O malestar dos gandeiros coas xa archiconocidas declaracións do ministro Garzón en The Guardian está motivado, afirma o titular de Consumo, en non saber ler entre liñas as súas palabras. E é que vivimos momentos onde a letra pequena ver desbordada pola velocidade das redes e a simplificación das mensaxes. Sinceramente, creo que máis ben o que terxiversou neste caso a letra da normativa sanitaria foi o ministro.
Calquera que o escoite, sen maior información respecto diso, manifestaríase absolutamente de acordo. Como non rexeitar os malos tratos animais, a contaminación ou os pensos adulterados con fármacos. O que ocorre é que a realidade que parece querer describir —desde un despacho do Goberno a un medio de comunicación estranxeiro— non ten oco no ordenamento español nin comunitario que rexe a seguridade alimentaria para as producións de vacún, porcino, avícola ou cunícola.
Calquera gandeiro sabe, ao ter que cumprilas, que as carnes españolas observan a estrita normativa europea en sistemas de manexo, benestar, bioseguridade, limpeza e alimentación, e que, se non se estivesen seguindo, as nosas exportacións non chegarían a 130 países na actualidade. Seguro que haberá infractores que se salten as normas e han de ser perseguidos e sancionados polas administracións públicas, pero elevar a categoría sectorial as anécdotas infractoras resulta cando menos inxusto e, en momentos de crise estrutural no sector gandeiro pola subida de custos e a caída de prezos, completamente temerario.
O sector cárnico de vacún en Galicia é basicamente extensivo e supón o último soporte económico e social para comarcas en colapso demográfico. Un territorio no que resisten 20.000 granxas. O 32% das mesmas atópanse en zonas de montaña, ao redor de 2.500. Na dicotomía que establece o ministro entre modelos de produción, preguntaríase o responsable de Consumo o sentido da produción intensiva de leite, porco ou pito? Producir proteína animal a prezos asumibles e en base a unha norma estrita de calidade para mellorar a alimentación de consumidores cun poder adquisitivo limitado. Pero como gañar boa reputación entre os consumidores custa anos e perdela só minutos, considero importante agora pasar páxina e concentrarse en lanzar unha campaña informativa sobre a calidade diferencial da carne galega e, en especial, a de tenreira galega suprema.