Hai máis dunha década, a filtración, por parte da organización Wikileaks, dunha inxente cantidade de documentos clasificados fixo cambalear a nosa percepción sobre a seguridade informática das institucións, a vulnerabilidade de Internet e, sobre todo, fíxonos tomar conciencia sobre a cantidade de información confidencial que se atopa ao alcance de calquera que teña a capacidade para hackear. Hoxe, foi o novo membro da Garda Nacional Aérea de Massachussets, Jack Teixeira, o que volveu a pór en xaque ao Pentágono ao divulgar información clasificada.
En ambos os casos hase podido constatar a facilidade coa que se outorga acceso a información sensible ou confidencial ao persoal que traballa na área informática do exército de EE.UU. así como que os protocolos de seguridade non o son tanto.
É previsible que a sentenza a Teixeira sexa exemplar, para disuadir aos imitadores. Pero, ademais, este caso, non só fará revisar os protocolos de acceso á información sensible senón que, previsiblemente, tamén propiciará unha actualización da obsoleta lexislación sobre espionaxe, tanto en EE.UU. como en todos os países. Non estaría de máis que, aproveitásese para reforzar a seguridade da información privada —datos bancarios, médicos, etcétera— de todos os cidadáns, agora que practicamente todo se xestiona online.