Hai quen di que os 50 de agora son os 30 de antes. Mesmo os hai máis entusiastas —inxenuos, diría eu— que ata os igualan cos 20. Pois ben, por moito que digan, o certo é que hai a quen iso de poñer un pé na cincuentena non lle sinta pero que nada ben. E iso, aínda sen estar sometido á tiranía da gravidade —que pesa, e moito, como os anos— por estar feito de plástico. E non me refiro con iso aos retoques aos que se someten ningúns coa va ilusión de combater o paso do tempo (ese que non espera a ninguén). Refírome a alguén que de verdade é de plástico. E digo alguén, aínda que en realidade é algo, polo lugar que ocupa no corazón de ningúns e o moito que significou para varias xeracións de españois. E é que, estou segura de que moitos dos que agora len estas liñas gardan entre os recordos máis prezados da súa infancia ningún ligado a eles. E ata poida que fosen o mellor agasallo da súa vida.
Fálolles dos clicks de Playmobil. Aínda que para moitos de nós sempre serán de Famobil. Por moito que Famosa, que foi quen conseguiu a primeira licenza para fabricalos e comercializalos en España —e incluíu a F da súa marca no nome— faga xa longo tempo que nada teña que ver con esas, para moitos, prezadas figuritas.
E fálolles deles porque acaban de cumprir 50 anos. Inmersos na peor crise da súa historia.
Xurdiron doutra gran crise: a do petróleo dos anos setenta. Foi entón cando o enxeñeiro Hans Beck creounos para o fabricante de xoguetes Horst Brandstätter, o dono da alemá Geobra Brandstätter, quen lle encargaba ao enxeñeiro que deseñase un xoguete con gran capacidade de entretemento e que, ademais e sobre todo, requirise unha mínima cantidade de plástico (como saben, un derivado do cru) para fabricalo. A idea, paliar unha brutal subida de custos que a punto estaba de levar por diante a empresa.
Os primeiros modelos —un obreiro, un indio e un cabaleiro medieval— presentáronse ao público na feira do xoguete de Núremberg en febreiro de 1974. Sen demasiado éxito, por certo.
Non eran moi distintos aos de agora. Máis simples e dunha única cor. Pero a mesma carita redonda e riseira, sen orellas nin nariz, e articulados de forma sinxela en brazos e pernas. Todo minuciosamente pensado. Ata o tamaño: 7,5 centímetros. Para que o boneco coubese na man e puidésese meter no peto. Que neno non querería levar sempre consigo o seu xoguete favorito? E o máis importante! As mans en forma de U. Deseñadas para suxeitalo todo. Porque, tal e como soñara Beck, o seu grande éxito chegaría da man dos complementos, pensados para contar a historia da humanidade. A grandes e pequenos trazos.
E outra curiosidade: clicks é como se chaman aquí en España, porque en Alemaña son klickys. E o nome non é casual. Empezóuselles a chamar así polo son que produce cada peza ao encaixar con outra cando se montan.
Agora xa non se fabricarán máis en chan español. A planta que a multinacional alemá ten en Onil (Alacante) deixará de facelos definitivamente tras 48 anos de actividade. Así o decidiu Bahri Kurter , o conselleiro delegado de Playmobil, quen ten ante si a difícil tarefa de reconducir os números da empresa (o ano pasado despediu a 700 traballadores, tras encaixar as primeiras perdas da súa historia) en pleno ocaso da industria fabricante de xoguetes. Ao seu favor, que aínda hai a quen os clikcs e o seu barco pirata pintan un sorriso na cara.