Jesús Vázquez: «Encantaríame presentar un "reality" no que mozo coñecese a mozo»
SOCIEDADE
O presentador atópase inmerso na campaña de Nadal de Ferrero Rocher e prepara a saída de «The Bacharelotte», a nova aposta de Telecinco para o «prime time», na que unha moza coñece aos seus pretendentes masculinos
22 novs 2022 . Actualizado ás 09:12 h.— Bos días, Jesús?
— Quererás dicir boas tardes, que son as catro. Ou talvez aínda non puideches comer polo traballo, a min pásame moito. Nese caso, as catro da tarde seguen sendo unha hora da mañá.
Jesús Vázquez (Ferrol, 1965) responde ás preguntas con graza alén do teléfono. Se hai un adxectivo que pode definir a súa traxectoria como presentador, ese sería «polifacético». Ás súas costas suma máis de tres décadas en televisión e unha carreira profesional que lle fai mirar «con moita tranquilidade» cara á chegada dos seus sesenta anos: «Dígoo con toda a humildade do mundo e non moi alto para que non cambie, pero teño as tres cosas que hai na vida: diñeiro, amor e saúde».
No seu currículo suma unhas badaladas, pero agora prefire ser dos que comen as uvas. «Por primeira vez despois de moitos anos estou a empezar a darlle voltas a esa historia. Ata este momento mantívenme no máis cómodo. Traballo cunha gran cadea de televisión que, á súa vez, ten moitas produtoras que me ofrecen os seus formatos. Eu ía facendo o que me puñan por diante. Agora, de súpeto, e digo isto moi entre comiñas, empézame a apetecer facer o que me dá a gana».
«Cando me teño que presentar a alguén, sempre digo: "É que son moi galego"»
Agora, o presentador atópase inmerso na campaña de Nadal de Ferrero Rocher, firma da que leva sendo embaixador desde fai seis anos. Como el mesmo indica, traballa na televisión privada e a publicidade é parte do seu traballo. No entanto, cre que esta historia vai un paso máis aló. No concurso participan sete pobos diferentes, que compiten entre si para que a marca decore un deles con luces durante as festas. Este ano, por primeira vez, compite un galego. Vázquez naceu en Ferrol, a case 150 quilómetros de distancia de Portomarín, o seleccionado. Aínda así, cre que todos os galegos comparten unha unión especial.
«Paréceme moi curioso que, cando se fala de nós, sempre digamos como xustificación: "É que son galego". Eu fágoo moito. Cada vez que me teño que presentar a alguén, digo: "É que son moi galego"», reflexiona o presentador. «Refírome a ese carácter tan noso. Somos apracibles, cun sentido do humor moi propio. Tamén, ao principio, somos tímidos e pechados, pero cando pasamos a barreira temos un gran corazón», comeza a enumerar para logo engadir un: «Polo menos, no meu caso».
Para Jesús Vázquez, Galicia é infancia. Viviu alí ata os dez anos, cando destinaron ao seu pai a Madrid e toda a familia se desprazou ata a capital. Admite que asocia os seus recordos ao visual, e que as súas memorias de neno son imaxes do mar. Tamén fala da importancia das primeiras veces, esas que quedan debuxadas con tinta permanente e marcan a forma de actuar posterior. «O resto de momento importantes da miña vida, como cando me saquei a carreira e empecei a traballar, todo me pasou xa en Madrid. Pero os recordos que quedan gravados para sempre, como os primeiros ligoteos do verán ou a forma de celebrar o Nadal, son Galicia, Galicia e só Galicia», rememora o ferrolán.
De adolescente, todos os veráns viaxaba en coche ata a vila de os seus pais, Pontedeume, facendo parada en Astorga. «Os que viñamos de Madrid, que eramos moitos, faciamos sempre esa ruta», explica mentres fai referencia ao resto de galegos que, obrigados ou por vontade, tiveron que deixar a súa terra. Pero se hai un recordo que se impón sobre os outros é o do seu colexio. «Na época que eu vivín alí, España aínda era un ditadura. Era un país moi escuro, pero o meu colexio, con todo, era laico, mixto e bilingüe. Creo que fun un privilexiado. Alí tamén puiden estar con nenas, algo que o facía modernísimo», reflexiona Vázquez. «Aínda amais sendo Ferrol en tempos de ditadura, imaxínache o que era iso», engade.
«Probei en todos os terreos do entretemento porque tiven a sorte de que Mediaset púxomos diante»
Agora, moitos anos despois, atópase nun momento de «moita tranquilidade». O pasado mes de xuño facíase pública a renovación do seu contrato de longa duración con Mediaset España, empresa á que leva vinculado desde o 2003 de xeito ininterrompido. Alí presentou algúns dos formatos que proporcionaron un maior éxito ao grupo no xeral e, no concreto, á cadea Telecinco. Entre eles, Operación Triunfo, Sobreviventes, La Voz, La Voz Kids ou Mulleres e Homes e Viceversa. Vázquez dá a grazas á cadea, que lle ofreceu as cousas «unha detrás de outra» e, por ese motivo, probou un pouco de todo: programas de talentos, de entrevistas, concursos musicais, etc.
«Da man de Mediaset probei en todos os terreos do entretemento, tamén porque tiven a sorte de que mos puxeron diante. Gústame saír da miña zona de confort e, de súpeto, dicir: "Os concursos fágoos moi ben, pois agora vou probar a facer un talent. Os talent fágoos chupados, pois vou probar un reality"». Aínda que non se revelou a duración do seu contrato, Vázquez asegura que aínda lle quedan «uns cantos anos por diante» con eles.
Proximamente, o presentador porase a cargo de Para toda a vida, a nova aposta de Telecinco polo formato de entretemento. Trátase da primeira versión española do dating show internacional TheBachelorette . Nel, unha moza con éxito en numerosos aspectos da súa vida excepto no sentimental emprenderá a procura do amor coñecendo a un grupo de pretendentes seleccionados pola súa afinidade e intereses en común. O formato da cadea co que compartiría máis similitudes, A illa das tentacións, vén de asinar dous mínimos históricos de audiencias consecutivos. Sen coñecer aínda a data do trinque, prevese como unha das grandes bazas da cadea para reforzar o prime time.
Para Vázquez, a produción ten un aspecto que a diferenza de títulos similares. Hai tantas formas de buscar parella como persoas no mundo, pero Para toda a vida se centra no lado máis romántico do amor. «Ao meu esta idea encantábame. Queriamos ese vínculo que é para toda a vida e é tan difícil de atopar», explica. Durante a rodaxe viaxaron por todo o mundo, xa que cada historia se sitúa nun punto diferente da xeografía global. Por iso, cando vía as imaxes xa producidas, «pensaba que era unha película no canto dun programa de televisión».
O formato orixinal estadounidense inclúe tamén parellas LGTB, algo que a telerrealidade española aínda non explorou demasiado e que Vázquez lamenta. «Eu loitei moito por estas cousas. Non son moito de pórme medallas, pero se tivese que pórme algunha sería polo que pelexe para conseguir a igualdade de dereitos e o matrimonio homosexual. Deixeime a pel para que se aprobase a lei e, acto seguido, casei», alega. Por iso, expresa que lle encantaría chegar a presentar un dating no que se explorasen outro tipo de sexualidades máis aló da normativa.
«Non o descarto, e encantaríame que se esta primeira edición funcionase comezásemos a explorar todas as outras posibilidades. Non é que me guste, é que me encantaría. Imaxínache o apaixonante que podería chegar a ser un programa que buscase parellas de mozos, de mozas e de persoas non binarias».
«Se tivese que pórme unha medalla sería pola miña loita para que se aprobase o matrimonio homosexual»
No entanto, ao describir como sería o seu programa ideal, pensa nun de viaxes. «Aí fóra hai un tema ao que lle estou dando voltas, algo co que eu viaxe e polo camiño vaia coñecendo historias de xente e compartindo cousas», indica o presentador. Goza do factor humano, de coñecer ás persoas e poder relaciona as súas vivencias co que lle pasou a el durante o seu camiño. «Gústame ter empatía e pórme na pel dos demais, entender por que son así e por que din as cousas que din. Con todos eses ingredientes, poderiamos ensinar o mundo desde os meus ollos, desde a miña percepción ou corazón», explica. A base, «que se vexa que é de verdade, porque ao espectador sempre lle gusta».
Tamén por iso, este Nadal pensa en recuperar a tradición que empezou xunto á súa parella e tivo que parar pola pandemia. Recibirán o ano no estranxeiro, pola curiosidade de ver como celebran as festas noutras culturas. «É moi curioso ver como celebran a noite dunha forma tan diferente, mesmo no verán».