Pontevedra celebra o 11 de xullo, día do santo que obra milagres na pel
12 jul 2025 . Actualizado á 04:49 h.Ás 10.30 horas a praia fluvial do río Lérez quentaba motores, pois debía prepararse para a xornada que tiña por diante: 11 de xullo, día de San Benitiño de Lérez. Entre as mesas que remataban de colocarse e o son das tesoiras do pulpeiro, chegaban os grandes protagonistas desa mañá na praia, os mexillóns. Acompañados dunha boa porción de empanada. «Témola de carne ou de atún». É tradición agardar na cola para poder conseguir un bo prato. O prezo? Ningún, as racións son gratis, de aí o grande éxito desta combinación.
Case ao comezo da fila, está Ramón Omil, rodeado dos seus amigos. Xuntos conforman un grupo de sendeirismo e fanse chamar Ou galo andante. Rodeado polos risos dos seus acompañantes, xa que «Moncho fala moito», preséntase e conta que chegaron ao mosteiro de San Salvador de Lérez para a misa das 10. «Vimos desde Marín, saímos ás 7 da mañá e fixémonos dez quilómetros. Gañámonos os mexillóns». Asegura que, aínda que á romaría xa viñeron en varias ocasións, é a primeira vez que participan na tradicional mejillonada.
Un pouco máis atrás na cola, un grupo de catro mulleres fala de forma animada. Son Loli, Carmen, Ortensia e Quiquina. Elas, a diferenza dos anteriores, acoden á praia fluvial todos os anos. Cargadas con bolsas de plástico, Loli explica que veñen do mosteiro «e compramos rosquillas». «Non te esquezas dos churros», lémbralle Ortensia mentres ri e engade: «Como podes ver, aproveitamos a mañá».
Cando os reloxos marcan as 12 en punto, e a fila case chega á entrada da praia, comeza o desfile de persoas para conseguir as súas porcións. Mentres, fronte á carpa onde se preparan o churrasco e o polbo, o grupo Dúos Pontes ambienta a mañá ao ritmo das gaitas.
Deixando atrás os mexillóns, a celebración continúa a uns minutos da praia, no mosteiro de San Salvador de Lérez. Alí, un regueiro de xente e de postos marca o camiño para seguir ata a entrada do mosteiro. Entre carteis onde se anuncia que hai rosquillas, chourizos de Lalín ou camisetas a 5 euros, pódese ver a moitas persoas con pequenos botes de aceite. Unha delas, Raquel, é a primeira vez que acode á romaría, pero «como din que o aceite quita as verrugas e desde que son mamá saíronme por todo o corpo, veño ver se San Benito quítamas».
Fronte á porta grande do mosteiro, unha marea de xente escoita a misa das 12 a través dos altofalantes. Non querían que ninguén quedase sen poder escoitar. 45 minutos despois, entre velas que se consomen e o son das campás de fondo, San Benito abría o paso para dar comezo á procesión.