Contan que tamén en Roma os turistas están a deixar a alma da cidade nos ósos, pero en abril do 2005, a noite que morreu Xoán Paulo II, aínda era un lugar de verdade. A morte puxera fin á larguísima agonía do papa polaco e o xornal quería testar en directo como a Igrexa acometía a súa substitución. O transo prolongouse durante 17 días, os que mediaron entre aquel 2 de abril e o 19 no que a fumata branca sobrevoou a Capela Sixtina para anunciar que Joseph Ratzinger converteríase en Bieito XVI.
A substitución dun papa é unha ocasión marabillosa para exercer en Roma o xornalismo. Ao Vaticano viaxan compañeiros de todo o mundo coñecido e as intrigas e misterios que son a esencia da institución parecen porse en fila para ser contadas. Pero tamén che concede a oportunidade de mergullarte nunha cidade asombrosa.
A noite que morreu Xoán Paulo II, despois de atender os encargos profesionais, a correspondente de La Voz en Roma, María Signo, e o seu marido italiano, reservaron cea para tres nun deses restaurantes que os turistas buscan, pero non atopan. Co sabor dos mellores arancinis do planeta Terra aínda no padal, María desafiou a ilusión desbordante da xornalista invitada, novata a esas horas en asuntos romanos, convencida de que ía compartir un dos lugares máis conmovedores da cidade, bo exemplo de como transcorren as cousas nela e das mensaxes cruzadas que pintan as súas rúas. O coche avanzaba cara ao Aventino no medio dun silencio conmovedor e esa ausencia de bulicio borraba os límites do tempo. Tanto, que a esa mesma hora, na Fontana di Trevi Anita Ekberg esixíalle a Mastroianni: «Marcelloo, come here!». O coche detívose na Piazza dei Cavalieri di Malta baleira e María cominou a esta colega para descender e aproximarse ao fachadón do que parecía un palacio estupendo. Na porta, unha fechadura de ferro á que a anfitrioa dirixiu o seu dedo cunha naturalidade que contrastaba co meu pasmo. «Pon o ollo», indicou, cun ímpeto parecido ao da Ekberg.
E co ollo ben posto na fechadura de Santa Maria do Priorado, o que a vista descubriu polo Buco della serratura foi a Roma enteira. E unha lección radical sobre como mirar as cousas. E a vida.