María Jesús Álava, psicóloga: «Veñen a consulta pais con nenos de dous anos que se senten excedidos»
SANTIAGO CIDADE
Defende a «necesidade de pór límites» para favorecer unha boa educación
12 abr 2019 . Actualizado ás 13:14 h.Con máis de tres décadas de exercicio profesional, María Jesús Álava afirma que nas consultas de psicoloxía hai anos víanse sobre todo problemas de aprendizaxe e fracaso escolar, e «hoxe os problemas de conduta exceden o 70 %. Non só en adolescentes, que poderiamos pensar que é unha etapa crave e son normais; senón xa desde pequenos. Veñen pais con nenos de 2 anos, mesmo con menos tempo, que non saben que facer, que se senten excedidos», explica. Para abordar esas situacións defende a «necesidade de pór límites» para favorecer unha boa educación, desde os primeiros anos de vida.
«Os nenos nacen sabendo dicir que non, iso é algo moi importante. Aos 2 anos pásanse todo o tempo dicindo que non e despois o desaprenden. A máis do 50 % dos adultos cústalles dicir que non. É algo que temos moi comprobado na consulta de psicoloxía. Vemos como os adolescentes e os mozos de agora son máis manipulables; e iso si que é un gran problema, pois non saben dicir que non cando outros rapaces queren aproveitarse de eles», sostén.
María Jesús defende que se poñan límites, porque «vemos adolescentes, novas xeracións de mozas, que se senten profundamente insatisfeitos e moi perdidos ante a vida, con poucos recursos. Non saben como reaccionar ante as dificultades. Desde a psicoloxía habemos visto que unha das principais causas de que iso ocorra é a súa excesiva sobreprotección, que lles impide aprender desde pequenos. Por iso, cando se enfrontan á realidade do mundo, van como en muletas, practicamente».
Refire que se estudaron moito os distintos estilos de educación : máis permisivo, máis autoritario, e evidentemente o mellor é o equilibrado, que se caracteriza por pór unha serie de normas, pautas, límites, perfectamente establecidos, para xerar bos hábitos de conduta e de equilibrio emocional, con moitas doses de afectividad». Insiste na necesidade de pór límites: «Hai persoas que pensan que se pos moitos límites quítaslle liberdade ao neno; e o certo é que esas pautas e esas normas van facer posible que sexan adultos realmente libres o día de mañá».
Esta psicóloga advirte que nenas e nenos «séntense perdidos ante uns adultos inseguros, con falta de confianza; cunha liña diferente de educación entre os pais, ou de pais e colexio». Ante esa situación salienta o papel do profesorado: «os pais teñen que volver valorar e prestigiar a figura do educador dos seus fillos e coordinarse ao máximo; porque non teñen que esquecer que pasan con eles moito máis tempo do que están en casa: no colexio de infantil e primaria, no instituto, a facultade, en centros de formación…»
A vida de hoxe, di, «non é máis doado. A mocidade ten máis medios, seguramente; están como moi bombardeados por información que lles chega por múltiples canles; moi invadidos por tecnoloxía e moi baleiros de persoas ás veces. Os mozos de hoxe teñen menos irmáns e iso supón menos posibilidades de aprendizaxe, máis presión, e en xeral menos tempo cos seus pais».
Esta experta valora como unha etapa moi crítica «entre os 13 e os 16 anos. É crucial que pais e educadores estean moi atentos a sinais que poden indicar un cambio importante na vida do menor, como cambios na conduta, que xeralmente se presentan antes en casa que no medio escolar; cambios ás veces drásticos de amizades, ou descenso importante do rendemento escolar, que indican que algo ocorre, que se está desencadeando unha problemática nese menor, para actuar a tempo».
Máis información sobre Educación
