Entre a ponte do ferrocarril polo que discorre a liña que conecta Pontevedra e Vigo, e a ponte medieval da parroquia de Ponte Sampaio atópase a Illa de Medal
17 sep 2022 . Actualizado á 17:19 h.A recado que todo aquel que sexa usuario da liña do ferrocarril que discorre entre as localidades de Pontevedra e Vigo haberase podido fixar no momento que o tren atravesa a ponte sobre a desembocadura do río Verdugo, na parroquia pontevedresa de Ponte Sampaio, nunha pequena illa conectada con terra por unha sorte de ponte levadizo. É a Illa de Medal, tamén coñecida como Insuíña.
Trátase dun espazo que, tal e como recollen os carteis informativos, «atesoura máis valores artísticos que naturais». Á marxe duns cantos árbores —piñeiros e eucaliptos, maiormente— e arbustos de carácter ornamental, pouco máis hai.
E con todo, é a comuñón que existe entre esta natureza e o conxunto arquitectónico que alberga, así como coas vistas que ofrece, a que a converte en, a xuízo de moitos, unha das illas máis belas da ría de Vigo, unha apreciación que, por certo, tamén plasman os carteis informativos.
O seu nome recíbeo por ser propiedade do pintor e ceramista Antonio Medal Carrera (1902-1986), quen fixo máis fortuna como empresario coas minas de feldespato e arxila que coas súas obras a pesar de que foi un afamado e recoñecido artista. A dicir dos expertos, en vida do propio Medal na illa organizáronse recitais e faladoiros nas que chegarían a participar personaxes da talla de Castelao, Laxeiro, Manuel Quiroga ou Ramón Cabanillas.
Tras a súa morte en Vigo, este enclave seguiu pertencendo á familia do pintor ata que no 2007 foi adquirido polo Ministerio de Medio Ambiente, que iniciou unha serie de actuacións encamiñadas a recuperar o seu esplendor que concluíron tres anos despois. Proba da minuciosidade coa que levaron cabo estes traballos atópase no feito de que se empregaron documentos e imaxes antigas que foron cedidas polos achegados do artista.
Así mesmo, tivéronse que habilitar carreiros para chegar á illa, onde se recuperaron os xardíns e rehabilitáronse algunhas das estruturas. Para penetrarse en Insuíña, un ten que cruzar unha ponte levadizo de madeira que conduce a unha portada de pedra dun só van e afiados pináculos de pedra en ambos os extremos que alberga unha inscrición que é toda unha declaración de intencións: «Pequeñita pero miña».
Cunha superficie duns 3.810 metros cadrados, o visitante poderá gozar da serenidade desta contorna contemplando a máis tradicional das estruturas galegas, un hórreo, ou gozar do pombal de estrutura cilíndrica ou do espectacular cenador que se levanta a escasos pasos desta estrutura.
O cenador merece un á parte. Rodeado de columnas de pedra, é un excelente miradoiro sobre a parte final do Verdugo, e ofrece unha panorámica da ponte medieval de Ponte Sampaio e do próximo monte da Peneda. No seu centro, mantén intacta a mesa deseñada tamén por Medal, o que permite ao visitante trasladarse a un tempo no que era un punto de encontro da intelectualidade da época en Pontevedra.
Superficie
Os 3.810 metros cadrados están axardinados e conservan árbores e arbustos ornamentais
Estruturas
Alberga un cenador, un pombal e un hórreo
