Condenan a 190 anos de cárcere ao ladrón do Códice por roubar cartas aos seus veciños

S. Lorenzo / Elisa Álvarez SANTIAGO

SANTIAGO

Álvaro Ballesteros

Manuel Fernández Castiñeiras deberá abonar, ademais, 420.400 euros de multa

10 mares 2015 . Actualizado ás 10:36 h.

Dez anos de cárcere polo roubo do Códice Calixtino e 190 por facer o propia coa correspondencia dos seus veciños, a un ano de prisión por carta. O xulgado do penal número 2 de Santiago considera probado na súa sentenza sobre este segundo caso que Manuel Fernández Castiñeiras cometeu 190 delitos por subtraer outras tantas cartas dos seus veciños no edificio do Milladoiro (Ames) no que residía entre xullo do 2007 e xullo do 2012, cando sucederon os feitos denunciados. Como o Código Penal establece que o cumprimento máximo da condena polo culpable, que ademais deberá pagar unha multa de 410.400 euros, non poderá exceder do triplo do tempo polo que se lle impoña a máis grave das penas, o electricista da Catedral non estaría en prisión máis de tres anos por este caso.

Na súa sentenza, da que onte informou o Tribunal Superior de Xustiza (TSXG), a maxistrada María Elena Fernández Currás ditamina que Fernández Castiñeiras realizou ese roubo de correspondencia «co ánimo de coñecer aspectos da vida privada dalgúns veciños do mesmo inmoble e portal». Sostén que «os feitos declarados probados son legalmente constitutivos de 190 delitos contra a intimidade». Noutra parte da sentenza, precisa que as cartas que o condenado arrebatou das caixas de correos aos seus veciños estaban relacionadas «coas súas operacións financeiras, os seus consumos de subministracións ou as súas relacións contractuais ou profesionais». Aínda que Manuel Fernández Castiñeiras tamén se apoderou doutra correspondencia referida a «meras cuestións de lecer ou promocións comerciais personalizadas». Advirte a maxistrada que «nalgún caso as cartas intervidas permanecen pechadas e que non consta que o acusado se valese dalgunha forma da información obtida coa apertura das cartas que o están». Pero resolve que «iso non obsta á comisión do delito, dado que todos os destinatarios que declararon, tanto no plenario como na sede xudicial, negan consentimento algún para que o acusado tivese no seu poder tales cartas».

Na sentenza, a maxistrada María Elena Fernández Currás matiza que se considerou a existencia de delito nos apoderamientos de cartas que tiveron lugar nos cinco anos anteriores á incoación do procedemento, é dicir, entre o 3 de xullo do 2007 e o 3 de xullo do 2012. E subliña que se considerou tamén «a existencia dun delito por cada unha das cartas obxecto de apoderamiento».

Subtraer publicidade é delito

Neste sentido, o xulgado aplica o mesmo castigo por cada correo roubado, con independencia de que a correspondencia tivese relación con operacións financeiras ou que fose mera propaganda, isto é, «cartas cun contido inocuo para a intimidade do destinatario, como pode ser a publicidade de entidades mercantís». A maxistrada explícao en que, á marxe do contido, «tratábase de cartas cun destinatario identificado». «Basta para a comisión do delito o ánimo de descubrir desta forma os segredos ou de vulnerar a intimidade doutro, o que se produce co mero apoderamiento da carta pechada aínda que non chegue a descubrirse nada pola inhabilidad do obxecto para tal finalidade», conclúe.

A condena leva aparellada unha multa de 410.400 euros a Manuel Fernández Castiñeiras como autor da subtracción desas 190 cartas, considerados outros tantos delitos contra a intimidade.

Ademais, en concepto de responsabilidade civil, deberá indemnizar con 500 euros cada un a 18 dos 21 veciños prexudicados polo roubo da súa correspondencia e con 1.000 aos tres restantes. A maxistrada non aprecia na sentenza eximente ou atenuante algún de alteración psíquica de Fernández Castiñeiras, como alegou a defensa. O ladrón do Códice xa fora condenado a 10 anos de prisión por ese roubo e por levar 2,4 millóns da Catedral e blanquearlos con investimentos inmobiliarios.

Un acumulador compulsivo sen enfermidade psíquica

A Manuel Fernández Castiñeiras traizooulle o seu carácter de acumulador compulsivo. O roubo do Códice Calixtino en xullo do 2011 puxo en marcha unha investigación que derivou non só no seu achado nun garaxe da localidade do Milladoiro. E é que as forzas de seguridade atoparon 1,7 millóns de euros nos seus catro vivendas, documentos persoais de varios dos cóengos da catedral e case duascentas cartas dos seus veciños.

A diferenza tería sido substancial. A Castiñeiras caeron tres anos polo roubo do Códice, pero a súa condena ha ir sumando outros sete por todo o diñeiro subtraído da catedral -2,4 millóns entre os anos 2000 e 2011- e 190 anos polas cartas dos seus veciños, aínda que neste caso só cumprirá tres. Esta insistencia en acumular levou a Castiñeiras a gardar nas súas vivendas documentación subtraída e tan intranscendente como folletos relixiosos ou fotografías persoais. Como anécdota, a fotografía que o que fose arcebispo de Burgos enviara ao ex deán da catedral, e que este recoñeceu emocionado durante o xuízo do Códice, «xa botaba eu de menos esta fotografía», dixo entón.

Precisamente por esta carácter do exelectricista, o seu defensa pediu no xuízo do Códice que se aplicase a atenuante de enfermidade psíquica. Pero o tribunal considerou que Castiñeiras non actuaba con angustia ao roubar diñeiro e documentos, senón que examinaba con detemento os papeis. Tampouco é que padecese cleptomanía ou síndrome de Diógenes. E é que un dos momentos máis relevantes do xuízo que comezou a finais de xaneiro foi cando se emitiron os vídeos nos que o acusado e agora condenado roubaba tranquilamente papeis, fajos de billetes e revisaba armarios acompañado dunha pequena lanterna. Aínda que o psicólogo que o atendeu recoñece no seu informe que é un acumulador compulsivo e que presentaba un alto nivel de inquedanza que lle levaba a acaparar obxectos, na sentenza recóllese que non hai ningunha enfermidade psíquica que atenúe a pena.

O Códice, a menor condena

Fernández Castiñeiras recibiu a menor pena nos dous xuízos contra el polo roubo do Códice. Paradoxal se se ten en conta que foi o motivo polo que se descubriron os seus delitos. Por que? Por unha simple porta. E é que ao longo das sesións xudiciais non puido demostrarse que o valioso volume medieval estivese gardado baixo chave. Iso quere dicir que en lugar de acusar de roubo, só se lle puido achacar un delito de furto.

O feito de que ademais da Castiñeiras no xuízo do Códice condenásese tamén á súa muller provocou que as consecuencias económicas para a familia sexan terribles. Comisaránselle dous pisos e terán que devolver 700.000 euros, aos que se suman os 420.000 da recente sentenza.