Desde os dous equipos que xogan no estadio alertan da súa superficie inestable
30 nov 2022 . Actualizado á 05:00 h.Os males do estadio do Couto son endémicos e os parches dos últimos anos non foron suficientes para sobrevivir a un inverno chuvioso como o do presente curso, xusto cando a infraestrutura está en obras. E quen máis o sofren son os integrantes da VDE Ourense e o Ourense CF, que ademais viron como a súa coincidencia nas últimas xornadas como locais incrementou o perigo.
Desde o corpo técnico rojillo, Jorge De Dios era claro: «Por sorte non rexistramos ningunha lesión provocada de modo directo polo campo, pero O Couto ten un alto risco de lesións de xeonllo e nocello, sen esquecer que a súa superficie é moi inestable e iso provoca problemas musculares aos futbolistas e incluso lles esixe un maior esforzo físico».
Peor fortuna correron os futbolistas do cadro de persoal pontino, como recoñece o seu adestrador, Rubén Domínguez: «Case teriamos que nomear os xogadores que non tiveron contratempos físicos no campo, pero non só é contraproducente para nós, tamén o é para os nosos rivais, para os da VDE Ourense e para o público que non pode ver fútbol nos nosos partidos, porque o terreo de xogo está impracticable».
Con palabras mais suaves expresar un técnico visitante como era Mario Sánchez, que non quixo pór demasiadas escusas á derrota da súa Guijuelo —a primeira do curso— no Couto. Si destacou: «Os meus xogadores víronse obrigados a un grande esforzo nun terreo de xogo moi brando, polo que o seu desgaste foi moi grande despois de encaixar o gol».
Máis recentemente, Sesi Fernández, responsable da Ximnástica de Torrelavega, anotou que os seus xogadores tiveran que afrontar dúas partes moi distintas: «Estivemos moi ben a primeira e puxémonos 0-2, pero na segundo apertou máis o Ourense CF e o campo non permitía facer outra cousa que defender a vantaxe».
De igual modo, varios xogadores do Barco tamén lamentaron que no derbi do pasado domingo fose imposible facer moito máis que «manterse en pé e realizar un exercicio de supervivencia».
Ambos os técnicos coinciden en que é necesaria unha reforma integral do terreo de xogo
Desde a Xunta de Galicia explicaron no seu día que a obra de reforma do Couto nesta primeira fase está composta por «intervencións de reparación e rehabilitación estrutural, destinadas fundamentalmente a asegurar e protexer as estruturas para incrementar a súa vida útil; obras de renovación ou posta ao día de carácter funcional, cuxo obxectivo son os elementos superpostos ás estruturas, principalmente mobiliario (asentos) e instalacións». Non se inclúe o terreo de xogo (previsto para unha fase posterior) e o seu presuposto supera 1,8 millóns de euros. A previsión do final dos traballos está prevista para o próximo febreiro.
Sería na seguinte campaña cando se abordaría o cambio de céspede. Jorge De Dios opina: «O campo necesita un cambio integral, está totalmente tupido e non drena. É totalmente desfasado e, sen un campo de referencia na cidade, damos unha imaxe de total deixamento». Rubén Domínguez tamén se manifesta de modo similar: «O ano pasado choveu pouco no inverno e fomos aguantando, pero volvemos á situación de hai dous anos. Necesitamos unha instalación deste século, porque somos os últimos de Galicia».
Marqueta acabou cunha escordadura o partido de Copa
A histórica dobre xornada de Copa do Rey no Couto tamén castigou ao Ourense CF, que recibiu ao Alcorcón, tras o partido do día anterior entre o Barbadás e o Real Valladolid.
O choque con prórroga e penaltis esixiu o máximo esforzo dos xogadores de Rubén Domínguez e, entre eles, o porteiro Raúl Marqueta tamén se viu castigado por unha lesión: «Metín o pé nun deses buracos que hai no campo e sufrín unha escordadura de nocello que me impediu chegar nas mellores condicións á quenda de penaltis».
Non só se viu penalizado o gardameta aragonés para ese decisivo desempate, senón que o desafortunado lance segue causándolle secuelas: «Aínda hoxe sigo con molestias e teño que vendar con coidado o nocello antes de cada partido».
O seteiro súmase ao resto dos seus compañeiros de campo e aos colegas doutros equipos que acoden ao feudo ourensán, onde cada vez é máis complicado moverse a medida que avanza o inverno: «Non simplemente é o tema das posibles lesións, é que ademais o que ensaiamos pola semana non o podemos levar a cabo, porque é imposible dar dous pases e incluso manterse en pé».
A lista de lesionados do equipo que se adestra Oira, nunha superficie moi distinta, se amplifica cando os seus partidos son na casa, onde tamén caeron, Manu Rodríguez, Tafa, Amin —nun par de ocasións—, Jerin ou Xian, ademais da rotura de fibras que afectou a Arribas, nunha superficie que tamén lle pasa cara factura a todos os futbolistas no apartado muscular. Traballo extras para os servizos sanitarios.