A obreira do casco rosas: «Manexar escavadoras de 20 toneladas non é como xogar á PlayStation, como din os meus amigos»

A tradición cromática sérvelle a Sehila Lozano Prieto (Vilar de Barrio, 1983) para reivindicarse. Farta de que se dirixisen a ela na obra coma se fose un mozo, comprou un casco rosas fucsia. «Normalmente levo o pelo atado, recollido nun pano para que non colla po. Cando chegaba alguén de fóra da empresa, dirixíase a min coma se fose un mozo. O rosa pódeo levar calquera, pero na obra non é moi frecuente». Sehila é obreira, con A. Desempeña o mesmo traballo que os seus compañeiros, tanto manexa a escavadora, como bota formigón ou mete un tubo. É tamén propietaria e xestora da empresa Canalizacións Viseo, que opera nas provincias de Pontevedra e Ourense.

Leva case vinte anos no sector, desde que empezou a facer pequenos traballos na empresa do seu pai, dono dunha firma de construción. As súas primeiras tarefas foron como peoa, de aí pasou a manexar maquinaria pesada e, case de forma natural, decidiu formarse ata converterse en docente da Fundación Laboral da Construción en Vigo, onde insignia a usar escavadoras. «Manexar máquinas de 20 toneladas non é como xogar á Play Station, como me comentan algúns amigos. Require formación e responsabilidade. Tes que velar por ti mesma e pola xente que tes na túa contorna». Hai que facer as cousas ben, defende. «Non só é saber como se move a máquina, tes que manexala, saber como colocarte para desempeñar os traballos e mellorar o rendemento, os tempos...». A súa firma dedícase a instalar canalizacións subterráneas para telecomunicacións.

No sector da construción, as mulleres apenas representan o 11 % das traballadoras, pero son moitas menos a pé de obra e case ningunha como responsable dunha destas empresas. «Somos poucas por descoñecemento. Eu invito a todas as mulleres a que se interesen porque é un sector moi amplo. Traballamos oito horas, temos a fin de semana libre e, na maioría dos casos durante o verán, xornada continua». Para animar aos máis mozos, Lozano impartiu charlas a alumnas de instituto nos cursos de terceiro e cuarto da ESO. «Gustounos ver que elas tamén están interesadas. É satisfactorio ir pola túa cidade e pensar que traballaches nesta infraestrutura nun centro comercial ou tamén que instalaches as telecomunicacións. É un sector fundamental que nos permite estar conectados». Sehila Lozano é tamén presidenta da Asociación de Instaladores de Telecomunicacións de España, que se creou para defender ás empresas e subcontratas que traballaban para Comfica Solucións, ante o que considera unha situación de abuso de posición.

Campioa de fútbol sala

Antes que empregada da construción, Sehila era xa xogadora de fútbol sala. Cando tiña oito anos iniciouse no Club Cíos do Calvario, en Vigo, onde segue militando. «Este deporte deume os mellores anos da miña vida. Estamos no pavillón e véllenos menos, pero encántame que se estea fomentando o fútbol feminino despois da vitoria no Mundial». Unha lesión que sufriu hai dous anos non impide que o siga practicando, aos seus 42 anos. Este ano, o seu equipo gañou a liga en segunda categoría autonómica. «Fixémolo sen adestrador, tivemos que asumir esta función todo o equipo. Imos ascender a primeira autonómica e fixémolo nós», di. É a principal patrocinadora do equipo. «Estamos contentísimas porque o conseguimos... e a esta idade!», presume mentres explica que o espírito deportivo aplícao tamén á empresa. «Podemos discutir no pavillón, pero o que pasa no pavillón queda no pavillón, igual que fago no traballo».

É todo terreo, pero hai algo do que foxe: o sol. «Antes de traballar neste sector ía á praia e púñame volta e volta como unha lagartija, pero a día de hoxe intento estar baixo a antuca e gozar da sombra», aclara. Sufrir as inclemencias meteorolóxicas é o máis sacrificado do seu traballo, que se desempeña maioritariamente á intemperie, chova, trone, granice ou aperte a calor. «Quero mandar unha mensaxe aos cidadáns, porque moitas veces protestan polas obras na rúa, pero hai que pensar que son necesarias. Nós intentamos acabar canto antes e non molestar. Se imos lentos é porque non conseguimos facelo antes», explica.

Tras pasarse a xornada na obra, cando chega a casa é ela quen fai as chapuzas, a bricolaxe ou as manualidades. E a maña vai pasando de xeración en xeración. A súa filla de sete anos xa sabe como funciona a escavadora. «Acéndea e quere facer cousas, teño que ter coidado». De caste vénlle ao galgo.

A súa canción

«A sky full of stars», de Coldplay. «Gústame esta canción porque na miña vida e na da maioría de nós non só temos un referente, temos moitos referentes. O ceo está farto de estrelas, como di este tema. É unha canción que me gusta moito desde mozo, igual que Coldplay».

---

---

---