Os expresidentes ás veces non son vasos chineses aos que non hai que prestar atención. Mariano Rajoy concedeu unha entrevista en exclusiva a La Voz de Galicia. As súas declaracións sobre a necesidade que teñen o PP e Feijoo de moderarse tiveron un enorme eco nas redes sociais e foron recollidas polas televisións. O encontro co expresidente foi no seu despacho da rúa Goya. O colaborador desta casa, Xosé Luís Barreiro, falou con el, en compaña de Francisco Espiñeira, xornalista e compañeiro en La Voz. As declaracións gravadas por cámaras e fotógrafo, tamén de La Voz, marcaron o camiño que debe seguir Feijoo se quere acadar a Moncloa. Dúas frases recollidas en Instagram e TikTok, con medio millón de visitas —o tirón que segue tendo Rajoy é impresionante—, non deixan lugar a dúbidas. «O principal inimigo do centrodereita nestes momentos é a inquedanza», avisou o expresidente do Goberno, á vez que engadiu neses reels que «a moderación é a vía para a vitoria de Feijoo». O PP non ten que reinventarse no seu próximo congreso. A entrevista foi aínda máis rechamante porque o mesmo día outro expresidente dos populares, Aznar, predicaba no diario O Mundo de Madrid todo o contrario. O ataque visceral a Sánchez e o lodo como a política para seguir por Núñez Feijoo foron os consellos do presidente de FAES. Aznar equivócase onde acerta Rajoy, agora que o congreso do PP está case aquí.
Feijoo non necesita radicalizar o partido. Seguir a ruta extrema de Ayuso é un erro. Feijoo non para de conceder entrevistas e de dar roldas de prensa cada vez que vivimos un capítulo máis da novela da corrupción de Ábalos, Santos Cerdán, Koldo… Estivo con Carlos Herrera en Cópea, foi a é.radio, a emisor de Federico Jiménez Losantos. Nesas igrexas xa están convencidos, non necesitan máis sermóns. Cada vez que xorde un escándalo, Feijoo comparece noutra rolda de prensa, ás veces coas bandeiras españolas e da UE detrás, que se utilizan nas grandes ocasións para subliñar o papel de estadista. A Feijoo sempre lle gustou sobreactuar, pero este esforzo por hiperventilar pódese volver na súa contra. Cando o rival está na lona non hai que darlle patadas, aínda que a presidenta de Madrid créao. Sánchez está moi alterado e ver nas súas reaccións. Nese chío que lle dedicou a Feijoo, interpelándolle cun «Alberto, que cho traduzan» e engadindo o comunicado sobre o gasto na OTAN en inglés. Esas faltadas sobre o idioma destilan odio e faias alguén que está a perder todo o que tiña gañado. Feijoo compite con Sánchez, non con Ayuso. Sánchez perdeu unhas eleccións e un debate televisivo con Feijoo por menosprezalo. Desde que desembarcou en Madrid, o socialista considerou a Feijoo case como un Xan dás Bólas, típico de quen vive encerrados na vila e corte sen decatarse de máis. Sánchez é moi madrileño. Cre que os do resto de España somos de provincias.
É a hora da UCO e das investigacións xudiciais. Non hai que adxectivar. A abundancia de memes emolientes sobre o PSOE, os ministros e os seus socios de goberno son tendencia. Non hai que empurrar un Peugeot que vai costa abaixo, co piloto en chamas e sen combustible. É o momento de ser galego. O urxente é agardar.