Colas desde a madrugada, horas de espera e miles de estudantes mobilizados por WhatsApp: así é buscar piso en Santiago chegado o mes de xullo
VIVIR SANTIAGO
Os universitarios que fan fila á primeira hora da mañá nas inmobiliarias xa intentaron sen éxito atopar un alugueiro doutras formas
03 jul 2025 . Actualizado á 15:32 h.Un par de grupos de mozos volveron ocupar desde as catro da madrugada as inmediacións da inmobiliaria Julio Gerpe, en Santiago. A mañá do xoves, que foi a segunda xornada na que se ensinaron os pisos destinados ao alugueiro universitario, deixou de novo imaxes de colas e de esperas. Diante da solicitada inmobiliaria formouse unha fila que, antes das dez, a súa hora de apertura, xa chegaba ata o final da rúa. As visitas concertadas por orde de chegada son unha opción para dar cun piso entrado xa o mes de xullo, pero non é a única no grande abano dos estudantes. Moitos admiten intentar xa de todo, e que se están a agardar diante da inmobiliaria é porque xa esgotaron antes o resto de vías posibles.
«Empezamos a buscar en febreiro e foi complicado, porque ao principio non tiña a ninguén que se puidese quedar cos meus gatos e necesitabamos un piso que permitise mascotas. Cando en maio arranxamos o tema puxémonos a buscar de novo, pero entón xa non quedaba nada», explica Ángela Pérez, que, onda o seu compañeiro Roi Sarmiento, é a primeira na cola. Levan dous meses buscando un piso de dous cuartos, pero aínda non atoparon nada que se adapte ao que piden, que, nas súas propias palabras, «non é moito»: «Nada espectacular. Que teña dous cuartos nas que se poida estar e que non se enchan de humidades, porque parece xa raro que non se encha todo de humidades. Que teña unha cociña un pouco decente e unha sala, porque a maioría dos pisos non a teñen».
Antes de enfrontarse ás horas de espera viron outros pisos, pero «non estaban moi alá». Algo parecido aseguran Rita López e Nerea López, que fan cola á primeira hora da mañá porque non tiveron sorte na anterior xornada que dedicaron á procura: «É o segundo día que vimos. De momento vimos catro pisos, pero ían todos a peor. A min angustiáronme, eran todos moi vellos e por un prezo bastante alto para dúas persoas, duns 750 euros. Teriamos que porlles nós mobles e non nos sae rendible».
«Levamos mirando ao redor de dous meses. O luns fomos preguntar por moitas inmobiliarias do centro, pero ou non quedaba nada ou o que quedaba era de máis de 700 euros e en patio interior. Por iso decidimos facer hoxe cola», explica Aroa Fuentes, que asegura ver xa de todo: «Un tiña tantas humidades que o señor que nolo ensinaba díxonos que non nos metésemos se tiñamos algunha enfermidade pulmonar».
Ariadna Santos e Breogán Janeiro empezaron a buscar en outubro, pero aínda non puideron ver ningún presencialmente: «Vimos só pisos por internet, porque moitos non os ensinan mentres segue a xente aí. Buscamos polas típicas aplicacións de Fotocasa e de Idealista. Ao principio de xuño, aínda que sabiamos que non había oferta, estivemos todo un día de arriba para abaixo nada máis acabar exames buscando en distintas inmobiliarias». Todo o esforzo foi en balde e, dada a dificultade que lles está supondo atopar algo dentro dos seus parámetros, pensan que van ter que subir o seu presuposto: «Non queriamos pagar máis de seiscentos, pero vemos complicada a cousa. Vémonos obrigados a subir o rango de prezo».
Na cola, outros dous mozos apuntan a unha alternativa ás visitas presenciais concertadas polas inmobiliaria. En Santiago hai uns cantos grupos de WhatsApp destinados única e exclusivamente a atopar un cuarto na que vivir. Estiveron activos durante todo o curso, aínda que desde hai un mes empezaron a ter máis actividade. La Voz tivo acceso a tres deles. Un ten 1.025 membros, outro 633 e outro 628. Por aí envíanse ofertas cada xornada e non duran moito tempo dispoñibles. Contactouse coas últimas persoas que mandaran os seus anuncios e todas responderon con que tiñan xa a outros candidatos. Mandan fotos do cuarto e, coma se se tratase dun casting de inquilinos, un quédaa.
«Nós atopamos un por aí. A xente escribe xa co tipo de persoa que quere. Por exemplo, un estudante de máster ou un de primeiro de carreira depende das súas conveniencias. Hai moita oferta. Por exemplo, dúas persoas que atopan un piso de tres, quédano no momento e logo buscan a unha terceira persoa para completalo», explican uns mozos. Tamén é común atopar este tipo de mensaxes nas redes sociais. Tanto en X como nas historias de Instagram son constantes as mensaxes nos que se ofrecen e demandan cuartos. «O máis doado é o boca a orella, decatarte se coñeces a alguén que deixe o seu piso, quedalo e, se está ben, non soltalo máis. Afórraste as esperas nas inmobiliarias e a procura, que é moi atafegante porque ves que non atopas nada», resumo.