Así se pon en hora o reloxo do Santa Irene: a dirección do Santa Irene sobe a darlle corda cada 4 días
VIGO CIDADE
Dez días despois de axustalo para as badaladas de Fin de Ano, xa está atrasado
10 ene 2020 . Actualizado ás 05:00 h.Pasadas as badaladas do 31 de decembro, o reloxo do Instituto Santa Irene, o único de torre mecánico que queda na cidade, volve á normalidade. E a normalidade, neste caso, é ter que subir a darlle corda cada catro días para que as manillas non se paren. «Antes ocupábase un traballador do centro, pero desde que se foi, é unha tarefa que nos repartimos entre a dirección e a subdirección», explica Patricia Mena, directora do instituto público con máis soleira de Vigo.
A responsable do centro educativo explica que senten a obrigación de facelo «porque é un obxecto de gran valor histórico e sobre todo, sentimental. O que ocorre é que non sempre podemos estar ao tanto do asunto, en ocasións coincide que hai que darlle corda en fin de semana e non sempre se pode, son moitas as tarefas que temos por diante cada día e ás veces escápallenos. Hai prioridades», xustifica.
Debido a esta particularidade, o equipo directivo recibiu un curso rápido e informal sobre reloxos que non só queda en tirar da corda. O problema é maior. A maquinaria falla e hai que axustala cada certo tempo, así que Gerardo Alonso, o reloxeiro que o axusta para a festa de Fin de Ano nas Travesas, deulles unha nocións sobre como facelo. «Cando adianta parámolo, agardamos o tempo que leva adiantado e cando chega á hora boa, volvémolo pór en marcha. Cando se atrasou o mes pasado, como non sabiamos adiantalo, o que fixemos foi paralo, agardar once horas e media porque tiña preto de media hora de atraso, e volvémolo a activar en hora», revela.
«Facemos o que podemos dentro do que nos permiten as nosas obrigacións», sinala a directora, que sabe que xa se volveu a desajustar. «Está atrasado uns sete ou oito minutos», admite. A docente engade que as agullas teñen por dentro uns contrapesos para equilibrar a carga «e é iso o que hai que axustar, pero teno que facer alguén que saiba. Necesita unha nova revisión profesional e estamos en xestións para iso. A Asociación de Comerciantes expúxollo ao concello e parece que están polo labor, hai boa disposición». Por outra banda, o centro de titularidade pública será obxecto de varias melloras.
A titular da consellería de Educación anunciou o ano pasado un investimento dun millón de euros en obras de reforma do edificio para facelo accesible a persoas con mobilidade reducida, ademais da instalación de iluminación de eficiencia enerxética, arranxos na cuberta e teitos para dotar as instalacións de confortabilidad térmica e evitar humidades e eliminar pingueiras, e de paso, retirar o escudo de simboloxía franquista da fachada. «O mantemento do centro corresponde á Xunta de Galicia e o reloxo é patrimonio de Vigo, pero creemos que o orzamento non dá para o reloxo», augura. O IES Santa Irene é un dos institutos históricos de Vigo. Púxose en funcionamento no curso 1945-46 e 75 anos despois segue sendo un referente na cidade.
A reloxería Pagán ocúpase da hora no Marco e do Banco de Santander
O Museo de Arte Contemporánea de Vigo, o Marco, recuperou a hora no 2006 con dúas esferas, unha na fachada e outra na cara posterior. O anterior, o que estaba antes de refacer o edificio, era dos 50 e acabou arrinconado en dependencias municipais. Foi substituído por aparellos de última xeración, un labor que foi encargada á reloxería Pagán, firma viguesa que figura entre as mellores especialistas do país e que desde os 80 instalou máis dun centenar en diversos puntos de España e o estranxeiro, ata en Camerún. Pedro Pagán herdeiro da saga, lembra que entón se aconsellou cambialo pero expor o vello nalgunha estancia do inmoble porque aínda que non era unha xoia, tiña o seu interese ao ser mecánico. Iso mesmo recomenda de cara ao futuro co do Santa Irene se se cambia. Pagán ocúpase tamén do reloxo de manecillas luminosas do Banco de Santander, en Urzaiz.
Na maquinaria de Abanca, de 1955, soan cada día cinco melodías diferentes
O reloxo da sede institucional de Abanca en Vigo instalouse en 1955, cando se inaugurou a parte dianteira do edificio. A esfera segue sendo a mesma pero a maquinaria non é a orixinal, cambiouse por unha automática. Do seu mantemento rutineiro encárgase o persoal de mantemento do banco. Basicamente, consiste no engraxe periódico das agullas e o mantemento da esfera, para que non se filtren humidades e véxase branca (se perde luminosidade é máis difícil diferenciar as horas). En caso de avaría, encárgase da súa reparación a reloxería artesá Peares, que no seu día instalou a maquinaria.
O reloxo conta cun repertorio musical que se inicia ás 08.00 horas coa Alborada galega. Ás 12.00 soa a Ave María de Schubert. O programa de tarde comeza ás 15.00 horas, ao son do romance Camiña Don Sancho. Ás 19.00 horas segue coa melodía da canción galega Lonxe dá terriña e péchase ás 22.00 horas coa interpretación musical do poema Negra sombra, de Rosalía de Castro.
Este repertorio mantense durante todo o ano, salvo en Nadal, que se substitúe pola panxoliña Noite de Paz, aínda que ao mediodía se mantén el Ave María.
Repetidores
O reloxo que coroa a sede central de Abanca, cunha esfera que mide dous metros de diámetro, conta en Vigo con repetidores na Entidade Local Menor de Bembrive e nas parroquias de Beade e Matamá (en ambos os casos, na igrexa parroquial).
Ademais, hai pezas similares noutros inmobles do banco nas localidades da Illa de Arousa, Vilanova de Arousa, Vilagarcía, Arbo, A Cañiza, Ponteareas, Goián, A Guarda, A Estrada, Cangas, Moaña e Pontecesures.