O grupo vigués que deu os seus primeiros pasos arroupado pola produción do ex Piratas Paco Serén, volve aos escenarios tras cinco anos de silencio e retoma a súa carreira que se freou pola pandemia
17 sep 2025 . Actualizado á 05:00 h.Hai formacións musicais que sen chegar moi lonxe en canto a repercusión mediática, ocupan un lugar especial na biografía sonora das cidades. É o caso de Inerttes, unha banda de rock que soubo transmitir o goce e a sensación de estar a facer algo porque apetece. A banda viguesa que fundaron no 2004 Gael Fernández (voz e guitarra), Faus Domínguez (batería), Littos Fernández (guitarra) e Bolígrafo (baixo) regresa agora, tras cinco anos de silencio, con novo baixista, Javier Pérez «Chuelo», moitas ganas e novas cancións. Farano onde todo empezou, nA Fábrica de Chocolate Club, o próximo 26 de setembro.
Aínda hoxe flota pola galaxia da internet unha web en desuso na que se pode ler: «Son uns jovenzuelos mozos de Vigo que apenas superan os vinte e poucos». Agora rozan a corentena, pero é que empezaron moi pronto. Lembra Gael que cando comezaron, aqueles rapaces que se coñecían desde nenos eran uns mozos de quince anos que querían facer música custe o que custe. Ese espírito seguírono mantendo á marxe das súas respectivas profesións, levando o escenario de forma paralela como a súa paixón favorita.
Poderían adoptar pseudónimos como Helio (Hei), Neón (Ne), Argon (Ar), Kriptón (Kr), Xenon (Xe) ou Radon (Rn) xa que non se lles ocorreu unha cousa mellor que bautizarse como os gases nobres cunha letra t engadida. Pero non foi porque tivesen clase de química aquel día: «Eramos moi fans dOs Piratas, e teñen unha canción que nos gustaba moito, Inerte, que pensamos que podía ser boa idea», explica o cantante. Pero a súa relación cOs Piratas é moito máis profunda que iso, xa que nos seus inicios, Paco Serén foi a súa guía. «Para nós é moito máis que un produtor, é o noso gurú e o noso pai de do rock porque el nos ensinou ensinounos todo o que se ten que saber da música e se non fose por iso, non estariamos aquí», recoñece. A sombra e o acubillo que lles proporcionan Serén non desapareceu. «A nova canción que imos sacar e estamos a ultimar está a mesturala Paco no seu estudo en Ponteareas, dándolle o seu toque máxico. Todo o que fagamos vai pasar dalgún modo polas súas mans, cos seus oídos, el sempre vai estar aí», asegura.
A banda está tamén agora pendente de intentar chegar a tempo cun videoclip para presentalo antes do concerto de regreso. O audiovisual sempre se lles deu ben a Inerttes, que no seu día protagonizaron traballos que deixaron pegada ademais de obter premios, como A Clave (2014) e Bombones de Cereixa (2015), unha divertida e atrevida ficción musical que gañou o concurso Primavera do Cine como mellor videoclip.
Inerttes consolidouse rapidamente no circuíto musical local e nacional. O seu primeiro EP, Starpez, do 2008, levou a gañar o certame Maketón Estrella Galicia dese ano e a participar en recompilatorios internacionais. Anos despois, o seu primeiro disco, Dosmildoce, do 2012 como o seu nome indica, permitiu expandir os seus directos por cidades como León, Madrid o Porto.
A súa visibilidade continuou crecendo e sitúan o punto álxido da súa carreira co álbum Zona 16 milímetros, de Polar Marcas no 2017, que os levou a tocar en salas e festivais de toda España, incluíndo o recoñecido Festival Sonorama.
«Cando chegou a pandemia estabamos a piques de sacar un disco que gravamos con José Caballero en Aranda de Douro e aí complicouse todo porque ao final non podías facer unha xira con garantías nas condicións nas que estabamos e perdeuse un pouco aquela enerxía, e logo, Bolígrafo, o baixista, decidiu abandonar a banda e dábanos reparo ter a outro que non fose el», relata o vocalista que engade que aínda que estiveron parados este lustro como grupo, «realmente seguiamos quedando de cando en vez porque, somos amigos de sempre». Agora, cinco anos despois da gravación do seu último disco inédito, Raiva, a banda viguesa Inerttes regresa aos escenarios «cun son máis maduro e rockeiro», aseguran.
Gozar da música xuntos
«Queremos volver gozar da música xuntos con este proxecto. Rescatar temas que non chegaron a soar e compor outros, ir facendo segundo váianolo pedindo o corpo. Estamos un pouco á expectativa», admite o cantante.
O grupo vigués é consciente de que aínda que fósemos a tocar fóra, «principalmente o noso público está aquí e temos moitísimas ganas de ver que pasa con este reencontro», sinala Gael Fernández, que é mestre de primaria mentres Fausto é profesor de música nunha fundación para persoas con discapacidade e Littos traballa en hostalería.