O silencio
Os incendios que arrasan España non son só froito da calor e a seca, senón tamén do abandono político que leva décadas acumulándose como yesca. O PP recortou presupostos de prevención e vendeu fume sobre a xestión forestal. O PSOE prometeu pactos verdes, pero quedou en titulares e en fotos aéreas sobrevoando as chamas. Os nacionalistas autonómicos preferiron alimentar discursos de identidades en lugar de coordinar unha política forestal común. Os novos partidos, de esquerda e de dereita, reduciron a traxedia a munición electoral, máis interesados en sinalar culpables que en asumir responsabilidades. A verdade é incómoda: ningún quixo investir no invisible, en limpar montes, recuperar pastoreo, xestionar o despoboamento rural ou educar en cultura preventiva. Agora todos cúlpanse mutuamente mentres a cinza se acumula. A única constante foi a mesma: os bosques quéimanse e os cidadáns pagan a factura. Francisco Javier Pérez Gómez. A Coruña.
A responsabilidade dos propietarios
Certo é que os montes non se limpan, non se coidan e están abandonados. Lembremos cando o gando se encargaba de facer ese labor e os que xa somos maiores iamos sendo nenos ao monte para buscar madeira e piñas para acender as cociñas. Todos que queixan de que o monte está sucio, sen coidar, pero que fan os propietarios deses montes para mantelos en bo estado? A resposta é: nada. Agora vemos os veciños limpando para facer devasas. Se ese excelente labor fixésese na primavera, a situación sería distinta. Asumamos todos a responsabilidade que supón o ser propietario do monte. José Antonio Cachafeiro Saavedra. Vigo.