O falecido futbolista tamén militou nos clubs de Verín, O Carballiño e Celanova
17 mar 2025 . Actualizado á 10:15 h.Xurxo Bouzo Estévez (Ourense, 1978-2025) cambiou o aspecto dos afeccionados ourensanistas de modo inesperado, a tarde deste domingo. Como dirían no Couto, era de xeito evidente «un dos nosos». E non un calquera, porque aquel mozo que xa tiña no balompé unha das súas afeccións favoritas cando aínda estaba no Instituto dAs Lagoas chegou á canteira do desaparecido CD Ourense e tamén escalou ata o seu primeiro persoal, debutando incluso coa camisola vermella na Segundo B.
Estivo a un paso de chegar ao profesionalismo, pero rematou fincado no fútbol provincial. De feito, tras o seu falecemento, comezaron a aflorar as mensaxes de varios dos clubs nos que militou. Verín, Arenteiro ou Sporting Celanova foron outros clásicos que contaron cos seus servizos, antes que descendese ao último escano federativo para arrimar o ombro en primeira persoa na nova VDE Ourense, a herdeira. Tiña xa 35 anos, pero se calzó as botas para percorrer campos de terra e emerxer cun proxecto no que se mantivo activo ata cumprir os 40 na Preferente.
Na xornada dominical, o corpo de Xurxo foi achado a beiras do río Miño, na cidade que o ovacionara na súa época de futbolista. A súa familia, que levaba uns días buscándoo, agradeceu as condolencias que xa comezaba a recibir, aínda que anunciou que non ía haber ningún velorio.
Fernando Currás, actual presidente da entidade, recoñecía que era un momento duro para toda a familia do club e tamén no persoal: «Estiven con Xurxo desde o instituto, xogando ao fútbol, aínda que eu me fun cando chegou ao primeiro equipo, e ata o adestrei cando cheguei ao banco. É esaxerado o que sentes ao perder a un compañeiro como el».
Aínda que estivo ligado de moitos modos ao equipo do Couto, o seu vínculo máis recente era o que mantiña na bancada, no medio dunha afección que sempre o tratou como referente. O propio Currás admitía: «Xurxo seguía ligado de modo emocional ao ourensanismo, como parte importante do que somos a nivel de club».
Distintas xeracións de afeccionados e de futbolistas considérano tamén así.