«Lo único que ha conseguido la medicación es privarme de mi dentadura»

OPINIÓN

12 dic 2025 . Actualizado a las 05:00 h.

Padezco TOC. Estoy en peligro

Soy un enfermo de trastorno obsesivo compulsivo (TOC). Lo padezco desde hace 43 años. Inicié mi terapia psicológica y psicofarmacológica a los 18 años. Desde hace 40 años, lo único que ha conseguido la medicación que tomo es privarme de mi dentadura. Están practicándome exodoncias para usar prótesis dental.

Las obsesiones me las trata el psicólogo clínico con la terapia cognitivo-conductual (TCC)-Exposición con Prevención de Respuesta (EPR). Es una terapia cruel e inhumana: se trata de exponerme precisamente a esas situaciones que me aterrorizan. Sin embargo, los resultados se alcanzan tras largo tiempo. La TCC consigue que me encuentre la mayor parte del día con calidad de vida aún teniendo obsesiones durante un rato, pues no es posible dejar de tener pensamientos intrusos para siempre, ya que la patología es crónica.

Exijo que las industrias farmacéuticas, en colaboración con el Ministerio de Sanidad, desarrollen nuevos fármacos para tratar mi enfermedad, pudiendo de ese modo predisponerme mejor a la psicoterapia. He pasado episodios de autolisis, he ingresado once veces y, aunque ya me encuentro mejor, no es suficiente el logro alcanzado.

Señora ministra de Sanidad, le ruego que tenga en cuenta esta enfermedad mental que se vive en silencio. Necesito, como el 3 % de la población mundial, que el TOC se haga visible y cognoscible por la sociedad y por las autoridades sanitarias al cien por cien. Solo así se evitarán indeseados capítulos de suicidio o estigma social. Manuel Castellanos Plaza. El Palmar (Murcia).

Vilanova dos Infantes, ese circo

Vilanova era un pobo onde se vivía moi tranquilos hasta a chegada do circo. O circo son as asociacións que se fan co dominio do pobo e que coas subvencións destinadas a mellorar as vidas das xentes se dedican a facer festas, ruídos e circos. Grupos de tambores ensaiando en plena calle e misas a todo volume polos altofalantes, ese é o menú de calquera sábado po la tarde. Traen turistas a dar voltas por un pobo onde non hai un triste negocio, non entenden que o fin do turismo é que deixe cartos, non molestar ós veciños.

Festas tampouco faltan, vese que é mellor gastar as subvencións en facer festas que en reparar o alumeado ou o sinalizado do pobo que se puxeron hai trinta anos e están moi deteriorados. Festas que se fan sen contar ca maioría de veciños, así calquera sábado te podes atopar cas calles cortadas e música a todo volume hasta altas horas. E agora no Nadal temos o pobo cerrado e música todo o día; os furgóns de paquetería non entran en todo o mes e temos que ir a recollelos fóra.

Señor alcalde de Celanova: ¿en qué momento unha asociación cultural que non engloba nin á metade dos veciños ten o poder de manexar o pobo ó seu antollo? ¿Non sería lóxico que tiveran un local social onde celebrar os seus actos e non molestar a quen non está interesado neles? E digo eu, que moitos somos os que solo queremos vivir tranquilos e que igual temos dereito a elo, proben a darlle unha voltiña. L. L. Vilanova dos Infantes (Celanova).