O dianteiro do Dépor rexistra os seus peores números en Segundo asfixiado polo pobre xogo ofensivo
29 oct 2019 . Actualizado á 05:00 h.Con tan só 20 anos, Samuele Longo aterrou en Barcelona para puírse no Espanyol cedido polo Inter. Non debutou naquela Liga 2012-2013 ata a xornada tres ante o Levante en Cornellá. Tardou 21 minutos en facer gol.
Regresaría, brevemente, a Primeira en xaneiro do 2014 para vestir a camiseta daquel Raio Vallecano. Nove partidos -todos saíndo desde o banco- sen ver portería e sen continuidade. O duelo no que máis tempo dispuxo foi ante o Sevilla. Foron 24 minutos sobre o céspede.
Chegarían tempos máis felices. No Xirona, xa en Segundo, gozou do curso 2016-2017. Iniciou a campaña como titular ante o filial do Sevilla. Houbo que agardar só 26 minutos para ver o seu primeiro gol.
Tardou algo máis en estrearse co Tenerife. Foi na segunda xornada ante o Barça B, un minuto despois de ingresar ao céspede.
O Deportivo encara a décimo cuarta xornada de Liga en Segunda División co dianteiro nas súas filas. Nin marcou, nin asistiu aínda. O único apartado estatístico no que o atacante é líder do equipo é en faltas cometidas. Oito partidos, cinco titularidades, cero goles, cero asistencias e tan só tres disparos a portería.
«Poida que parte do problema sexa seu, pero vén derivado do xogo do equipo», explica o profesor da escola de adestradores José Manuel Pose. «Os números son innegables pero, cantos balóns lle centraron desde liña de fondo con posibilidades de éxito? Catro ou cinco, non máis», gabia Pose evidenciando as precarias condicións nas que debe desenvolver o seu fútbol.
O exfabrilista e tamén adestrador Manolo García engade unha estatística pola que se mostra preocupado. «Xa lle pasou noutras tempadas. Cando se atopou en comuñón co grupo pasou dos 15 goles. Pero estivo en varios equipos sen facer gol. Agardo que non ocorra o mesmo aquí», di o exentrenador do Racing de Ferrol.
As comparacións son odiosas. En 523 minutos Koné ha logado dous goles. Os mesmos que logrou Santos en 488. Quizais o venezolano, polo seu estilo de xogo, si sexa máis susceptible de comparación. «É inxusto confrontar os seus números cos de Koné. O marfileño, polo seu xogo, pode xerar perigo en por si e é capaz de asistir a un compañeiro. Longo é máis dependente do equipo e tampouco é que haxa extremos que lle poñan balóns en condicións», apunta tamén o exdeportivista Paco Liaño.
«Está a render a un nivel baixo, pero non está a render por baixo do resto. Sáenlle poucos pases, pero os fai onde máis rivais hai. Outros disfrazan actuacións mediocres con pases atrás sen oposición e sen participar en zonas de finalización. É unha posición tan inxusta que pasas de heroe a vilán en moi pouco», di Pose xustificando as súas cifras.
«O importante é buscar solucines, non culpables», sinala García lembrando que o estado de presión e escrutinio constante no que se atopa o equipo, non axuda a que Longo póidase liberar e atopar a súa mellor versión.
