O desastre do lexislador español
OPINIÓN
É curioso, pero así é, que o extraordinario se acabe convertendo en habitual. Efectivamente, isto é o que sucede en España: é habitual que cada pouco tempo se acaben declarando inconstitucionais ou contrarios ao dereito da Unión impostos, obrigacións e, en definitiva, normas que naceron xa con esa mácula que finalmente acabaría consigo mesmas.
Tras asuntos tan relevantes como o do vulgarmente chamado céntimo sanitario ou a plusvalía municipal, sobre a que aínda non se escribiu a súa última páxina, agora tocoulle seguir o mesmo camiño á declaración de bens en estranxeiro (modelo 720), colofón de todos os despropósitos acometidos polo exministro Cristóbal Montoro.
Non sendo leste o lugar para analizar o contido da Sentenza do TJUE, só me gustaría destacar que a consecuencia directa desta sentenza non é outra que a de considerar que a configuración actual do modelo 720 é contraria ao dereito da Unión. Así, na medida en que non se limitaron os efectos temporais de aplicación da sentenza, a obrigación e todo do que derivara dela debe ser obxecto de restitución. É dicir, calquera regularización, sanción, etcétera, ingresada cuxa causa teña sido o cumprimento erróneo ou extemporáneo, o incumprimento da declaración de bens no estranxeiro ou a imputación dun incremento non xustificado de patrimonio coa finalidade de evitar o réxime sancionador agora proscrito deberá ser restituído polo Estado español de forma tal que o suxeito afectado quede exactamente igual que estaba antes de ter sufrido o dano derivado da aplicación da norma.
Sen xénero de dúbida algunha sobre a vía que agora teñen os suxeitos que teñan padecido o réxime sancionador das declaracións de bens no estranxeiro, o cal suporá un importante novo buraco nas arcas do Estado, cabe preguntarse cantas veces máis han de pasar acontecementos como este para que, dunha vez por todas, o noso lexislador deixe de ser responsable directo dos danos causados aos contribuíntes e pase a ser garante da seguridade xurídica, con escrupuloso respecto á Constitución e o Dereito da Unión Europea.
A recado que, se ademais de responder o Consello de Ministros como tal, respondesen tamén os membros que o compoñen, estariamos a falar agora doutra cousa. O certo, e triste ao mesmo tempo, é que, aínda que o responsable directo é o Consello de Ministros, parapeto das persoas que o compoñen, finalmente seremos os contribuíntes os que sufragaremos vía impostos as millonarias devolucións que o Estado realizará a todos aqueles suxeitos afectados que fagan valer o seu dereito; mentres que os parapetados apenas pestañearán cando iso suceda, pois a responsabilidade persoal e directa no mal exercicio do devandito cargo é unha nota allea ao cargo en si.