O Pequeno Oasis de Lourdes no Camiño de Santiago: «Non fixen nada tan gratificante na miña vida»

Patricia Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

MELIDE

Lourdes López en El Pequeño Oasis, abierto todos los días desde primera hora hasta las 18.00 de aquí a noviembre. Allí ofrece desde miel de kiwi, de pera, naranja o melocotón hasta cabello de ángel, smoothie casero de frambuesa, plátanos (muy apreciados por los peregrinos por sus propiedades nutricionales para la mejora del rendimiento físico y recuperación), fruta ya cortada, repostería artesanal o chupitos de licor café y de frambuesa.

Lourdes López nO Pequeno Oasis, aberto todos os días desde primeira hora ata as 18.00 de aquí a novembro. Alí ofrece desde mel de kiwi, de pera, laranxa ou pexego ata cabelo de anxo, smoothie caseiro de frambuesa, plátanos (moi apreciados polos peregrinos polas súas propiedades nutricionais para a mellora do rendemento físico e recuperación), froita xa cortada, repostería artesanal ou chopos de licor café e de frambuesa. SANDRA ALONSO

O desexo que espertaban as frambuesas do seu horto entre os peregrinos levou á melidá para abrir un posto de venda de produtos ecolóxicos e de elaboración caseira

17 abr 2025 . Actualizado á 05:00 h.

No quilómetro 48 do Camino de Santiago ao seu paso por Melide, no lugar de Parabispo, está O Pequeno Oasis de Lourdes López Amboage. O posto desta melidá leva uns 25 anos ao pé da ruta xacobea e hoxe ofrece aos peregrinos un tentador variedade de produtos ecolóxicos e de elaboración caseira para recargar forzas. «Antes traballaba como empregada descontinua do fogar», conta unha muller que emprendeu «por casualidade». «Eu tiña, nesta leira onde estou, un anaquiño plantado con frambuesas. Aos peregrinos chamáballes a atención e, cando as recollía, sempre me pedían unhas poucas. Dáballas sen agardar nada a cambio, pero ningún quería ter un xesto xeneroso e tirábache 5 euros por un puñado delas. Iso levoume a porlle un prezo, para que non me pagasen máis da conta. Ao principio tiña unha carretilla con terrinas e deixábanme alí o diñeiro cando llas levaban. Logo, púxenlle unha antuca e parasois á carretilla. Estivo o posto só, sen atender nel, ata o 2016», lembra Lourdes, quen sempre confiou plenamente na rectitude moral dos camiñantes.

«Como teño a casa cerquita, ás veces viña na bici para repor e a recoller o diñeiro. O 99% dos peregrinos é de fiar, pero se cadra un 1% non o é e lévache todo o recadado no día. Incluso recordo a un neno ao que lle faltaban uns céntimos para unha terrina de frambuesas e os seus propios compañeiros convencéronlle de que, se non podía pagar o prezo, non a collese», explica unha melidá que acabou pondo unha hucha para a recadación, na que aparecían a diario todo tipo de mensaxes de agradecemento. De feito, como se enchía deles e non quedaba sitio para os billetes e moedas, tivo que deixar tamén uns cadernos, para que servisen como libro de agradecementos. «Teño unha chea de notitas e de cadernos e gárdoos como un tesouro», di.

SANDRA ALONSO

O seu marido, que é construtor e un home mañoso en xeral, acabou fabricando cunhas uralitas e táboas a primeira caseta dO Pequeno Oasis, onde hoxe a estrela é a súa smoothie de frambuesa, sobre todo no verán, xunto coa torta de Santiago que fai a propia Lourdes. No seu humilde negocio, o peor inimigo é o frío, constata. «Se poño unha estufa estrágaseme a froita fresca e os alimentos que vendo. E calor aquí non paso, porque é un lugar moi fresquito, no que se está de marabilla no verán e algunha xente queda aquí á sombra todo o día», comenta rodeada polos recordos que lle foron deixando os viaxeiros chegados desde distintos recunchos do mundo. Para mostra, a súa colección de billetes. «Empezou cando un peregrino deixoume un de 2 dólares, que din que dan sorte e ao parecer ninguén quere desfacerse deles. Agora hai billetes desde o último país de África ata de Guatemala e moitos outros sitios... poucos países haberá que non teña eu aquí un billete seu», afirma divertida.

Aínda que foi esta unha saída laboral non planeada, para ela «non hai nada máis bonito. Non fixen nada tan gratificante na miña vida como estar aquí, cos peregrinos», afirma unha vendedora de 66 anos que percorreu tres veces o Camiño e non ve a hora de realizar a ruta francesa enteira, desde Saint-Jean-Pied-de-Port.