Científicos identificaron un efectivo organismo biolóxico que evita a deterioración do monumento
31 dic 2023 . Actualizado ás 05:00 h.Evitar o envellecemento e disimular os seus efectos. O ser humano tratou durante séculos e con diversas técnicas, desde a aplicación de pos e emplastos ata a cirurxía, combater o inevitable, o inherente a un ser vivo. Pois cos monumentos ocorre o mesmo. Un grupo de científicos identificou un efectivo organismo biolóxico que evita que un das sete marabillas do mundo, a Gran Muralla chinesa, padeza nas súas pedras as marcas do paso dos séculos debidos á erosión.
A Gran Muralla é unha incrible fortificación duns 21.000 quilómetros de longo que comezou a construírse no século V a. C. e concluíuse no XVI de nosa era. O Imperio chinés levantouna como barreira defensiva das invasións dos pobos xiongnu que habitaban Manchuria e Mongolia. Aínda que só se conserva un 30 %, a obra contaba con ramais para frear aos inimigos. A súa altura oscilaba entre os catro e os sete metros.
Unha das partes máis visitadas do monumento, declarado Patrimonio da Humanidade en 1987 pola Unesco, é a da dinastía Ming (1368-1644). Esta sección do muro foi obxecto dun recente estudo por investigadores da Academia de Ciencias e da Universidade Agrícola de China que se interesaron pola súa erosión.
A sorpresa é que os tramos, a pesar de estar construídos con terra compactadas, non sufriron a lóxica destrución que afecta á maioría dos monumentos. Os expertos determinaron que o 67 % da obra está recuberta polas denominadas biocortezas.
Trátase de costras formadas por cianobacterias que nas zonas áridas da muralla teñen un pigmento fotosintético azul e nas rexións semiáridas ou húmidas están formadas por brións da familia dos Pottiaceae, segundo recolle a axencia de noticias chinesa Xinhua.
Os científicos determinaron que as biocortezas cubertas por brións melloran a «resistencia mecánica» da parede e a estabilidade do chan entre un 37 e un 178 % respecto doutros os tramos de bloques de terra apisonada sen a costra natural. Ao parecer, as biocortezas «serven como estabilizadores, como capas de sacrificio' ‘e teitos de drenaxe» fronte á acción de axentes externos como as choivas, os ventos ou os cambios de temperaturas, segundo detalla Xiao Bo, un dos autores do estudo.
As conclusións son prometedoras para conservar o patrimonio, pero polo momento non será posible ver envolvidas en liques ou brións outros das sete monumentos elixidos por votación popular en e 2001 como marabillas do mundo declarados (Chichén Itzá, Petra, o Coliseo, Taj Mahal, o Cristo Redentor ou as ruínas de Machu Picchu). Tampouco parece ser a solución aos problemas que sofren as catedrais e outras edificacións históricas.