Sexa cal for o desenlace a esta situación inédita e un tanto desatinada que vivimos, hai centos asuntos que debemos arranxar de forma inmediata. Porque estamos todos centrados na decisión do presidente Sánchez, en como afrontará o problema e nas súas derivacións, pero a orixe de todo isto é o que debería de preocuparnos. E o papel que xogou cada un para chegar a esta situación.
O problema xa non é tanto se o presidente dimite, que, aínda que é un inconveniente, outro ocupará o seu lugar. Se lle substitúe un leal, ou se se somete a unha moción de confianza. Iso superarémolo. A cuestión é liquidar por que chegamos ata aquí, en que condicións e como podemos saírnos desta atmosfera tóxica en que vivimos.
Desde estas páxinas dixémolo en multitude de ocasións. Ata aquí chegamos a base de contos, desinformación, manipulacións e acusacións, a maioría infundadas. Por todos consentidos. Ata aquí chegamos co e ti máis, os Txapote e «gústame a froita». Con converter a Begoña en Begoño ou confundila cunha señora de Santander. Utilizando as institucións en beneficio propio. Enfrontándoas. Non condenando a violencia. Incorporando a este despropósito a quen ten que impartir xustiza. Terxiversando a realidade. Pateando a Constitución e as regras de xogo. E como sempre ocorre, a cousa foi in crescendo ata facerse incontrolable.
Temos a honra de superar amplamente a Donald Trump. Que non deixa de ser un aprendiz ao noso lado. Porque cos 29.508 contos que fixo públicos en 1.386 días non logrou derrubar nin un geranio. Aquí non. Aquí a estratexia foi perfecta. E pode dar os resultados desexados porque se teceu unha tea de araña coa Xustiza na cúpula e na que un xuíz, coñecido polas súas causas absurdas, abre unha investigación con informacións que o propio denunciante recoñece como falsas. Con oito recortes de prensa. E sen consulta previa á Fiscalía.
Nin hoxe nin nunca vou poñer a man no lume por Begoña Gómez. Alá ela e os seus negocios, se os ten. Nin por Pedro Sánchez. Xa aprendín. Nunha ocasión destaquei a honestidade dun alcalde popular lucense e despois resultou ser dos máis corruptos. Pero se Begoña é culpable ou inocente han de decidilo os tribunais, e hoxe en día nin tan sequera figura na causa aberta.
A sorprendente decisión de Pedro Sánchez de expor unha dimisión en diferido non pode ocultarnos a verdadeira dimensión do problema. Acabe como acabe. A guerra sen cuartel, cun clima de enfrontamento supremo, denunciado ata polo FMI; a furia da oposición, a falta de respecto, os insultos e, de forma especial, os contos, non poden manterse por máis tempo. Porque estamos a un paso de facer saltar polo aire a democracia. Estes niñatos non saben o que nos custou conseguila. E se os seus pais, por exemplo Manuel Fraga, levantasen a cabeza, morrerían do susto. E do desgusto.