Dificultades para falar, imposibilidade de manter os brazos elevados, problemas de visión e incapacidade de sorrir son sinais preocupantes; o tempo de reacción é determinante: menos minutos supoñen máis neuronas e menos secuelas
15 oct 2019 . Actualizado ás 17:52 h.Cando unha persoa sofre un ictus é vital a detección rápida para que a atención sanitaria se preste canto antes. O Sergas lanzou a regra das tres F: «fala, forza, faciana»: fala, forza, cara. Isto significa que se unha persoa non pode dicir de forma correcta palabras moi sinxelas, non pode elevar os brazos á mesma altura durante un tempo mínimo de dez segundos, ou son incapaces de sorrir ensinando toda a dentadura, hai que chamar ao 061 sen dilación. É necesario facelo mesmo se só é perceptible un destes síntomas enumerados anteriormente. Tamén hai que estar atentos a se a persoa ten adormecemento dun brazo, unha perna ou a cara, se detecta problemas para andar ou manter o equilibrio ou se nota que ten minguada a visión nun ou en ambos os ollos.
A partir da chamada, o persoal do 061 exporá novas preguntas e se é necesario enviará de forma inmediata un ambulancia. Comeza a guerra contra a enfermidade, xa que, ademais das tres F, a mensaxe central de o Plan Ictus de a Xunta é que «ou tempo é cerebro», como lembra tamén o catedrático e director científico do Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago (IDIS), José Castillo. Este é un consello que calou na poboación con relación ao corazón, respecto ao que os cidadáns asumiron a importancia de chamar rapidamente ao 061 cando notan os síntomas dun infarto de miocardio, pero non tanto cando se trata de un ictus.
Dependendo do lugar no que se atope o paciente, así será o seguinte paso, coa atención nun centro hospitalario con material para unha proba diagnóstica determinante e conexión telemática con o Centro de Atención do Ictus, con especialistas en neuroloxía dispoñibles as 24 horas. O resultado determinará novos traslados ou atención no centro. En todos os casos, o protocolo elimina esperas porque todos teñen claro que a menos minutos, máis neuronas e menos secuelas.
Aínda que son datos estimados a partir de os datos hospitalarios, cada ano en España rexístranse uns 110.000 novos ictus, o que en Galicia supón uns oito mil anuais, cunha incidencia na poboación de 280 por cada 100.000 habitantes. O ictus sempre se asociou comunmente ás mulleres, pero o certo é que en xeral non lles afecta máis a elas. Si é certo que, como se relaciona coa idade e as mulleres teñen unha maior esperanza de vida, en números absolutos hai máis ictus en poboación feminina. Entre os adultos a prevalencia é similar, e está moi relacionado coa hipertensión ou o tabaquismo, fundamentalmente coa primeira das causas. «A hipertensión arterial está moi por amais de todos os demais factores», afirma Castelo. E que porcentaxe de pacientes terán secuelas para sempre tras sufrir un ictus? En xeral, en torno ao 15 % falecen durante o período de hospitalización, aínda que esta cifra é superior no caso de o ictus hemorráxico que no de o isquémico.
E dos que sobreviven, o 20 % non teñen ningunha secuela ou son mínimas, polo que están capacitados para seguir levando unha vida totalmente normal. Outro 20 % sofren secuelas moi graves, ata o punto de que precisan a asistencia de alguén para actividades da vida diaria; mentres que o resto quedan con secuelas máis ou menos importantes, e poden levar unha vida independente, aínda que con problemas como poden ser dificultade coa linguaxe ou para camiñar.
