Estes días lin a toda plana que Reganosa, Repsol e Naturgy producirán biogás con xurros. Boa noticia, sen dúbida, e máis aínda ante a crise enerxética que existe que, se non se arranxa, o frío este inverno conxelará as nosas mentes confusas. Era alá por 1978, gozando dunha longa fin de semana en Francia tras o traballo semanal, cando me hospedei nunha casa rural na doce Normandía. Naqueles afastados anos, Francia xa estaba salpicada de casas rurais por toda a súa xeografía. Pola mañá, moi cedo, os días empezaban a ser fríos, e co cheiro dos croissants recentemente feitos preguntei ao propietario a causa do ambiente tan confortable que naquela casa respirábase. Contestoume que era o sistema de calefacción. Era granxeiro con moito gando, e os granxeiros ou agricultores na Francia daqueles anos eran uns privilexiados. Vivían sen penurias. Ensinoume a causa do seu benestar a mínimo custo. Transformaba os xurros en enerxía confortable con axudas estatais. Cando volvín, contei o sucedido. Poucos déronme crédito. «Non te creen porque e xente non viaxada», dicían ningúns.
Á vista desta noticia de rescatar o metano para producir enerxía, ben sabido desde hai tempo, é un indicador de que os nosos políticos ou homes de empresa deberían viaxar máis, observar, estudar e copiar o bo que xa existía nos libros de ciencia. Aínda quedan materias pendentes que só se resolven cando aplicamos o coñecemento e os avances dos máis intelixentes e non dos «favoritos ou ben situados» nos responsables da res publica. Pero claro, nunca é tarde se a dita é boa, di o refrán. Hai que indagar por que uns países están máis arriba que nós cando sabemos que moita da nosa intelixencia está moi ben valorada nos máis prestixiosos centros de ciencia foránea, pero desprezada ou pouco valorada na nosa terra. Case todo está escrito, e en ciencia o que non está escrito non existe, o problema é aplicalo. A ciencia non é de dereitas nin de esquerdas, unicamente a prioridade da súa aplicación, pero esixe un compromiso do político de quenda co investimento adecuado. O aforrar neste capítulo trae máis gastos e tardanzas innecesarias.