En defensa do réxime do 78
O Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE) decidirá, este mesmo ano, sobre a amnistía. O réxime do 78 cedeulle á Unión Europea dita capacidade de decidir sobre os asuntos de España (artigo 93 da Constitución). Foi unha gran decisión. Por tanto, aínda hai esperanza de que a traizón de Sánchez á súa palabra sexa castigada, máxime á vista dos últimos ditames que chegaron de Europa. Todo apunta a que a rapidez do Tribunal Constitucional en ditar sentenza sen agardar ao TJUE ten un único motivo, imposto por Puigdemont: que a anulación da lei de amnistía non lle acade. E é que a futura sentenza do TJUE non sería de aplicación a Puigdemont, polo principio de non retroactividade das leis penais.
Creo que o réxime do 78 resistirá. E creo que no cume da OTAN fixéronlle o baleiro a Sánchez, porque os líderes que outrora ían ao seu encontro e abrazábanlle xa eran coñecedores da que se lle vén amais ao presidente do Goberno de España. Uniuse a un prófugo e a proetarras e... José Luis Gardón.
Son Sabina
Sabina soa, como non, a español, a iso que todos coñecemos ou intuímos como «o noso». Soa sempre coma se o seu son saísenos de dentro, dos adentros. Ponnos alerta sobre todo o natural, sobre o inevitable, sobre o insalvable, sobre o atávico e máis profundo; sobre o mais difícil de domar e, ben mirado, case mellor así; sobre o máis difícil de gozar, de tranquilizar e de vivir.
A súa voz seca sempre che soa familiar. Se che dás unha volta pola rúa é moi raro que volvas sen haber oído a ningún tipo que fale como el, como un máis de nós pero cheo de vida. De vida vivida. Como a súa persoa e como o seu personaxe. Como non coñezo de preto a ningún dos dous, quedo co segundo, xa que me parece a proba do nove do talento inmenso do primeiro.
Pero o mellor de todo é que Joaquín Sabina canta como falan as nosas rúas. Case sempre é así, porque ás veces as nosas rúas gañan e supérano.
Con Sabina dobrei tanto o xeonllo —é dicir, que me foi gañando a pesar da miña resistencia inicial— que agora non me explico como é posible que nin el nin Serrat, poño por caso doutro xigante, non soen nunca, nin sequera nas quinielas, para a Real Academia Española. Non sei se todos os poetas que están sentados nas súas letras respectivas escribiron mellor que o de Úbeda. José Luis Vázquez Couzo. A Coruña.
Yolanda en Hungría
Yolanda Díaz viaxou a Hungría para solidarizarse co colectivo LGTB e non teño nada que dicir.
Iso si, a próxima vez viaxen a Irán e a Rusia, onde se castiga moi duramente aos homosexuais, señora ministra; tanto vostede como o titular de Cultura. Lino Mon. Santiago.
Obras en Pontevedra
Dende o verán do 2024 levamos en obras no barrio do Burgo, en Pontevedra. Suponse que van «humanizar» a rúa da Santiña (Camiño Portugués) e soterrar os cables da contorna... Con esa escusa seguen os cables, as obras, pechan rúas, accesos a garaxes... pero, curiosamente, o acceso do supermercado sempre está aberto. Non ten restricións de acceso. Os veciños non importamos? Begoña Castiñeiras Míguez.