Trátase da primeira evidencia de arte parietal no noroeste peninsular do Paleolítico
24 sep 2015 . Actualizado á 05:00 h.Un refuxio natural da montaña de Triacastela, coñecida polo nome de Cova Eirós, é a catedral da arte rupestre galego, segundo os científicos que a levan escavando durante anos. De feito, é a primeira evidencia de arte parietal no noroeste peninsular do Paleolítico.
Agora, Cova Eirós, un libro da editorial Andavira, escrito polos estudosos Arturo de Ledesma Hermida e Ramón Fábregas Valcarce, desvela todos os misterios da cova. Foi no 2011 cando se produciu o primeiro descubrimento de pinturas realizadas por cazadores recolectores de hai 20.000 anos. Na oquedad destes montes de Lugo chegaron a convivir as dúas especies de homínidos nun momento de transición: Neandertal e Sapiens.
A importancia de Cova Eirós radica en que constitúe a primeira proba de arte paleolítica en Galicia, a pesar de que o territorio -aínda virxe en achados, segundo os autores do libro- non abunda en terreos calcarios nos que a formación de simas e covas é máis común, a diferenza de rexións como Asturias ou Cantabria.
As manifestacións artísticas destes primitivos foron desveladas tras un estudo coa técnica de fotogrametría -empregando ortofotos e 3D-, pois a primeira ollada é moi difícil detectalas debido aos finos trazos que as conforman. O resultado sacou á luz varias paredes onde os artistas buscaban dotar á súa obra dun sentido simbólico-relixioso a través dunha imaxinería animal. Ademais, empregaron as propias formacións da cova para realzar formas e dotar de sentido de relevo ás imaxes. Así, debúxanse sutís liñas para representar unha cabeza de oso cavernario ou cérvidos. A publicación de Ledesma e Fábregas vén encher un baleiro existente na prehistoria galega.