O ministro recolle outra vez as peticións, pero non se solucionan
PESCA E MARISQUEO
A semana e este «Diario do presidente da Federación Nacional de Confrarías» empezan cun avión a Madrid para asistir á reunión de economía e fiscalidade dean Consello Económico e Social de España; é rápida, só hora e media.
Vénme perfecta esta rapidez porque teño avión de forma inmediata. Trasládome en metro desde o Banco de España na liña 2, liña 9 e liña 8 ata T2, Air France ata París onde teño a reunión do CCRUP (Consello Consultivo de Rexións Ultraperiféricas), o martes e o mércores. Pequena odisea para chegar desde o aeroporto Charles de Gaulle ata o centro onde está o hotel. Tren RER B que chega á plataforma 11, subimos e non sae; á plataforma 12 de ao lado chega outro tren, tamén vai a París. Chega un señor cun altofalante falando algo que non entendo pero que interpreto, todo o mundo se baixa ao outro tren e eu con eles. En efecto, o tren averió e non saía. No novo tren, na cuarta parada soben 15 mozos cunha algarabía tremenda. Dúas paradas máis tarde o tren párase, chega outro tren á plataforma de en fronte e os mozos báixanse para collelo. No medio da carreira o noso tren pita para pechar as portas e volven correndo de novo e cunha festa ao grande. Chegamos á estación Gare du Nord e báixome, ata o hotel teño 1,9 quilómetros que fago andando. Coa axuda do teléfono vou callejeando ata que «a Police» desvíame de rúa, hai un incendio e está cortada. Ao final, e despois de media hora, chego ao hotel. Dúas horas desde o aeroporto. tereino en conta o mércores para a volta.
O martes transcorre coas ordes do día nos grupos de traballo; o mércores igual, aínda que despois de comer me marcho para non ter sustos para chegar ao aeroporto. O teléfono guíame doutra banda ao ir á estación Du Nord; entro pola porta principal, ao chegar saín por unha das laterais, diríxome ao tren Ille de France, que son os que che desprazan por todo París, e chego xusto cando chega un dos que van directos. Aforrareime media hora de traxecto porque doutro modo tería mais de 10 paradas, desta forma só 3.
No aeroporto fago o rexistro, bo máis ben quero facer o rexistro, pero desvíanme, pregúntanme a compaña e dígolles Airfrance, rediríxenme ao fondo onde agarda un garçon que fai que coloques a maleta e a mochila nunha báscula, o peso máximo entre os dous vultos é de 12 quilos. ¡Oh divos¡ pésanme 14,5 kg; rediríxeme á «gare» 5, teño que facturar. Chego ao mostrador de «cheking» automático e indícame que son 55€!! Estás de broma? Se me marcho de París co mesmo que cheguei! Solución? pórse roupa, ía cunha camiseta só, póñome o xersei, a chaqueta, a americana e o neopreno que tiña na mochila. Regreso ao peso, o mozo rir ao volver verme, eu ía como un flan; coloco a maleta e a mochila 13,2 kg, ¡nooooo!. O mozo encóllese de ombros, entón lle chapurreo no meu francés de 8º de EGB, «je ne compre pas, je arrive a Paris lle lundi du Madrid avec airfrance, il nin a pas problem, je partie a Madrid ajourd'hui avec lle meme chose et il e a problem, je ne compre pas». Vireime enfadado, máis ben frustrado, e entón o mozo dime «passez», indicándome o camiño ás portas de embarque. Que mal grolo. Para a miña sorpresa unha hora antes da saída chégame unha mensaxe de Airfrance dicíndome que debido á alta ocupación do avión podo facer a facturación gratis, ¡Estas de broma! O avión sae algo atrasado e chegamos a Madrid ás 00.15 do xoves xa. Iso obrígame a coller taxi pois o metro pecha á 01.00 e arríscome a quedar no medio do camiño.
O xoves toca madrugar para tomar café coa miña boa amiga Ana Núñez. Sempre son os cafés máis temperáns que tomo, sempre é un pracer dedicar 30 ou 40 minutos a charlar distendidamente sobre as cuestións que temos pendentes e con Marina Mercante temos unhas poucas. Ao mediodía, reunión con Merca Madrid e sanidade de peixe, nunca estivera neste mega mercado, reunímonos na sede dos almacenistas de peixe. Ten unha parte inferior musealizada que merece a pena ver, teñen case todos os pasos que ten a pesca, desde o barco ata a pescadería, incluído un comedor para rematar probando peixe. A reunión remata con acordos que plasmaremos proximamente e coa promesa de volver unha noite para ver como traballan. Sergio, membro da directiva, dime que os mellores días son as noites do luns ao martes ou do xoves ao venres; dígolle que a semana que vén estou en Madrid, pero el non está. Será pronto a visita!
O venres toca reunión co ministro. Despois de haberlla pedido xunto a Fedepesca, Apromar e Cepesca, recíbenos. Estamos os presidentes xunto a vicepresidentes ou secretarios ou secretarias xerais, a reunión foi 1+1 que chaman no ministerio. Por parte do ministerio estaban ademais do Ministro e o xefe de gabinete toda a Secretaría Xeral de Pesca, desde a secretaria xeral, as directoras e as e os subdirectores. A reunión transcorre como sempre con peticións por parte do sector: IVE do peixe, eólica, formación, días no Mediterráneo, gasoil, cotas de pesca, burocracia…… todo xa moitas veces solicitado e que non se soluciona.
O ministro recolle as peticións e distribúeas polos distintos ministerios: Facenda, MITECO, Educación, e para o resto UE. Rematada a reunión, rolda de prensa da que me escapo para non perder o avión, non hai outro máis tarde e é saída de Semana santa en Madrid, e témome que vai estar a T2 algo chea. Efectivamente, hai cola para o rexistro, pero chego con cinco minutos de marxe para coller o avión despois de toda unha semana fóra de casa.
A semana que vén, aínda que curta, prevese movida, pero xa vos contarei.
Mentres tanto gozade comendo peixe, ademais de gozar seredes felices e sans, que falta nos fai nestes tempos