Os Mozos de Arousa dan a badalada: «Aínda non cobramos o premio, aínda temos as mans atadas»

A pesar de que acaban de rematar a súa etapa en Reacción en cadea, pódese dicir que o 2025 será o grande ano dos Mozos de Arousa, cando ao fin logren que o tan ansiado premio estea nos seus petos. Porque, ao contrario do que a maioría da xente poida pensar, estes tres mozos de Vilagarcía aínda non cobraron os máis de 2,6 millóns que gañaron no concurso. Por iso, e tras a polémica que protagonizaron con Telecinco ao non contar con eles na programación de Noitevella, eles si van dar a badalada igualmente neste 2025. Sobre todo, cando poidan dispor do premio. «Temos contrato ata o 25 de febreiro, así que o normal é que o fagan para entón. Aínda temos as mans atadas, porque non podemos participar noutros concursos de televisión e demais. De feito, tiveron que pedir permiso desde Land Rober para poder estar alí, que si llo deron, e por iso fomos», comenta Borja Santamaría, máis coñecido como Borjamina, que debutou na televisión con 18 anos —agora ten 31— no programa de Cifras e Letras da TVG. Por se hai alguén que aínda non o identifica, el era o que se situaba sempre en Reacción en cadea entre Raúl e Bruno.

Poucos deben ser, porque o nivel de popularidade destes mozos é tremendo. Basta con dar unha volta con eles por Vilagarcía para comprobar que, a cada paso que dan, pídenlles fotos e anímanos. Eles aceptan encantados. Aínda que a Bruno, o benxamín do grupo e o que sempre estaba sentado na proba de Complicidade gañadora, recoñece que xa ten ganas de que pase o tempo e de volver un pouco á normalidade. Iso si, é un pouco inquedo, e iso de estar só estudando a carreira de Dereito non o leva ben. El agarda compatibilizar os estudos con algún traballo: «Necesito estar activo. Non podo estar na casa sen facer nada ou só estudando», comenta agora que xa sabe o que é traballar e estudar ao mesmo tempo. «Bo, el estuda dereito ou torto», chancea Borja, con relación a se este ano logrará licenciarse. «Non, porque me matriculei só da metade das materias ao estar co programa», recoñece el.

«Teñen de prazo para pagar ata o 25 de febreiro. E o normal é que o esgoten. Poden abonar o premio uns días antes, pero xa depende deles, do seu departamento económico», aclara Raúl, despois de asistir ao pleno que o pasado luns tivo no concello de Vilagarcía. El é concelleiro do PP no Concello, partido que está na oposición, e desde as pasadas autonómicas, deputado no Parlamento de Galicia. Pero gústalle pisar chan firme e móstrase decidido a seguir preparando as oposicións a mestre de primaria, que tivo que interromper debido ao seu paso polo programa.

Ser mestre

«O meu futuro pasa por ser profesor. O da política é certo que me gusta, e que agora xurdiu a oportunidade e podo axudar no que considero. Mentres sexa así, estarei. Pero no momento no que considere que non estou cómodo ou que non achego, pois darei un paso ao lado, porque terei o meu traballo e a miña carreira e dedicareime a iso», di quen prefire levar ao pé da letra o pasiño a pasiño faise ou camiño. «Eu vivo o día a día. Está claro que se a min chéganme a dicir hai ano e medio que ía vivir o deste concurso e que logo ía dar o salto á política autonómica, pois non mo creu. Pero vou paso a paso. Vendo o que xorde en cada momento. Por agora as cousas están ben como están», indica sobre as súas aspiracións políticas.

E tanto, porque sabe que contan cun colchón que non ten a maioría dos da súa xeración. «É un bo colchón para vivir, pero aínda non o cobramos. É verdade tamén que moitos mozos non poden contar con el», explica. E os tres comezan a facer contas para explicar que non é tanto como parece. «A xente pensa en 2,6 millóns de euros e parécelle unha animalada», din, pero se á repartición entre tres, súmaselle o que leva Facenda, —o 47%— quedan uns 460.000 euros para cada un. «É unha moi boa cantidade, que non a gana ninguén nun ano e medio cun traballo normal, pero tampouco podemos deixar de traballar. Todo o mundo pensa que temos un millón para cada un, pero non é así. É unha cantidade moi boa, e vendo os prezos da vivenda e como están a subir as cousas vénnos moi ben, pero tamén temos que facer bo uso del. Permíteche independizarte, vivir máis tranquilo, pero non te quita de traballar nin moito menos», indica Raúl, que recoñece que tamén cobraron algúns programas especiais que fixeron o ano pasado, tamén polo Nadal. Sobre a porcentaxe que teñen que abonar a Facenda, non o critican. Consideran que é o xusto: «Xa non nos ingresan o 19% e logo ata o 47% restante vai na declaración. Está ben. Gañamos todos», di Borja.

Saben xa en que van investir o premio? Raúl explica que o pasado mes de maio xurdiulle a oportunidade de comprarse un piso en Vilagarcía e pediu unha hipoteca mentres non cobraba o premio: «Cando se cobre, liquidareina. Ou verei a ver que é o que máis me convén. Está claro que vives máis tranquilo. Logo teño que ver ben que días libres teño, porque me gustaría facer algunha viaxe. E seguro que hai algún capricho para a familia e para os amigos tamén». Outro que xa ten un piso en propiedade é Bruno. «É un piso antigo que teño que reformar. Niso vou investir o meu tempo e o meu diñeiro», puntualiza. Di que o puido adquirir co que gañou na súa participación en Bailando coas estrelas e nos especiais que fixeron de Reacción en cadea o ano pasado e que se abonaron aparte, pero que aínda lle queda toda a reforma. Quen aínda non sabe que é o que vai facer co premio, ou polo menos non o di, é Borja, aínda que si recoñece que xa recibiu a chamada dalgún banco ofrecéndolle posibilidades de investimento: «É que como non sei aínda que vou facer..., dígome: ‘Pois me compro un piso en Vilagarcía'. Pero se ao final non quero vivir en Vilagarcía paréceme un marrón».

Piques entre eles?

O que teñen claro é que os tres non se van a ir de viaxe xuntos, porque teñen gustos moi diferentes. E que hai de certo entre o pique entre Bruno e Raúl que se apreciaba sutilmente durante o concurso? Pois algo de certo hai, porque ningún o nega. «Si, había un pouco de pique. Pero logo nalgunhas cousas el daba o campanazo. Nunca mellor dito. E tanto nós como o programa alucinaba», recoñece Borja, mentres Bruno asente. Tamén Raúl recolle a luva. «Bruno comezou a participar no concurso que tiñamos na asociación Arousa Moza. A parella de Bruno era eu, e pasaba como no programa, que había eses rozamentos. Logo, el foise a estudar de Erasmus a Francia e perdemos o contacto. Retomámolo con isto do concurso, aínda que Bruno seguía falando con Borja. E agora pódoche dicir que a relación é moi boa, mellor que antes do concurso, porque somos moi diferentes e, como pasa en calquera familia, que entre persoas moi distintas hai diferenzas de opinións, pero todo queda aí». Borja lembra a ilusión que sentían ao principio: «O primeiro bote que ganas é como ‘guau!', paréceche incrible. Sobre todo porque eramos persoas que non tiñamos nada. Nós tiñamos soldos básicos. Pero Bruno nin iso, porque estaba na universidade». «E ese ano non tiña nin bolsa», puntualiza Bruno.

Únete á nosa canle de WhatsApp

Deixáronse gañar?

Pero vaiamos á pregunta do millón e que sobrevoa desde que tiveron que abandonar o programa: «Perderon ou deixáronse gañar? Para eles non hai dúbida: «Non nos deixamos perder. Tivemos un mal día. Ao final, estabamos esgotados e xa nin adestrabamos. Viámolo un pouco vir. Non era como ao principio que lle botabamos moitísimas horas», recoñece Borja, mentres Raúl explica que algunha vez xa lle expuxeran a situación ao programa. «No meu caso eu estaba a media dedicación como concelleiro. E os concursos funcionan así, sabes que está aí o diñeiro, pero non podes facer uso del ata que remates. E neste non tes un bote ou un obxectivo, senón que vas acumulando o diñeiro que te vas a levar ao final. Iso pesa. Logo tamén xa era moito tempo indo e vindo de Madrid, tendo que deixar cousas aparcadas para seguir no concurso. Tiñamos xa un cansazo acumulado», explica Raúl. Os tres contan que estiveron a vivir durante ano e medio nun hotel: «Bruno cando fixo Bailando coas estrelas estivo tres meses sen vir a Vilagarcía», aclara o irmán maior dos Santamaría. «A verdade é que os traballadores do hotel nos trataban xenial. Pero, claro, estás nun hotel. E tamén todo o equipo do programa», din Bruno e Borja. Porque esa parte é a que botarán en falta, a calidade humana que se atoparon. Tamén recoñecen que seguen mantendo contacto con Ión Aramendi. «Sorprendeunos que se emocionase tanto coa nosa despedida e a Raúl escribiulle para dicirlle que está aí para o que necesitemos», apunta Borja. «Eu feliciteille as festas a pasada semana e preguntoume que tal estabamos», expresa Bruno.

Se se tivesen que quedar con algo, todos coinciden en que o mellor do concurso foi sacarlle un sorriso a todos os que os vían. «É certo que a parte económica é moi importante, pero eu quédome co recoñecemento da xente que igual tiña un problema familiar ou a perda dun ser querido e desconectaban connosco. Ou que deixaban de ir a sitios por vernos. Nós estabamos nun concurso mostrándonos tal e como eramos e que a xente o valore, e amais saber que os estás axudando, iso foi unha pasada. A xente conectou connosco dun xeito brutal», di Raúl, e subscríbeo o resto.

Durante este ano e medio, o trío galego máis coñecido do momento ten anécdotas para parar un tren, pero din que a que máis lles sorprendeu foi unha vez que lles pediron facer un vídeo para unha persoa que falecera. «Mos sorprendeu moitísimo. E o que fixemos foi un pouco facelo ao noso xeito, enviando un abrazo e un saúdo aos seus familiares», confesan.

Sobre o prezo da fama, aseguran que nunca pensaron que a súa intervención en televisión tivese tanta repercusión e que, ás veces, sofren pola xente que vai con eles. «Hai certos días que se fai máis esgotador que outros. Ilusiónate, porque sempre son mostras de cariño, sobre todo, cando veñen nenos a pedirche fotos ou autógrafos. É unha alegría. Pero o outro día estiven cuns amigos vendo as luces de Ribadavia e, claro, que te estean parando cando vas con xente que che ten que agardar é complicado. Porque a nós tócanos por este ano e medio vivido, pero para a xente do noso ao redor é pesado», indica Raúl. E conta unha anécdota: «Hai unhas semanas fun ver O rei león a Madrid e desde a outra esquina do teatro unha señora empezou a berrar e xa todo o teatro quedou mirándome. Había incluso xente que nin sabía quen era, pero que tamén che pedía fotos. E esa é un pouco a parte negativa, pero que che toca levar do mellor xeito porque a xente sempre o fai con boa intención».

Sobre a polémica das badaladas, recoñecen que o teñen xa asumido, aínda que lles quedou un sabor agridoce: «Poderíase xestionar todo moito mellor. Pero hai que pasar páxina. Aninovo, vida nova». Nesa nova vida, Borja non descarta seguir participando en concursos de cultura xeral. Igual que Raúl, aínda que el ten claro que a súa carreira política vai primeiro. E Bruno tampouco pecha as portas a nada. Bo, di que non iría por nada do mundo a Sobreviventes nin a Gran Hermano, mentres Borja o vacila un pouco.

Mentres non chegan eses novos proxectos, se hai algo que lles fai especial ilusión é tomarse as uvas cos seus veciños en Vilagarcía. Por iso, serán os anfitrións das tradicionais badaladas na súa localidade o próximo 31 ás doce do mediodía. Unha tradición que se remonta a hai 25 anos: «Cando empezaron a facelo aquí, non se facía en ningún sitio», di orgulloso Borja. E onde verán as badaladas? Bruno ten claro que en Telecinco. Borja e Raúl din que nA 1. «Pero non por nada, senón por tradición. Sempre nos gusta velas na Porta do Sol», puntualizan. Así comezarán estes tres mozos o ano que virá cos petos cheos para eles e que no amor tamén se senten afortunados: «Así que só pedimos saúde para gozalo cos nosos». Que así sexa, Mozos! 

---

---