegamos con mellores pernas e acabamos gañando 3-1», analiza Moro, orgulloso del clima respirado en el duelo de rivalidad barreirense.

«Os días previos foron de moita tensión. Fun tomar algo co adestrador rival, que é dos meus mellores amigos, e a xente non nos falaba doutra cousa. Tiña moitas ganas de que pasase dunha vez, para ben ou para mal», destaca el que también fue entrenador de unos cuantos jugadores del cuadro de O Cascabeiro. «Fixeron unha campaña espectacular. Custoulles arrincar, pero desde que lles gañamos alí 0-1 non volveron perder en toda a segunda volta», aplaude.

Fuente, además, se mostró crítico con un horario, el domingo a las cinco, que coincidió con el Barcelona-Real Madrid: «As afeccións dos dous equipos estiveron chapó e tamén veu moita xente do fútbol da zona, incluso do Ribadeo, que descenderan esa mesma mañá. O único pero foi coincidir co clásico, de feito notouse que na segunda metade aumentou moito a cantidade de público. Se había mil persoas, sen coincidir co Barça-Madrid puideron ser tranquilamente 300 afeccionados máis, que a cinco euros a entrada ben podían permitirnos pagar tres autobuses o ano que vén».