En Paiporta viviuse un estalido social de consecuencias impredicibles para a saúde da nosa deteriorada democracia. Atacaron ao xefe do Estado, ao presidente do Gobierno e ao da Generalitat de Valencia. Había motivo? Podemos pensar que si. A rabia e a desesperación dos que o perderon todo e sentíronse abandonados nestes cinco días explican parte do visto ante as cámaras.
Podíase xestionar mellor a catástrofe? Axudar antes aos afectados? Só hai unha resposta a esta dobre pregunta. E é outro si. Maiúsculo. Como unha casa.
Hai mil exemplos máis aló do fallo máis clamoroso, o que custou vidas o martes: a tardanza na alerta do día do diluvio, o desprezo da Generalitat de Mazón ao aviso de Aemet. Non se entende que recursos cedidos por outras comunidades autónomas fosen enviados de volta. E resulta moi difícil explicar que un debate competencial entre administracións e as relacións erosionadas entre PSOE e PP bloqueasen a mobilización do Exército. Quizá haxa motivos loxísticos e operativos, pero non foron ben explicados.
Cando non se comunica ben, cando non se dá información de forma puntual e sistemática, entran en escena as fake news, as conspiracións. Vímolo co ébola e coa pandemia. Nesta era, aínda máis dixital e polarizada, é peor.
O sábado transmitiuse a través das canles habituais de desinformación -basicamente as redes sociais e privadas, como Telegram- que as restricións á mobilidade nas zonas afectadas eran para permitir unha visita real que nunca foi unha boa idea (aínda se están buscando corpos). E que o despregamento ía impedir traballar con normalidade nos aínda necesarios rescates. Houbo tamén oportunas visitas de axitadores ultras. Eses mesmos que levan moito tempo desacreditando o labor de axencias tan fundamentais como Aemet. Os que apadriñan a desaparición da imprescindible Unidade Militar de Emerxencias e das estruturas públicas que terán que facilitar a urxente reconstrución e rehabilitación de Valencia. A resposta á manida frase «de que o pobo salve ao pobo» tena o Estado. A nosa democracia. Non unha turba con encapuchados.
Axudaron a botar gasolina ao lume da indignación popular. A provocar uns lamentables e gravísimos disturbios que, por sorte e a acción dos corpos de seguridade, non causaron vítimas mortais. A escena, na que o rei e a raíña demostraron coraxe e enteireza, lembra ás que provocou o trumpismo recentemente cos furacáns de Florida. Azuzas aos cidadáns contra os servidores públicos. Acabas provocando que se ameace de morte aos meteorólogos, técnicos e científicos, que non se deixe traballar ás emerxencias. E aquí empurras a unha masa enfurecida para que fira a un escolta real, lance paus contra o presidente do Gobierno e guinde barro ao xefe do Estado. O populismo nunca é a solución.