Unzué estala contra o Goberno pola lei ELA: «Deixen de mentirnos; pór as pilas e reporten xa o diñeiro»
SOCIEDADE
O exfutbolista, que tamén padece a enfermidade, lembra ao Executivo de Pedro Sánchez que «ten a obrigación de financiar a lei»: «Unhas cantas persoas, querendo vivir, víronse obrigadas a morrer, nalgúns casos por non arruinar ás súas familias»
27 may 2025 . Actualizado á 17:22 h.O exfutbolista e enfermo dELA Juan Carlos Unzué esixiu este martes que a axuda para as persoas que sofren esclerose lateral amiotrófica (ELA) chegue xa porque lamentou que sete meses despois de aprobarse a lei moitos enfermos que quería vivir morreron sen recibila. «É unha vergoña; estamos ata as orellas de que nos utilicen os políticos para mostrar as súas diferenzas ideolóxicas, para saír na foto riseiras dicíndonos palabras bonitas, para logo nada de nada», queixouse no encontro Reunidos pola ELA, da lei á realidade.
O encontro reuniu en Santander a enfermos, representantes de asociacións e responsables políticos de comunidades autónomas e do Gobierno, entre eles o director xeral de Dereitos de Persoas con Discapacidade do Ministerio de Dereitos Sociais, Jesús Martín, que chamou a un acordo entre todas as administracións e pediu que non se utilice o consenso desta lei para «intereses políticos», segundo informa Efe.
Nun diálogo mantido xunto ao escritor e tamén enfermo dELA Martín Caparrós, Juan Carlos Unzué dirixiuse a todas as administracións pero en especial ao Gobierno de Pedro Sánchez ao que lembrou que «ten a obrigación de financiar a lei». «Deixen de mentirnos; pór as pilas e reporten xa o diñeiro ás comunidades para que estas poidan atender a todas as persoas afectadas ao mesmo tempo», demandou ao Executivo central. Pero tamén pediu aos gobernos autonómicos que se anticipen para que o día que chegue ese financiamento «poidan ser o máis eficientes posibles» na repartición das axudas.
Unzué denunciou que desde que se aprobou a lei 600 enfermos dELA morreron sen recibir esas axudas, que lembrou son necesarias para atender as necesidades que requiren estas persoas e que implican elevados gastos. «Unhas cantas persoas, querendo vivir, víronse obrigadas a morrer, nalgúns casos por non arruinar ás súas familias», afirmou.
Antes, na apertura do encontro, o director xeral de Dereitos das Persoas con Discapacidade instou a todas as administracións a «arrimar o ombro» e defendeu que «mirar só á Administración Xeral do Estado é ignorar o marco territorial en materia de sanidade e de servizos sociais».
«As administracións dispoñen de lexitimidade, dispoñen de recursos tamén para contribuír ao despregamento desta lei no marco das súas competencias», afirmou Jesús Martín, quen subliñou que o Goberno está a buscar «mecanismos dilixentes, pero tamén os máis garantistas para desenvolver esta lei». «Estamos a traballar nun plan esixente, rigoroso para que esta lei cobre vida», resumiu.
O pasado mes de marzo, Unzué anunciaba a súa retirada como comentarista de televisión debido ao avance da enfermidade. «Quero anunciarvos que debido á limitación respiratoria que teño necesito facer máis esforzo para falar. Creo que, moi ao meu pesar, chegou o momento de deixar de comentar partidos de DAZN», explicou o exportero e exentrenador nunha entrevista conducida polo narrador Miguel Ángel Román. O exfutbolista, de 57 anos, que foi diagnosticado con ELA en febreiro do 2020 e anunciouno ante a prensa catro meses despois, levaba tres anos de segundo comentarista de encontros que na súa maioría eran do Barcelona, onde estivo como xogador durante dúas tempadas e de segundo adestrador con Luis Enrique, logrando o triplete (Liga, Copa e Liga de Campións) no 2015.
No 2024, a súa intervención no Congreso viralizouse ante a indignación da sociedade que asistía atónita a un desplante dos políticos ás xornadas sobre a ELA. Só asistiron cinco dos 350 deputados á charla na que os enfermos de esclerose lateral amiotrófica demandaron unha lei específica que axudase a sufragar os gastos que implica esta enfermidade. Unzué recoñeceu que aquilo foi «un dos momentos máis decepcionantes» que viviu, aínda que despois supuxo o impulso definitivo para a aprobación da lei.