O Dépor pecha un curso tan longo como accidentado, sen apenas momentos de paz
25 jun 2019 . Actualizado á 05:00 h.«Preguntádesvos se o Deportivo vai ascender, e a pregunta é cando vai ascender». Finalmente Jagoba Arrasate, adestrador do campión Osasuna, equivocouse. O Deportivo consumou unha promoción na que ía como un tiro, invicto nos tres primeiros partidos dos cruzamentos, cun choque decisivo no que se estrelou. A última pirueta dunha tempada de vaivéns resultou fatal para un equipo que deixou o ascenso para o final e saíulle mal.
O Dépor optou polo camiño longo, estirando así un curso tan accidentado e sufrido como os anteriores; sen enlazar tres meses de paz. Baixouse da Copa en setembro, e xusto antes de pechar o 2018 liquidou un refacho de trece encontros sen derrota. Insuficiente para facer líderes sequera un día aos coruñeses, que cando chegou o instante decisivo e tan só lles quedaba rematar a faena recuperaron a súa peor versión.
A dinámica empeorou co cambio de ano, pero o equipo aínda dirixido por Natxo González logrou hoyar marzo a só tres puntos do primeiro, que xa habitaba no Sadar. O percorrido ata a primavera, con tres choques na casa e un triunfo de agasallo en Reus, parecía clave. E foino.
Dese tramo só saíu un triunfo, o obtido sen xogar, e a derrota na casa ante o Raio tras un empate en Oviedo, consumiu a paciencia da afección. Caeu o adestrador. Esgotada esa bala, cando o Estremadura venceu en Riazor dúas semanas máis tarde, irá acadou ao consello de administración. Ao Deportivo, que tiña ao seu favor case todos os duelos particulares contra rivais da zona alta, descabezárano dous adversarios que pelexaban por non descender.
Cando na xornada 40, o Mallorca visitou A Coruña por primeira vez, o anfitrión acumulaba oito citas sen vencer como local. Un gol de Lazo no derbi de Lugo apartáralle ademais da zona de play-off. Acadado o desconto, a falta de goles tiña pinta de condena a outro ano de inferno, pero entón xurdiu Nahuel. Nada achegara o arxentino, símbolo da pobre bagaxe do mercado de inverno, ata aquel penalti redentor.
O gol de Carlos Fernández desde os once metros foi o primeiro dunha serie de pequenos e grandes milagres que permitiron ascender. Nunha competición só a perfección evita quedar en mans de terceiros; consumar obxectivos sen necesidade da picada allea. O Dépor estivo lonxe dun curso inmaculado, así que acadou sen depender de si mesmo a recta de promoción. Acabou mirando a Cádiz, onde Manuel Mosquera púxolle á flor aroma coruñés.
Poida que non sexa a fortuna senón o traballo o que decida partidos en exclusiva, pero é difícil traballar un encontro no Carranza cando xoga no Martínez Valero. Un gol inédito, de rebote desde o centro do campo, e un incrible erro no desconto, dous contra o porteiro, disimulou en Andalucía o 0-0 branquiazul en Elxe e despexou o acceso ao play-off.
O 2-0 ao Córdoba deu comezo á mellor serie de triunfos da campaña, xusto no momento de maior necesidade. Catro seguidos que finalmente non abondaron para facer bo aquel comentario do adestrador do Osasuna nin sequera no último tren cara á máxima categoría. Alí xogarán tamén o Granada e o Mallorca, outra vez tres equipos que non aproveitaron o rebufo de Primeira para subir. Quizá porque cando o fútbol se converte en montaña rusa nunca acaba na estación desexada.