A cervexa é a bebida máis demandada nos bares de Galicia. O seu prezo non foi alleo ao incremento da inflación. Aínda así, aínda hai quen se esforza por abaratala ao máximo
05 abr 2024 . Actualizado ás 13:08 h.Gozar dunha cana ben tirada é un deses praceres que reconfortan calquera momento do día. Desde hai xa unhas décadas, a cervexa substituíu ao viño en canto a ser a bebida máis solicitada en bares, terrazas e mesmo na noite. Máxime cando a calor se empezo a facer notar. A este cambio de tendencia non foi alleo o axustado prezo dunha refrescante cana. Pero a alza do IPC tamén se notou na cervexa, ata o punto de que o prezo medio da cana a día de hoxe está ao redor dos 2,50 euros.
Aínda así, hai quen se resiste a cruzar a barreira dos dous euros por servir unha cana. É o caso do Moscón, no Grove. O verán pasado servíaas a 1,60 euros, e de cara a leste actualizaraas a 1,70. O Moscón é, con toda probabilidade, o bar máis pequeno de Galicia. Ten tan só doce metros cadrados. Máis unha terraza de 24. Pero no Grove é toda unha institución. Desde 1955. A súa estratéxica localización, no centro do triángulo que conforman o porto, a lonxa e o concello, convérteno en obrigada zona de paso para moitos dos aldeáns, que alí realizan indefectible escala.
Outro tanto ocorre cos visitantes. O punto de referencia para todos elas na vila meca é a praza do Corgo. O seu primeiro destino. E alí está O Moscón, exhibindo o seu tentadora terraza con seis mesas e un par de barras. Cando se sintan e Luciano cóbralles as canas a 1,60 euros, co seu correspondente petisco, non llo poden crer.
Porque o petisco nunca falta no Moscón. Para o mediodía, Luciano Barreiro, propietario do bar desde hai 28 anos, prepara un quente e un frío. O día que nós falamos con el tiña criollo e queixo con bocarte. Pola tarde, a cana acompáñase cunhas olivas, froitos secos ou patacas fritas.
A maiores, O Moscón tamén pode ofrecer, a modo de sinxelo picoteo, racións de empanada, de embutidos e algunhas conservas.
Asume Luciano que el non pode, nin debe, ter os mesmos prezos que outros bares, porque tampouco ofrece os mesmos servizos. «Isto non deixa de ser un quiosco. Aquí só teño sitio para 6 ou 7 persoas dentro do local e seis mesas na terraza». Pero, ao tempo, tamén recoñece que o prezo da cervexa é un reclamo. «Si, claro que vén moita xente porque sabe que aquí as cañas son moito máis baratas. Sobre todo os mariñeiros e a xente do pobo», admite.
Durante o inverno O Moscón non ten billa de cervexa. «Non me cunde porque teño moi pouco sitio e os barrís e as bombonas ocupan moito». Así que traballa con cervexa en botella. Pero tamén en modo low cost. O terzo despáchao a dous euros, e o quinto a 1,20.
A Coruña
O Buddha Coffee (José Luis Bugallal Marchesi, 1) é un bar de barrio. Está en Elviña, na segunda fase, preto da rotonda das Paxarelas, e ten a sorte de estar baixo uns soportais, máis nesta época de choivas. O local é coñecido polos seus almorzos abundantes, que tamén serven a bo prezo; o seu fervor deportivista, que demostra na decoración do local; e, tamén, porque ten as canas e botellos máis baratos da veciñanza.
Alejandro Martínez, o copropietario, conta que agora puxeron as canas a 1,80 euros, pero o ano pasado tíñanas dez céntimos máis baratas. Unha subida que Álex acometeu de mala gana, porque a súa filosofía empresarial é traballar a volume. Prefire deslomarse a traballar antes que subir o prezo das cervexas. «A xente está moi fodida e botamos unha man todos», di. O certo é que os clientes do Buddha teñen asegurado un petisco por cada consumición a ese prezo.
Este hostaleiro non ve máis subidas de prezo nun horizonte próximo. Explica que os dous euros son unha barreira psicolóxica, tanto para el como para os clientes. E é un límite que mantén a pesar de que os seus provedores son os mesmos que os do resto de bares da zona: «A cervexa cústanos igual que a todos os locais, deixámonos unha pasta», sentenza. O resultado é que son dos máis baratos da rúa, e tamén de toda a cidade. O prezo pola cana na Coruña, mesmo, está a quedarse lonxe dos dous euros, e achégase aos 2,20 euros como valor estándar. Máis aló do negocio, Alejandro leva a cabo esta política de prezos para contribuír ao sentimento de barrio. «A xente agradéceo moito. Aquí hai xente que traballa, xente que non, pero hai que fomentar a cultura de barrio». Iso nótase cada venres e sábado pola noite, cando o Buddha Coffee atrae aos veciños da zona para gozar do after work, que outros prefiren facer no centro da cidade. «Eu prefiro que a xente veña aquí e tómese as primeiras roldas no barrio; e logo, se queren, que vaian ao centro», afirma.
NO CAMPUS DE LUGO
No templo gastronómico de Galicia, parece imposible acompañar os abundantes pratos da cociña lucense cunha cana por menos de dous euros. Na gran maioría dos negocios da cidade achéganse máis aos 2,50 euros que ao prezo que fai non tanto estimulaba o consumo tanto nos barrios como no centro histórico.
No centro, hai tempo que bares e restaurantes apostaron por un consumo máis turístico que autóctono. Noutras zonas, con todo, seguen sendo os veciños os que dan vida aos negocios. Isto ocorre, por exemplo, na Milagrosa. Esta zona residencial (e de clase traballadora) do norte da cidade de Lugo conta con negocios tradicionais e que sempre viviron das tapas, os menús do día... e as canas. Na Cervexería Lagar, en plena rúa dá Milagrosa, Mónica, a responsable, explica que as serven en copas a 2,50 euros. «Tivemos que subir o prezo 10 céntimos no principio do ano. É o que fixo todo o mundo, porque se cobras menos que iso, deixa de compensar», razoa. No seu negocio, a tapa non pode faltar xunto á cana. Esta consumición ten un tamaño único e segue sendo a estrela do negocio. Onde o prezo se achega máis ao de outrora é no campus universitario. Na Iguana, Bruno, o dono, explica que unha cana normal costa 2,10 euros. A grande, en copa, 2,50. «Practicamente vivimos disto. E dos cafés que piden os estudantes cando fai frío», explica o hostaleiro. Alí, como en case todos os negocios, a alza de prezos fíxolles subir 10 céntimos o valor das canas debido á inflación. O mesmo ocorreu na Cafetería Noroeste, fronte á Facultade de Veterinaria. Andresa, unha das responsables, conta que alí cobran 2,20 euros pola cana normal e 2,50 euros pola grande. Hai apenas uns meses, a máis barata custaba soamente dous euros, algo practicamente imposible de ver xa na cidade da Muralla romana.
A JARRA FRÍA DO FRANCO
Nunha das rúas máis emblemáticas do centro histórico compostelán, no epicentro do trafego turístico, pódense atopar canas a 1,50 euros, por incrible que pareza. Non as ofrece unha pequena tasca de toda a vida. A inflación obrigou este ano a subir os prezos para capear as facturas e, cando o bar veciño as sobe, xérase un efecto dominou que xa sitúa o custo medio nos 2,50 euros (nalgún caso, rozando xa os 3). Poucos poden competir contra a jarra xeada de 33 centilitros a euro e medio do 100 Montaditos, unha cadea nacional que ao mover unha cantidade de barrís considerable pode permitirse ofertas dificilmente combatibles para o pequeno hostaleiro, que en moitos casos compensa a diferenza con tapas e espazos con encanto autóctono. Entre as fotos en branco e negro de Cádiz ou outras escenas patrias, e o mural que o mesmísimo Urbano Lugrís pintou para o antigo Bar América, sérvense as jarras arrefriadas a -140 a unha parroquia de clientes ecléctica, na que se mesturan turistas e peregrinos con familias, novas e habituais varios. «O de sempre», pide un deles ao final da barra a Tania, que lle serve a jarra grande (de medio litro, a 2 euros) mentres chaman polos altofalantes a Marta, Tachi ou Svetlana para que recollan no portelo da cociña as súas pulguitas recheas. Nos barrios aínda é posible achar algún negocio familiar que serve a cana de Estrella Galicia a menos de 2 euros. Por exemplo, o Canguro, en Pontepedriña, onde pasaron de cobralas de 1,80 a 1,90 euros en xaneiro.
CON VARIEDADE DE PETISCOS
O valdeorrés Nelson Carballo Fernández se bregó duro en locais de Burgos e Ourense antes de montar o seu propio negocio. Quería comezar unha nova experiencia como responsable do seu proxecto e creou o Bar Nelson, na ourensá rúa de Alexandre Bóveda. A súa filosofía é clara: traballar con prezos axustados para incentivar o volume de negocio. E funciona porque o bar Nelson é un fervedoiro de xente, sobre todo, no horario de tarde. Co reclamo da cana a 2 euros, Nelson Carballo fideliza á clientela con todo un despregamento de petiscos. Todos os días conta cun diferente e, a maiores, está constantemente ofrecendo a súa variedade de propostas para picar. «Aquí traballamos moito a tapa. Temos luras, chourizos ao viño, rabas, bocadillos de touciño entrefebrado, lombo e outros —que partimos e ofrecemos como petisco aos clientes— e moitas máis cousas. Se che vés tomar unha cana e estás aquí un intre, pasaremos coa bandexa ofrecendo tapas unhas tres ou catro veces. A xente valórao e non nos podemos queixar, porque temos unha clientela moi numerosa e fiel», precisa Carballo Fernández. Ademais de xogar a baza das canas a 2 euros, o Bar Nelson traballa toda a franxa horaria. Desde os almorzos ás empanadillas —caseiras ou ao forno de leña—, a tortilla da que se sente especialmente orgulloso —con ducia e media de ovos e patacas caseiras, con ou sen cebola—, o lacón ou o raxo con patacas —«o que máis sae»—.