No 2015 o canario fichou polo Real Madird e alí, no Infantil A, coincidiu por primeira vez con Theo, o terceiro fillo da lenda francesa
15 nov 2025 . Actualizado á 18:26 h.A viaxe de Yeremay Hernández cara ao norte foi progresivo. Empezou no Almenara canario, seguiu no As Palmas, tivo unha pequena estancia en Valdebebas e, finalmente, culminou na Coruña e no Dépor, onde anos despois erixiuse como líder do equipo na súa loita por volver a Primeira División.
O primeiro salto grande de Yere foi cara á capital. Deuno da man da súa nai, Vanessa. Era a primeira vez que ela saía das illas. Facíao despois de recibir unha chamada do Real Madrid, interesado en incorporar ao seu fillo, e da insistencia da súa tía Teresa —coa que o neno xogaba ao fútbol— por non deixar pasar a oportunidade.
Foi na canteira do Madrid onde o canario conviviu, compartiu vestiario e xogou con Zidane. Era o 2015 cando comezou a aventura de Yeremay vestido de branco. E alí, no Infantil A, coincidiu por primeira vez con Theo, o terceiro fillo da lenda francesa.
Hoxe, os camiños de ambos os xogadores volven cruzarse. Ningún loce xa o branco, pero segue sendo o seu denominador común. Porque Theo, no Córdoba, viste de blanquiverde; e Yeremay, no Dépor, de branquiazul. Un nexo entre rivais que, fai non tanto, estableceron relación.
En maio do 2016 ambos se proclamaron campións de Liga co Infantil A. Un mes máis tarde, fixeron o propio no torneo Francisco de Goya en Zaragoza. E alí, en terras mañas, o talento de Yeremay non pasou desapercibido para ninguén. Coa camiseta do Madrid colgando ata os xeonllos, os retratos da época móstranlle como un dos máis baixiños do persoal. Especialmente ao lado de Zidane, case dúas cabezas máis alto. O sobrenome de Peke gañárallo anos antes co Almenara por algo. Peter Federico, Lucas Cañizares ou Álvaro Carrillo tamén formaban parte daquel equipo.
Un ano máis tarde, Theo e Yeremay repetiron éxito ligueiro. Esta vez, co Cadete B. E, entre medias, un torneo en León para o recordo de Vanessa. «Había 26 equipos e a el nomeárono o mellor xogador. Eu púxenme como tola. Ata me tirei ao céspede co frío que facía. El dicíame: ‘pero non berres, mamá'», lembrou a súa proxenitora nunha entrevista en La Voz.
Yeremay durou pouco máis na capital. Apenas dúas tempadas, e volta a facer as maletas. Porque Albert Gil e o Deportivo cruzáronse no seu camiño. Esta tarde o extremo e Zidane volven atoparse co Novo Arcanxo de Córdoba como escenario. Esta vez, iso si, como rivais.