O 45 % dos galegos que pensaban iniciar un negocio fixérono, a pesar da crise sanitaria. Algúns abriron as súas persianas xusto cando outros as pechaban, en pleno confinamento
07 jun 2020 . Actualizado ás 05:00 h.A incerteza e a preocupación polo seu futuro marcan agora mesmo o ritmo empresarial en Galicia, sobre todo o das firmas que se viron obrigadas a paralizar a súa actividade polo coronavirus, un 40 % do total. É unha das conclusións do informe A situación do emprendimiento en Galicia ante a crise do covid-19, elaborado por GEM Galicia, grupo de traballo formado por expertos das tres universidades galegas e dirixido pola profesora Isabel Neira Gómez. A pesar da crúa realidade que se reflicte no estudo, hai un dato positivo que ten que ver co emprendimiento. E é que os seus autores, baseándose nas enquisas que fixeron para o Observatorio do Emprendimiento de España, constatan que o 45 % dos que tiñan pensado pór en marcha un negocio, non se botaron atrás pola pandemia e continúan co seu proxecto, aínda que en moitos casos, adaptado á nova realidade. E a pesar desa incerteza, o 94 % dos emprendedores seguen vendo oportunidades para crear empresas. Identificar os nichos de mercado nun panorama aínda descoñecido é a clave para dar coa galiña dos ovos de ouro.
Pode sorprender que nunha situación tan delicada e cunha caída tan forte da economía e do emprego haxa quen estea a pensar en pór en marcha unha empresa. Pero así é. Ao longo do confinamento fóronse madurando unha serie de iniciativas en Galicia que deron lugar a que, unha vez superada a paralización total da actividade, entre os negocios que reabrían as súas portas aparecesen, como brotes verdes nas rúas comerciais galegas, novos proxectos empresariais. Son valentes emprendedores en tempos de coronavirus.
«Valentes? Eu chamaríaos ousados», asegura Alberto Vaqueiro, profesor da Universidade de Vigo, especialista en economía pública e un dos autores do informe. «Ser emprendedor en España é unha tarefa de alto risco. Non é doado, e enfrontarse ao covid-19 ten aínda moito máis mérito». E con todo, ese dato optimista que achega o estudo non lle sorprende . «Para o emprendedor, que é unha persoa valente que non se engurra ante as dificultades, mesmo pode ser un aliciente». Cre, con todo, que como á maioría dos empresarios, a nova situación obrigaralles a reorientar os seus plans e a mergullar entre as novas demandas do mercado. «Que as hai; por pór un exemplo, restaurantes e ximnasios, que ven a necesitar que os asesoren en seguridade no traballo. Ou o sector primario, que foi o que mantivo á xente confinada na pandemia e que nunca estivo ben valorado en Galicia».
Os nuboeiros sobrevoan, e con todo, cada vez hai máis expertos que se atreven a dicir que, se non hai unha recaída na crise sanitaria, é posible que os efectos na economía non sexan tan graves como se vaticinaba. Por iso, o profesor Miguel Vázquez Taín, presidente do Consello Galego de Economistas, aplaude estas iniciativas empresariais. «A pesar de que os datos do paro son malos, albergan certa esperanza, e hai indicios de reactivación no uso dos cartóns de crédito e das compras. Eu anímoos a tirar para adiante, os proxectos de investimento non poden estar hibernados moito tempo».
«Eu estou en modo zen, animada; confío no boca a boca»
«Gordas e maiores, quen nos ía querer contratar?». A graza e a garra coa que Curru Barreiro explica como ela e a súa irmá Carmen decidíronse a abrir un comercio ante as dificultades do mercado laboral cando quedaron sen traballo, a pesar de que elas levaban toda unha vida detrás dos mostradores de Santiago, dan idea do tesón destas emprendedoras que non dubidaron, por dúas veces, en navegar contracorriente. A primeira, fai sete anos, cando inauguraron a tenda de roupa Cousalinda no Milladoiro. E a segunda, agora, cando en plena pandemia reabriron no casco antigo de Compostela, cos seus clientes confinados e os peregrinos afastados do Camiño. Non se arrepentiron, a pesar de que nin sequera imaxinasen, cando atoparon o baixo, que a relación cos seus clientes retomaríase rodeadas de máscaras e xeles desinfectantes. Por agora, as cousas non lles van mal. «Eu estou en modo zen, animada -di Curru-. Confío no boca a boca; a xente coñécenos, entra e compra algo. ¡E nuns días empezarán a chegar os turistas!».
«Leste era o meu soño, non me ía a botar atrás pola crise»
Daouda Sene xa rexentaba unha pastelería en Senegal, e ao chegar a Vigo, tras un periplo por Francia, non se desanimó por descoñecer o idioma ou a lexislación. Sacouse a ESO e estudou formación profesional á vez que traballaba en diferentes panaderías, sempre cun obxectivo moi claro: abrir o seu propio negocio. Por fin, deu con Bellavista, cuxos donos se xubilaban. «Asinamos o traspaso o 1 de abril, en plena pandemia. Deixáronme o local o día 15 e o luns 20, abrín». Mentres outros botaban a persiana, el subíaa. E ao ser o seu proxecto unha actividade esencial, puido facelo en pleno confinamento. «Iso deume coraxe, saber que eu si podía abrir». A Daouda apaixónalle o que fai; aprendeu os segredos da repostería tradicional galega, como a bica ou o roscón, pero confía no seu produto estrela, o croissant francés que está a conquistar aos seus clientes. E non lle vai mal, xa tivo que contratar a unha empregada. «Leste era o meu soño, non me ía a botar atrás pola crise. Teño un sentimento de satisfacción persoal por elaborar produtos que a xente goza».
«Estabamos coa obra e que íamos facer? Pois para adiante!»
Logopeda por profesión e emprendedora por vocación, Isabel García xa rexentaba unha clínica con catro compañeiras. Pero facíaselle pequena e quería engadir servizos como pediatría, psicoloxía, cardioloxía, psicopedagoxía, terapia ocupacional, nutrición e podoloxía —entre outros—, da man de grandes profesionais, así que en canto atopou o local adecuado, púxose ao choio. «Cando empezamos xa se falaba do coronavirus, pero non se pensaba que ía ser unha pandemia. O confinamento chegou cando estabamos coa obra, e que íamos facer Pois para adiante! De non ser por iso, ao mellor esperaba un pouco, a ver como quedaba todo!». Está contenta, porque ela xa levaba a súa clientela, pero os demais profesionais tamén recibiron pacientes nada máis abrir consulta. E iso que as circunstancias lles impiden estar ao cento por cento, porque hai xente que aínda ten medo e pospón as citas. Cando bota a vista atrás, prefire rirse de si mesma. «Non é que os demais me chamen atrevida, e que xa mo digo eu; atrevida e aloucada».