Israel consegue o billete á final de Eurovisión entre apupos do público
SOCIEDADE
Eden Golan escoitou berros de desaprobación por parte do público durante a súa interpretación de Hurricane e participou na incómoda rolda de prensa posterior, na que varios candidatos doutros países mostaron visiblemente a súa desconformidade coa candidatura hebrea
10 may 2024 . Actualizado á 13:15 h.Xa están todos os finalistas de Eurovisión. Son 26, aínda que só un se alzará co micrófono de cristal o vindeiro sábado. Tamén se coñece quen non actuarán tras ser eliminados na segunda semifinal deste xoves: Santo Mariño, Albania, Malta, Bélxica e República Checa. Todo nunha noite na que, aínda que actuaban 19 países, había un sobre o que estaban postas todas as miradas: Israel, máis tras a xornada de protestas que se viviu en Malmö en contra da participación do país hebreo no festival tras a súa invasión de Gaza. Pero aínda que se chegou a pedir á UER a súa veto, o certo é que Eden Golan pasou o corte e xa conta co billete que o televoto, é dicir, o público, outorgoulle para a gran final desta 68 edición.
Hurricane é a canción coa que Israel pretende gañar o festival e que defendeu entre os apupos dun amplo sector do público. Un tema, no entanto, que non era a primeira opción dos israelís. A organización do festival, como única medida de restrición, obrigou á súa candidatura para cambiar parte da letra de October Rain, a súa primeira proposta. Foi considerada pola UER como demasiado política ao facer referencia aos ataques de Hamás do 7 de outubro.
Finalmente, a Israel si se lle permitiu participar coa canción que defendeu onte á noite Eden Golan sobre o escenario. A diferenza do que sucedeu con outras candidaturas como a española Raposa ou a neerlandesa Europapa, onde escoitaba perfectamente ao público alí presente, moitos denunciaron que a organización de Eurovisión baixou o son ambiente durante a actuación hebrea para evitar que escoitasen os sonoros apupos e asubíos en contra da candidata. Aínda con todo ese suposto esforzo, na retransmisión en directo por televisión si chegaron a escoitarse sons de desaprobación en varios momentos da canción, aínda que moito menos sonoros que os compartidos por algúns usuarios alí presentes en redes sociais.
Os ecos do conflito en Oriente Medio foron máis aló, co mensaxe «paz» que puido verse escrito no brazo do belga Mustii cando se quitou a chaqueta. Ou a mensaxe que se puido ler durante a emisión da gala por parte da televisión belga, VRT, que interrompeu a súa retransmisión para poñer unha cartela co texto «Condenamos as violacións contra os dereitos humanos e a liberdade de expresión por parte de Israel».
Incómoda rolda de prensa posterior
A polémica presenza de Israel no Festival de Eurovisión deste ano tamén se coou na rolda de prensa posterior, na que estaba presente a representante de Israel, Eden Golan. Un dos que deixou caer unha indirecta contra o país hebreo foi o candidato de Letonia, Dons, cando asegurou: «Nunca me sentín tan orgulloso como hoxe de ser de Letonia, o único país con forma de bolboreta. Unha bolboreta debe ser libre; todos os países deben ser libres», reclamou.
Pero as maiores pullas viñeron do artista dos Países Baixos Joost Klein. Primeiro cando lle preguntaron se cría que a súa canción, Europapa, podía unir a todos os países mediante a música. O neerlandés mirou entón cara a un dos membros da organización, nun lateral e, cun sorriso de medio lado, espetoulle: «Creo que esa é unha boa pregunta para a EUR (Unión Europea de Radiodifusión)».
Pouco despois, Klein tamén interveu tras unha pregunta dun xornalista á propia representante israelí. O reporteiro fíxolle unha cuestión incómoda a Eden Golan: «Pensaches nalgún momento que por estar aquí estás a poñer en risco e en perigo ao resto dos participantes?». A cantante, intentando a súa desconformidade tras unha perenne sorriso, foi salvada polo propio moderador da rolda de prensa, o sueco Jovan Radomir: «Non tes que responder a esa pregunta se non queres». Foi entón cando o candidato holandés interveu, gritando desde o fondo: «Por que non?».
O certo é que a incomodidade dos presentes na rolda de prensa era visible. Non só por parte de Joost Klein, que mesmo chegou a taparse a cara coa bandeira mentres Eden Golan falaba; tamén por parte da candidata grega, Marina Satti, que bocexaba, resoplaba e finxía durmir unha sesta nos momentos nos que a israelí respondía as preguntas.
Italia filtra o televoto, con abafadora vitoria de Israel
Israel, xunto con outros nove países, conseguiu o seu pase ás final grazas exclusivamente ao público —os xurados non participan nas semifinais—, aínda que a UER non desvelou a orde dos clasificados segundo o número de votos. Con todo, si o fixo, aparentemente, a cadea pública italiana, a RAI, que foi mostrando, nun scroll baixo as presentadoras da gala, as porcentaxes recibidas por cada país. E a candidatura hebrea, á vista deses datos, tivo un resultado abafador: un 39,31% dos votos emitidos, a gran distancia de todo o resto dos clasificados, xa que ningún outro chegou nin ao 8%.
A filtración deses resultados en Italia, e o temor a que se reproduzan no resto de países de Europa, levou a moitos a ver cada vez máis probable unha eventual vitoria da polémica candidatura de Israel, e fixo que a candidatura de Eden Golan subise notablemente nas apostas, ata situarse como a segunda opción máis probable para alzarse co micrófono de cristal, só por detrás da gran favorita, Croacia.
Uns datos que avivaron aínda máis a polémica da participación de Israel en Eurovisión. «É unha vergoña», coincidían moitos usuarios en X, antigo Twitter, que vaticinaban que, no caso de que finalmente Eden Golan álcese co triunfo, «Eurovisión acabou para todos».
Polémicas aparte, Letonia, Austria, Países Baixos, Noruega, Israel, Grecia, Estonia, Suíza, Xeorxia e Armenia uníronse durante a segunda semifinal a Croacia, Ucraína, Serbia, Portugal, Eslovenia, Lituania, Finlandia, Chipre, Irlanda e Luxemburgo para enfrontarse, xunto a Alemaña, España, Reino Unido e Francia —os «Big Five»— na gran final da 68 edición do festival da canción.
Nebulossa e Megara
Todo nunha noite cun marcado selo español. Aínda que España non xogaba nada, si que puido demostrar ao mundo do que é capaz de facer sobre o escenario Nebulossa. Unha actuación de «Raposa» cun público entregado ao que xa é un cántico, din os seus creadores, polo empoderamento da muller. Tal era a entrega que María Bass afastou por un momento o micrófono e deixou que fose o público quen corease, como non, «raposa».
Aínda que non foi a única proposta cantada en castelán. E é que, como poucas/pouas veces ocorreu, un grupo español subíase ao escenario para representar a outro país. É o caso de Megara, o grupo que representaba a Santo Mariño tras non conseguir gañar o Benidorm Fest. Ata aquí, no entanto, chegou a súa viaxe. O público non valorou a súa proposta, «11:11», nunha noite que non estivo aberta por Chanel, a pesar do seu gran parecido.
A primeira en actuar foi Malta
Sarah Bonnici elixiu para a ocasión un tema, «Loop», cun dancebreak que en partes puidese ser o de «SloMo» para mostrar o seu amor polo festival. Táboas tiña e conseguiu poñer a bailar a todo o que estivese á ver.
Un festival no que se falou, ou mellor dito cantou, pola saúde mental, pola súa visualización. Aínda que se de noite europea tivésese que falar só se podería elixir a un candidato. Ese era o de Países Baixos. Tan só o título xa dá unha pista de por onde ía Joost Klein e cal sería a cor co que aparecese vestido. «Europapa», un tema que quixo dedicar ao seu pai, que faleceu cando el tiña 12 anos. Vestido de azul e por un percorrido por diferentes capitais europeas, Klein levou a Malmö a mensaxe da liberdade e a igualdade que rexe en Europa.