Aitana Míguez, conselleira da Oficina Comercial de España en Iacarta: «Gocei estudando a oposición e aprendín unha chea de min mesma»

Manolo Fraga SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

PACO RODRÍGUEZ

Esta santiaguesa destaca que as súas expectativas foron superadas «con fartura» en Indonesia

28 mares 2024 . Actualizado ás 21:41 h.

É técnico comercial e economista do Estado por oposición e, desde o 2021, conselleira da Oficina Económica e Comercial de España en Iacarta. Con todo, o primeiro destino de Aitana Míguez Cillero (Santiago, 1991) foi o Ministerio de Economía: «A traballar apréndese traballando, por moito que teñas estudado. Adapteime ben e estiven moi a gusto». Pero o seu interese por exercer no estranxeiro levouna pronto á capital de Indonesia , onde viu superadas «con fartura» as súas expectativas. «Coñecía Filipinas dunha viaxe que fixera e pensei que Iacarta sería como Manila, pero nada que ver unha vez que estás alí. Na súa área metropolitana viven trinta millóns de persoas. É unha cidade súper dinámica e o motor económico de Indonesia, un país que crece ao cinco por cento anual. E iso nótase no ambiente, todo vai cara arriba. Encántame traballar alí e son moi feliz», afirma a moza santiaguesa.

Satisfeita coa súa traxectoria, Míguez sinala que preparar a oposición foi unha das etapas máis importantes da súa vida, á que dedicou tres anos, tras titularse en Económicas e ter feito un máster en Relacións Internacionais na USC. «Recordo con moito cariño a oposición, porque aí canalizas todos os teus esforzos. Supón renunciar a moitas cousas, empezando pola posibilidade de traballar —como as miñas amigas—, non gañas diñeiro, estudas entre oito e dez horas diarias, é unha vida dura… Persoalmente aprendes unha chea de ti mesma, é un momento moi solitario e descobres onde están os teus límites. E, claro, aprobala é un punto de inflexión. Gocei moitísimo estudando a oposición, porque a paixón polo que estudas é o que permanece», advirte con rotundidade a profesional que hoxe ostenta unha elevada responsabilidade.

Dos indonesios di que son unha xente marabillosa e «extremadamente» amables e serviciales: «Nunca recibirás unha mala contestación, todo son sorrisos. Teñen uns valores que non son os nosos. A comida gústame moito, porque é picante. O arroz é a base de todas as comidas, con verduras, peixe, pito; tamén usan moito o plátano e o coco. O arroz frito é o prato tradicional». Con todo, Aitana confesa botar de menos entender o que di a xente pola rúa e a sensación de control de saber moverche pola cidade. «Ás veces atafégame a gran cidade e non ter a proximidade coa miña contorna cultural. Pero gústame explorar os seus barrios, callejear coa mente limpa e libre de prexuízos. É un país moi seguro. Xa trouxen á miña familia e gustoulle moitísimo», destaca con entusiasmo dun país onde a vida é máis barata, pero Iacarta é «tan cara» como Madrid, matiza.

«Non creo que volva a Galicia e supoño que me establecerei en Madrid, aínda que a miña idea é volver saír ao estranxeiro no futuro. Aprendín moitísimo fóra, porque todo é máis complicado, empezando polo propio idioma, os costumes relixiosos e unha sociedade moi distinta. Tiven que enfrontarme a algunha situación incómoda, pero a muller en Indonesia está moi presente nos círculos empresariais e de poder. Non é un país especialmente machista», indica.

Aitana estudou no colexio La Salle e, logo, cursou o Bacharelato Internacional no IES Rosalía de Castro. «Téñolle moito cariño ao instituto e á praza da fonte. Parecíame un luxo estudar nese centro. Conservo as amigas que fixen alí e tamén as do colexio. Esta semana Santa vereinas e sempre quedamos na fonte. A cantidade de cousas que escoitaron eses bancos: exames, quedadas, confidencias», confesa esta economista que, tras as vacacións, regresará a Iacarta. Dezaoito horas de voo e outras seis de diferenza horaria. Unha muller con talento e determinación.