Oriol Comas, xogador do Ourense CF: «O Dépor é unha grande oportunidade para Arnau»

Un dos mozos valores que queren deixarse ver no novo Ourense CF é Oriol Comas Feixas (Xirona, 2003). Tras máis dunha década no club da súa cidade, co que incluso chegou a ser convocado nunha contenda da Champions, o espigado central decidiuse a dar un salto de centos de quilómetros para impulsar a súa carreira, posto que a escuadra azulona brindoulle a proposta máis atractiva. Este sábado xogará o seu primeiro partido amigable ante o Deportivo, o club que recrutou ao seu irmán Arnau. Ambos pretenden rompela na Galicia.

—Que seduciulle da oferta do Ourense CF?

—Estaba sen contrato, se ben aínda había posibilidade de seguir en Xirona. Tamén entendía que quizais era o momento de abandonar a miña zona de confort. Tocaba saír de casa e o Ourense CF demostrou que quere contar comigo. O seu director deportivo sabía moito sobre a miña carreira, coñecíame e o proxecto que me expuxeron gustoume moito. Doutra banda, teño 21 anos e representaba afastarme dos meus estudos ou os meus amigos. Aínda que, realmente, non tardei moito en decidirme.

—Axudoulle o feito de ter ao seu irmán Arnau na Coruña?

—É un bo respaldo. Fun velo en coche, pero xa me dixeron que hai un bono para ir en tren e sempre é beneficioso telo tan preto, sempre é un aliciente. De todos os xeitos, estou moi cómodo en Ourense e tratáronme moi ben desde a miña chegada.

—Está a custar moito cambiar o chip despois de tantos anos no mesmo club?

—Comecei a xogar ao fútbol no meu pobo, en Cassà da Selva, a uns quince quilómetros da cidade. En alevíns xa entrei no Xirona. Foron doce anos e vivín moi bos momentos, subindo por todas as categorías ata o filial.

—Xogar no primeiro equipo de casa é unha materia pendente?

—Estiven co primeiro persoal en tres pretemporadas e xoguei varios amigables con eles, pero non cheguei a debutar nun partido oficial. Si tiven a fortuna de vivir unha experiencia inesquecible no partido co Arsenal, na Champions League. Houbo unha lesión a última hora e chamáronme para completar a convocatoria. Sabía que practicamente non tiña opción de xogar, pero foi xenial ese ambiente en Montilivi. Ademais tiven outro agasallo máis ao final da tempada. Non estaba a xogar no filial, pero saín como titular no partido definitivo da eliminatoria de ascenso en Canarias, ante o San Fernando. Logramos un obxectivo que estivemos a perseguir varios anos. Entón non o sabía, pero foi unha despedida moi especial para pechar un ciclo.

—E o futuro inmediato?

—Son mozo e quero demostrar que estou capacitado para xogar na Primeira Federación. Vou centrarme en min mesmo e en traballar moito para potenciar as miñas cualidades. Fáltame experiencia, pero sei que me van axudar os máis veteranos e toda a xente deste club, que é ideal para crecer como futbolista.

—E se tamén triunfa Arnau será o ano perfecto.

—O Deportivo é unha grande oportunidade para el e sei que o fará moi ben. É un club ao que non se lle pode dicir que non, por historia, por afección, por instalacións e por moitos outros motivos. Resulta unha pena que non poida xogar en Ourense este sábado. Xa nos pasou algo parecido cando el estaba no Barça e unha lesión impediu que coincidísemos noutro amigable.

---

---

---