Domingo González, xornalista: «Coa nova FM, o programa musical de Charli Domínguez foi un éxito»

Charli Domínguez influíu musicalmente de forma determinante en toda unha xeración de ourensáns e non só por ser unha peza crave no mítico grupo Os Suaves. A finais dos oitenta, o músico protagonizaba un programa de radio, O lobo urbano, que moldeaba os gustos dos mozos e o xornalista Domingo González foi clave para impulsar esa proposta.

Nacido na Teixeira no ano 1957, o seu pai emigrou sendo el moi novo. Cursou os seus estudos universitarios en Barcelona e, tras sacarse as oposicións, empezou a súa carreira profesional en Santander . Con todo, a maior parte da súa traxectoria ten a Galicia como escenario. En 1985 pediu o seu traslado á Coruña e un par de anos despois ofrecéronlle a dirección de Radiocadena Española en Ourense.

«Foi unha experiencia curta, pero moi bonita porque puxemos en marcha a FM, que non funcionaba como debía, e aquilo era unha marabilla para a música», explica González, que lembra que foi entón cando máis éxito tivo o programa de Charli Domínguez. Pouco tempo despois , Domingo González regresou á Coruña como director da radio en toda a comunidade. Alí puxo en marcha as 24 horas de Radio 4 e O lobo urbano pasou tamén a esa plataforma, aínda que o programa seguía emitíndose desde Ourense.

A «explosión» informativa

Máis tarde, ocupou diversas responsabilidades entre A Coruña e Santiago en Radio Nacional de España e RTVE, unha ampla experiencia que coloca a González como un referente do xornalismo en Galicia. Ademais, escribiu dous libros e o —último A radio informativa en España, da censura á liberdade— acaba de presentalo en Ourense. É un tema que lle apaixona e que pode contar en primeira persoa. «A censura na radio está desde outubro de 1939 que a impón Franco ata outubro de 1977. Iso significaba que non se podía dar nin unha soa información que non fose autorizada previamente polo censor de quenda. Así, o monopolio da información nacional e internacional dependía de Radio Nacional», explica González.

Coa Transición pasouse do antigo «parte» a unha verdadeira explosión xornalística. «Todo o mundo quería facer informativos locais, nacionais e mesmo internacionais, todas as cadeas. Había ansias de liberdade en todos os aspectos da vida, non só na radio. Foi unha época moi bonita, na que todo estaba por facer», explica o xornalista ourensán, que destaca a boa saúde do medio: «A radio é imbatible. Non a matou nin a televisión, nin o vídeo VHS nin o Betamax, nin tampouco as plataformas de streaming nin as redes sociais. Segue aí e seguirá».

Precisamente, Domingo González confesa que non ten Twitter, Facebook nin nada semellante. «Non creo nas redes sociais, non as teño e non me interesan. Calquera persoa que queira informarse non debería acudir a elas. Pode haber algunha fiable? Non o sei, non digo que non, pero a maioría non o son. As redes sociais non son para informarse, son para outras cousas», explica González, que subliña a fiabilidade dos medios de comunicación «tradicionais», a quen se pode chamar para pedir responsabilidades se a información non é correcta, por exemplo.

Na presentación do seu libro en Ourense estivo arroupado por colegas de profesión como Malena González e Paco Sarria e tivo a oportunidade de volver a unha cidade onde desenvolveu unha parte da súa extensa carreira xornalística.

 

O xornalista segue con interese a política ourensá

Domingo González vén con frecuencia a Ourense, especialmente á Teixeira, onde conserva unha casa familiar. «O que sinto moito desta provincia é que se está morrendo. Vas pola estrada N-536 en dirección a Trives, non ves ningún coche e dis: ‘Pero bo, ¡que está a pasar aquí!' O outro, día falando cuns gandeiros de Castro Caldelas, dicíanme que chegamos tarde xa, que nin con diñeiro arránxase isto», lamenta o xornalista, que segue con atención a actualidade política ourensá. «Interésame moito saber que vai pasar nestas eleccións sen a familia Baltar aí», di González, que se pregunta se as bases do PP «traballarán o mesmo que antes ou non». Tamén lle chama a atención o fenómeno Gonzalo Pérez Jácome. «Unha cidade como Ourense, de 100.000 habitantes, non se pode permitir un alcalde como leste. Agora ben, a culpa non é só súa, tamén dos demais partidos», di González, que soubo da moción na que Democracia Ourensá arremetía contra os profesionais do xornalismo: «Di que vai contra os medios que non publiquen a verdade, pero que verdade? A súa, supoño».

---

---

---