O tenor xixonés é feliz en Vigo sen escenarios despois de 51 anos neles
04 ago 2023 . Actualizado ás 00:29 h.En agosto do 2020 (o primeiro verán da pandemia), Fausto López botouse á rúa para cantar. Por primeiro vez en máis de 40 anos de carreira en teatros, estudios de televisión, hoteis e eventos, cambiou os escenarios polo empedrado granítico da rúa do Príncipe, sen contrato, sen focos e sen máis público que o que o escoita en tránsito ou quen decide parar a que remate a canción que lle pille de paso. «Nunca ata entón ocorréulleme, pero un colega de profesión suxeríramo non facía moito tempo e cando me vin en Vigo atrapado durante a corentena decidinme. Probei ¡e estou encantado!», asegura.
Fausto é o nome artístico que elixiu Faustino Eduardo López Catalina (Xixón, 1960) para a súa faceta como cantante lírico. «Pegaba máis», argumenta o artista, que adoita ir cambiando de sitio dentro da mesma céntrica vía comercial «para non molestar sempre aos mesmos», di con humildade, pensando en que haberá comerciantes que rematen ata as orellas do Nessun Dorma, de Puccini, o Carusso de Pavarotti e o resto do repertorio no que non falta a popular tonada napolitana Ou sole meu; A mañá, de Albano; Por ti voarei, de Andrea Bocelli, «e o meu querido Violetas imperiais», apunta. «Ao principio cantaba con micro, pero logo deixeino porque había xente que dicía que era unha gravación, así que para que non quede ningunha dúbida, canto sempre a capela», explica.
Hai uns meses tivo por primeira vez un contratempo desagradable cando un chourizo lle colleu a recadación e fuxiu á carreira coas súas ganancias da xornada. «Sei que a policía o detivo, pero como era pouco diñeiro, non pasou o tema a maiores. Díxose que pasaba de cen euros pero eu non se canto había porque aínda non o contou», gabia sobre un asunto que non lle gusta nada abordar porque é unha persoa máis acostumada ao aplauso que a episodios violentos. Respecto dos ingresos que consegue co seu traballo, asegura que lle dá para vivir moi ben, pero combínao con outros empregos no sector do espectáculo, o próximo, o 26 de setembro nun teatro na Gran Vía madrileña.
Vigo é agora unha cidade máis turística e iso benefícialle para a súa faceta de tenor rueiro, que alterna con intervencións en festas, programas de televisión e contratos para cantar en vodas e outros eventos.
O artista lírico está máis que curtido tras máis de medio século de experiencia. Lembra que con 12 anos empezou a cantar na Agrupación Artística Xixonesa, «pero levo case toda a vida aquí, vinme a Vigo en 1975, a casa da miña irmá, en Poboadores e empezaron a xurdir contratos». Oito anos en Orquéstraa Sintonía, dúas na Verán Azul, outros dous en Caravana Sur de Marín, cinco en Talismán «e un longo etcétera», resume, pero apunta que debutou facendo televisión en 1984, no programa Xente Nova en 1984, o Operación Triunfo da época. «O resultado, primeiro posto para Carlos Marín, un dos cantantes do grupo Il Divo, recentemente falecido, e o segundo para min, que entón me facía chamar Eduardo López. O concurso duraba un ano enteiro e quedei primeiro na clasificación xeral e tamén en semifinais, era o favorito para gañalo pero...», e cala. «Máis tarde gañeille no Festival de Santander», subliña, aínda que sen rancor. Fausto só se arrepinte (pero non moito porque as cousas lle van ben) de ter rexeitado un contrato discográfico con Zafiro que non sabe onde lle tería levado. Seguiu a súa traxectoria en Tenerife, Valencia e en complexos turísticos como Marina D'or, pero seguiu preto das cámaras, con Marta Sánchez como tenor solista na batalla dos coros, como finalista en Ti se que vales, como actor de dobraxe para musicais ademais de dar clases de técnica vocal.