Un horario que permita ter vida despois do traballo? «Pensei que ía molestar aos clientes, e para nada»
SANTIAGO
José Ramón Fernández, un pequeno empresario de Ames, confesa que se perdeu media infancia das súas fillas pola xornada partida e hoxe el dá un paso crave para favorecer a conciliación da vida laboral e persoal entre o seu persoal
16 sep 2025 . Actualizado á 10:20 h.«Antes todo era traballar e traballar...», di José Ramón Fernández González. Representa a unha xeración que apenas conxugaba o verbo conciliar, entre cuxas prioridades non estaba ter tempo libre nin o desenvolvemento máis aló do laboral. A súa historia é a de moitos pequenos empresarios, autónomos, que sacaron adiante os seus negocios a base de renunciar a practicamente todo o demais. «Eran outros tempos. Eu realmente non puiden desfrutar das miñas fillas cando eran máis pequenas. Co traballo érame imposible. Perdín de velas crecer e gran parte da súa infancia. Tiñan as actividades todas pola tarde e ía a súa nai con elas: a baloncesto, ximnasia...», lembra un home que se crío en Laraño (Santiago), aínda que é veciño desde hai máis de 30 anos de Ou Milladoiro (Ames) e dono dun negocio neste mesmo concello.
Fundou a tenda agrícola Labralia no 2004. «Empecei traballando eu só aquí e, nos inicios, abría incluso os sábados pola tarde. Comecei vendendo, sobre todo, pensos para animais de granxa e de compañía. Máis tarde, metémonos tamén no mercado da ferraxería e hoxe temos un pouquiño de todo, dende potas e tixolas ata robots para cortar o céspede», explica José Ramón, quen actualmente dá emprego á súa filla pequena, Carla, e a Rubén, outro mozo que non cumpriu aínda os 30 anos. Eles foron quen lle suxeriu pasar dun horario partido, que apenas lles permitía ter vida despois de traballar, a un continuo. É dicir, agora non pechan ao mediodía e acaban a súa xornada ás 17.30 horas, no canto da as 20.00.
Confesa o propietario do establecemento que cedeu ao cambio con certo medo para perder clientela e que rematase índose á competencia: «Pensei que ía molestarlles, que os incomodaría moito máis, e para nada foi o que pasou. Levamos 15 días co novo horario e a xente está respondendo ben: dinnos que fixemos ben buscando unha fórmula para poder conciliar mellor a vida laboral e a persoal. Algúns incluso o agradecen porque tiñan os mesmos horarios cos nosos e agora poden vir cando saen de traballar pola mañá ou antes de empezar pola tarde». E, a nivel interno, engade, «son dos que pensa que ter ao equipo contento reflíctese na calidade da empresa porque acaban sendo máis produtivos». De feito, continúa, «antes saías esgotado e desta forma chegas a casa e aínda te pos a investigar as últimas novidades do mercado e dedicas tempo a informarte un pouco máis».
Así o constata tamén o seu empregado Rubén Iglesias, un veinteañero santiagués que leva case 3 anos en Labralia: «Nós vendemos unha chea de plantas e é algo que sempre me chamou moitísimo a atención, pero non tiña tempo de cultivalas para ver o que vendía sobre o terreo. Agora podo dedicarlle máis tempo a min hobby, a miña horta, e á vez isto axúdame a mellorar no meu traballo». No caso do seu xefe, valora poder ir ao ximnasio con máis calma polas tardes, no canto de verse obrigado a madrugar para facelo. Ademais, engade o empregado, «aínda que eu non teño fillos e a miña situación é distinta á del, coas tardes libres podes aproveitar incluso para facer xestións que antes só podías realizar cando librabas. Era ata difícil ir ao banco ou a outros establecementos que coincidían en horario para facer as compras do día a día». Aínda que agora se organizan por quendas para comer sen deixar desatendida a tenda, José Ramón non descarta habilitar un espazo e «facer unha cociña para poder comer quente».