Panadeiros que o levan no sangue: «Fago 100 quilómetros ao día só en Sanxenxo para levar o pan a hoteis e particulares»
SANXENXO
Os profesionais apostan pola calidade como valor de futuro
16 may 2025 . Actualizado á 09:37 h.Hai profesións especiais que ata teñen un día para lembrar o seu labor. A dos pandeiros é unha delas. E celébrase precisamente hoxe. O bum do sector fai que os despachos proliferen polas cidades, pero hai traballadores que levan a profesión no sangue. Creceron en obradoiros familiares e encamiñaron a súa vida laboral ao que mamaron desde nenos. A ningúns a competencia levoulles a diversificar o negocio para poder crecer, mentres outros seguen fieis ao que un día aprenderon. Daniel Faro traballa no obradoiro que o seu pai montou en Nantes case cando el naceu. Por iso sabe que hai 38 anos que Panadería Faro está nesta parroquia de Sanxenxo. Non ten despacho onde ir comprar o pan. El lévao cada día aos seus clientes.
Este panadeiro sóbese a diario á súa furgoneta para deixar porta a porta o traballo que elabora durante a madrugada. Para el tamén hai tempada alta. «No verán fago cen quilómetros sen saír de Sanxenxo para levar o pan a hoteis e particulares», recoñece Daniel. Cando o sol aperta o seu traballo multiplícase. Son dúas persoas no día a día, pero ao chegar as vacacións suma unha máis para poder chegar a todo. «Empezo a ruta ás seis da mañá e acabo sobre as dúas da tarde, pero ás veces hai que levar outra vez porque se lles acaba», sinala. O trajín do verán axúdalle a soportar o bajón do inverno nun municipio que multiplica por catro a súa poboación en xullo e agosto.
A Faro gústalle o que fai. Aprendeuno man a man coa súa familia, pero ás veces, cando bota a vista atrás, pregúntase se todo ese esforzo vale a pena. A conclusión é que si, pero é unha profesión que tamén ten sombras. «Para manter o negocio e que dean os números hai que facer moitas horas. Cada vez que se sobe o prezo do pan perdes clientes», lamenta Daniel. A súa barra véndese a 1,15 euros, pero como el advirte, «é un produto que deixamos na porta de casa do cliente e os incrementos de cinco céntimos que se fan, non cobren a alza dos prezos». Faro é unha das panaderías de referencia en Sanxenxo e moitos dos hoteis que se enchen cada verán proban o produto «artesán e de calidade» que Daniel aprendeu a elaborar da man da súa familia.
Outros dos panadeiros que levan no sangue o negocio son Andrés Acuña e Jacobo Acuña. Estes dous primos están a cargo de Panaderías Acuña, un negocio que fundou o seu bisavó e pasou de xeración en xeración ata chegar ás súas mans. Eles souberon potencialo ata converter a panadería nunha empresa con 170 traballadores directos. Hoxe é un armazón empresarial no que tamén hai franquías e que reparte os ingresos 50% co pan e a outra metade, coas cafeterías. Pero para chegar a este punto, fixeron un percorrido larguísimo.
Os principios de Acuña
Aos seus 43 anos, Andrés aínda lembra con nitidez o día que ademais de pan, empezaron a elaborar bolería. Era un neno e o seu pai foi buscalo ao colexio cun dos primeiros croissants que saían do forno de Acuña. Deullo a probar. «Aínda lembro o sabor que tiña», recoñece hoxe desde o obradoiro da avenida de Vigo.
Diso pasaron tres décadas, pero este empresario é ante todo panadeiro. Nun traballo onde o profesional mestúrase co familiar, Andrés ten moitas imaxes na súa cabeza que son a historia viva da empresa. «Na oficina entrei de vez cando o meu tío tivo un accidente de moto, ata ía ao hospital para que me explicase algunhas cousas», di con humor. Pasou por case todos os postos de traballo desde que empezou no negocio familiar con 19 anos. Manteñen algúns servizos que non están dispostos a perder. Un deles é a repartición a domicilio, no que tamén se bregó. «Fíxeno durante moito tempo, coñecía cada detalle das porta dos edificios aos que iamos, eran tantos que xa o facías como co piloto automático. Seguimos repartindo polo rural e no centro de Pontevedra. Ao meu pai non lle gustaba perder a repartición», engade.
Andrés e Jacobo herdaron un negocios familiar que coñecen desde nenos e que diversificaron para non quedarse no camiño. Os seus pais deron os primeiros pasos ao incluír a bolería. Máis tarde chegaría a pastelería e co tempo incorporáronse as cafeterías. «Teste que ir adaptando ás necesidades de futuro», engade Acuña, que agarda inaugurar canto antes o obradoiro do polígono de Barro para poder mellorar o servizo dunha panadería que fundou o seu bisavó na posguerra.