É a penúltima de Donald Trump e os seus señores de confianza, eses que os estadounidenses críticos chaman os «homes do si» porque non saben dicirlle non ao líder. Para eles, o mundo é, a intres, un Monopoly. Por tempos, un Estratego. O enviado dos Estados Unidos a Ucraína, o xeneral Keith Kellogg, suxire que o país podería ser dividido ao estilo de Berlín tras a Segunda Guerra Mundial. Tropas aliadas europeas no oeste e forzas rusas no leste. As dúas Ucranias, separadas no mapa polo trazo do rotulador permanente de Trump ao ditado do amigo Putin. Un plan sen fisuras, como mostra a Historia. O problema é que para moitos só existe o presente e a Historia é unha cousa densa, escura e testuda que se perde no pasado. Dóelles o pescozo ao mirar cara atrás. De feito, é posible atoparse nas redes sociais a estadounidenses que sosteñen que John F. Kennedy foi un gran republicano. É probable que tampouco saiban que JFK pronunciou en Berlín Occidental en 1963 aquel discurso que se ancorou entre os presentes e ausentes cunha frase: «Ich bin ein Berliner». «Eu son un berlinés». Nada máis lonxe do actual inquilino da Casa Blanca. Se Trump ve Gaza como un terreo expropiable para dar un pelotazo urbanístico da man do seu querido Netanyahu, é probable que crea que os postos fronteirizos dunha Ucraína partida funcionarán como atraccións turísticas, como ocorre agora co famoso Checkpoint Charlie, un lugar no que llueven as fotos con turistas riseiros pero que no seu día foi un enorme punto de dor da Guerra Fría. Haberá líderes no mundo que digan «eu son un ucraíno». Moi poucos atreveranse co «eu son gazatí».