O subdelegado do Goberno en Pontevedra pide perdón por dicir sobre a muller de Campo Lameiro que «non se pode protexer a quen non quere»

Ás 12.00 horas deste martes estaba convocado, ante a subdelegación do Goberno de Pontevedra, un minuto de silencio pola última vítima de violencia machista en Galicia, a muller á que o seu marido matou de forma atroz na Coruña. Ao seu termo, o subdelegado, o socialista Abel Losada, condenou este novo caso e puxo en énfase que xa son 14 as mulleres asasinadas polas súas parellas ou exparellas no que vai de ano en España. Estaba claro que, ante unha comparecencia así, ao subdelegado íanselle facer preguntas sobre o caso máis próximo no tempo na provincia, o de Marisol, a muller que estaba no sistema de protección Viogén por risco extremo e que apareceu calcinada nun coche en Campo Lameiro, a poucos metros do seu maltratador. Non en balde, as súas palabras sobre esta persoa, que convivía co seu maltratador a pesar de que el tiña unha orde de afastamento sobre ela, aludindo a que «non se pode protexer a quen non quere que se lle protexa», provocaron críticas. Losada sinalou que lería un comunicado sobre o caso de Marisol. E iso fixo. Comezou pedindo perdón. Dixo: «Elixín mal as palabras, non as conviccións». 

O subdelegado do Goberno empezou, efectivamente, pedindo desculpas por esa alusión a que Marisol, que tiña 49 anos e cinco fillos (unha delas menor de idade) non quería protexerse. Sinalou que non elixira ben as palabras «porque é evidente que, ás veces, a vítima non está en condicións emocionais de decidir o que lle convén». Acto seguido, engadiu: «Dito isto, subliño que algunha xente que dixo que Marisol morreu porque non a protexeron debería pedir tamén perdón. Pero non creo que o fagan». 

A partir de aí, fixo unha cronoloxía do caso Marisol, que morreu calcinada só unha semana despois de que un xulgado de Monforte de Lemos deixase libre ao seu maltratador aínda que xa se lle estaba buscando porque esta muller permanecía desaparecida e a que tiña dúas condenas amais por violencia machista, unha contra ela e outra firme por agredir brutalmente á súa exmuller. Abel Losada sinala que Marisol entrou no sistema Viogen en outubro do 2021 e que, desde entón e ata a súa morte, a Garda Civil fixo 150 intervencións con ela. Chegados a ese punto, pregúntase: «Pódese dicir que non se fixo nada para protexela?».

Indicou tamén que Marisol se incorporou ao sistema Viogén polo protocolo cero, é dicir, non porque ela denunciase ao seu agresor, senón pola intervención das forzas da orde. Así, contou o seguinte: «Ela non presentou denuncia, entrou en Viogén por unha iniciativa dunha muller garda civil que foi visitala ao hospital de Montecelo tras a primeira malleira. Non se creu as explicacións e non só a incluíu no Viogen, senón que lle pediu que deixase ao seu maltratador, que xa tiña unha condena anterior [referíndose aos malos tratos á súa exparella polo que lle impuxeron 21 meses de cárcere que non cumpriu]». 

O subdelegado do Goberno afirmou tamén que o maltratador de Marisol, o home xunto ao o que acabou falecendo, «foi detido reiteradamente a Garda Civil», aínda que non puido precisar que número de arrestos foron nin os motivos concretos que os motivaron. Esta é das claves do caso, porque o grande interrogante é como é posible que Marisol seguise convivindo co home que a maltrataba se este tiña en vigor unha orde de afastamento e comunicación dela. E, por tanto, se se lle vía onda ela, debería ser detido por un delito de quebrantamento de condena.

Por que nunca entrou en prisión José Ramón García Souto?

Losada aludiu a que non lle corresponde a el xulgar se o home que maltrataba a Marisol e que estaba tamén condenado por agredir á súa exparella debería entrar ou non en prisión. «Non vou opinar sobre resolucións xudiciais», dixo. E engadiu: «Este subdelegado non envía a prisión a ninguén, e a Garda Civil tampouco». 

Dixo tamén que este caso xera frustración na sociedade porque «evidencia a complexidade da violencia machista». Pero insistiu en que tamén xerou esa mesma frustración nos axentes da Garda Civil, «que nunca baixaron os brazos nin deixaron de cumprir co seu deber». Antes de rematar, concluíu o seguinte sobre Marisol: «Tiña unha forte dependencia emocional do seu maltratador. A ninguén nos corresponde axuizala nin opinar sobre as decisións que tomou na súa vida. Os malos tratos empeza polo control emocional, que non se nos esqueza. Toca compadecernos do seu sufrimento, comprendela e acompañar ao seu familiar na dor». 

---

---

---