Hoxe chegará a Guixar o Estrella Rías Baixas se a previsión recollida o martes por Carlos Punzón cúmprese, porque á vista de como anda o tren ultimamente convén non dar por garantidos os anuncios. Antes de frear en Vigo, o mítico ferrocarril terá que pasar por Ourense e moito antes saír da estación de Chamartín, aínda que para reproducir con fidelidade a ruta orixinal e abonar a nosa insoportable nostalxia debería facelo da de Príncipe Pío, desmantelada desde hai anos para convertela nun centro comercial.
O Estrella Galicia volverá ás vías grazas á Asociación de Amigos do Ferrocarril de Madrid que nos deu unha escusa para que todos os que nalgún momento da vida repartimos a existencia entre Galicia e a capital de España poidamos acudir de novo a aquelas viaxes nocturnas nos que todo era tan imprevisible e lento. A finais dos oitenta, entre Ourense e a estación Príncipe Pío mediaban oito horas nun vagón de segunda clase compartido por seis persoas que dispuñan dun tempo infinito para nacer, crecer, reproducirse e morrer, no que era a simulación perfecta dunha existencia completa ou polo menos dunha amizade eterna que sempre se prometía na plataforma e esquecía ao acadar a costa de San Vicente.
Cos anos, os cuartos foron máis ata permitir algunha viaxe con cea previa no vagón restaurante, cunha carta moi presentable, manteis brancos de bo algodón e unha luz tenue que disparaba o instinto peliculeiro máis tímido. Gozar dunha daquelas veladas e percorrer ao rematar os corredores dos vagóns ata acadar o coche cama, pasar a noite arrullada polos rozamentos do tren e chegar a destino pola mañá temperán era a preparación perfecta para comerche o mundo.
Todas as incomodidades daquelas viaxes parecen hoxe aventuras impresionantes grazas ás trampas que fai a memoria cando regresa a tempos felices. Sería interesante transportar a un xuvenil do 25 a unha daquelas noites sen móbil e con dez horas por diante para un traxecto no que hoxe o tren emprega apenas dúas horas e media. Nestes tempos de autoflagelación colectiva sobre as miserias que nos afloran o regreso do Estrella Galicia é unha evidencia do que melloramos.