José Antonio Blas, xerente da París de Noia: «Sempre descansamos polo menos un día ao mes, aínda que só sexa para lavar a roupa»

Non hai recuncho de Galicia sen festa, nin festa sen orquestra. A París de Noia leva presente nas verbenas galegas desde hai 89 anos, case un século facendo bailar, cantar e gozar a máis de tres xeracións galegas. José Antonio, o seu xerente, pode desde adiviñar a próxima canción que causará furor entre os mozos para organizar todas as datas de espectáculo do ano.

—Que hai detrás do espectáculo da París de Noia?

—Somos 22 músicos entre cantantes e bailaríns, o persoal completo está en 35 persoas. Traballamos cun escenario de 32 metros de longo, catro tráileres, un autobús, montaxe de iluminación e pantallas de última tecnoloxía, é unha infraestrutura verdadeiramente custosa.

 — Agora mesmo, canto dura a vosa actuación?

—Unhas tres horas. A partir de aí ás veces facemos un primeiro pase de dúas horas e un segundo dunha hora. E outras veces facemos unha cousa que xa se está facendo en bastantes sitios, que é facer un pase seguido de tres horas.

—Tivestes que dicir ‘non' a moitas festas este ano?

—Nós dicimos que non ás festas cando nos chaman e xa estamos ocupados. Os meses de verán teñen os días que teñen. Entón, imaxínate que a min chámanme para o 10 de agosto. Se esa data xa está ocupada, pois non a podo facer. Tamén ás veces son cuestións de distancia. Se tocamos hoxe en Ourense e chámanme para ir tocar a Valencia ao día seguinte, pois claro, non temos marxe.

 — Quedan días libres para descansar no verán?

—Sempre deixamos días libres. Polo menos un no mes, aínda que só sexa para lavar a roupa. No mes de xullo houbo dous ou tres días que tivemos libres. En agosto temos só o 21, e en setembro tamén hai tres ou catro. E temos días para descansar un pouco, aínda que o que máis fixemos sen parar creo que foron 47 días.

 —Esta fin de semana é a ponte no que máis festas hai en Galicia, vós como o ides a xestionar?

—O día 15 estaremos en Sada e o 16 en Ordes. É certo que hai máis festas en Galicia, pero para nós non deixan de ser uns días máis de traballo, o único diferente é que podemos estar nós tocando nunha festa en Sada, por exemplo, e ter a cinco quilómetros outra orquestra tocando noutro sitio.

 —Como resisten os artistas, requírese de moito adestro previo?

—Todo require unha formación, está claro. Pero cando se chega a este nivel de actividade, os cantantes e os músicos, en realidade, xa levan todo o inverno preparándose. Hai adestro, hai ensaio e hai preparación.

—Canto tempo estades a ensaiar para chegar a lume de biqueira no verán?

—Nós empezamos os ensaios habitualmente en novembro, e o espectáculo estreámolo a mediados de abril. Despois alternamos os ensaios coas actuacións que temos no inverno.

—En todos eses meses, hai algún cambio no espectáculo?

Sempre aparece o típico tema, aínda que agora xa non existe o tema do verán, agora hai 40.000 temas do verán. De súpeto, está esa canción que tes que facer porque o está petando, e tes que ir á vangarda e sobre a marcha para introducila.

 —Antes coincidían máis a París e a Panorama no mesmo sitio, ten algo que ver co caché?

—Non, xuntar a París de Noia e Panorama nunha mesma verbena é un pouco complicado. Dígoo porque a min encántanme os birlos con Panorama, pero se eu organizase a festa, sería listo e poría cada día unha.

—Expuxéstesvos sacar unha versión da París de Noia «baixo custo»?

—Non, non se me pasa pola cabeza. Bastante traballo dá manter, coidar e organizar unha orquestra para ter unha filial. Teño a orquestra que teño e loito por mantela aí arriba, entre os grandes.

---

---