Carlos Fernández, de penalti na última xogada, sostén ao seu equipo na loita pola promoción
28 may 2019 . Actualizado á 11:49 h.Un penalti transformado por Carlos Fernández serve ao Deportivo para agarrarse con uñas e dentes á loita pola promoción. A vitoria do Deportivo cando se apagaban as luces dun partido épico e sufridísimo foi celebrada coma se dun título tratásese por uns xogadores que se apiñaron amais do goleador sevillano e por unha bancada que cantou a diana para que se oíse en toda a baía coruñesa. Pero a vitoria non só enxalzou a un equipo que nunca se rendeu, senón sobre todo a un Dani Giménez capaz de salvar polo menos un par de goles cantados na segunda parte e, por suposto, á desesperada carreira final de Nahuel ata a área visitante, onde acabou recibindo a decisiva falta na área de Valjent.
Os tres puntos serviron ao Dépor para que acade na clasificación ao Cádiz (aínda que segue sétimo pola gol average particular adversa) e sitúese a só tres do Mallorca. Todas as posibilidades da calculador branquiazul pasan por seguir gañando. A súa próxima estación será Elxe, mentres o Cádiz recibirá a un Estremadura xa salvado e o rival de onte tratará de pospor de novo a festa do Granada. O Dépor, que non gañaba en Riazor desde o 20 de xaneiro, nun nefasto refacho de máis de catro meses sen sumar tres no seu estadio, volveu gañar cando non lle quedaba outro remedio.
Quince veces disparou o Deportivo ata o descanso, pero entre Reina e a falta de puntería resolveron sen goles o primeiro período. Cando máis nada que se lle pedían triunfos, ofreceu un primeiro tempo pleno de intención, alma e corazón. Resultou encomiable o seu empeño en bater a portería do Mallorca, pero nin polo centro, nin desde as bandas, nin a balón parado acertou a bicar a rede. Nada máis arrincar, Carlos Fernández recibiu na frontal, virouse e xutou alto por pouco; nin Val nin Quique acertaron ao cuarto de hora a empalar un saque de esquina; e Cartabia, quizá na súa mellor versión do ano, tívoa nun disparo raso desviado polo meta.
Tampouco Bóveda acertou ata por tres veces: nin el só tras un erro entre Reina e Estupiñán, nin logo de cabeza a centro de Saúl, nin xa na recta final desta primeira metade nun franco man a man ao cabo dun pase de Expósito a Carlos que o sevillano deixara pasar. É certo que o Mallorca sementou temor cada vez que se asomou, pero o campo sempre se inclinou a favor do asedio en toda regra do Dépor.
O carácter de partido sen freos, lanzado dunha área á outra, acrecentouse tras o descanso, co Deportivo decidido a desfacer contrarreloxo un empate que non lle servía para nada. Esta vez as chegadas do Mallorca multiplicáronse e Budimir esixiu por dúas veces a parada da tempada a Dani Giménez. En especial, esa en que o meta saltou como un raio para pegar a manopla á cepa do poste. Pero Cartabia seguía aceso e á hora de xogo tamén xutou para que Reina voase. No cuarto de hora final, mentres os contragolpes visitantes volvíanse máis e máis perigosos, só Vicente Gómez, rescatado para a causa, intentouno cun remate desviado. Ata que chegou a máxica última carreira e o corazón do Deportivo saltou de alegría.
