Iago López, xogador do CD Lugo: «Sentábame en Tribuna e pensaba en oxalá algún día xogar aquí»

Iago López Carracedo (Lugo, 1999) volve á súa casa, volve ao Club Deportivo Lugo, onde se formou, dez anos despois. Un lateral destro que pode competir en dereita e en esquerda, talentoso na asociación e no centro desde liña de fondo, así como con conceptos e axilidade en defensa. Dous ascensos e 98 partidos xogados en Segunda División. O Lugo visita ao Real Madrid Castela este venres (19:15 horas, TVG2, Movistar Plus e LaLigaPlus).

- Que convenceulle para volver ao CD Lugo?

 - Volver aos meus inicios, era moi feliz naquela época na canteira do Lugo, era como un hobby para min. Xogar ao fútbol foi a miña paixón desde pequeniño. Volver outra vez aos meus inicios foi o que máis me marcou. A nivel futbolístico, marcoume o proxecto tan ambicioso que me presentaron amais da mesa, ver que veu xente coas ideas claras, coas ganas de facer as cousas ben e iso é fundamental para a evolución do equipo e do proxecto. 

 - Quen se pon en contacto con vostede?

 - Javi Recio chámame antes de entrar oficialmente a nova sociedade no Lugo. Falaríame unha semana antes de entrar. Díxome que ían entrar como nova sociedade. A min naquel momento non me chamaba, non me atraía o Lugo porque viñan dunha tempada complicada e non era un club rechamante para os xogadores. Eu funlle sincero desde o primeiro momento, díxenlle que nunha ou dúas semanas empezaba a pretemporada en Romanía, díxenlle que ía vendo, que ía valorando como ía entrando a nova sociedade no Lugo, o plan que tedes, os xogadores que ides traendo e, a partir de aí, tomo unha decisión. Non me pidas que toma unha decisión de si ou non sen saber o proxecto que hai detrás. Darlle as grazas ao Lugo porque me agardou ata que tomei a decisión. 

 - Renunciou economicamente para fichar polo Lugo?

 - Si. E tiña outras ofertas. A tempada pasada pasei un ano complicado a nivel futbolístico, non tiven a continuidade que un xogador merece. Adapteime ben a Romanía, pero o achaco ao extradeportivo. Non acabei xogando todo o que me gustaría. Quedábame un ano máis de contrato, busquei saír do mellor xeito posible, non foi doado saír de alí e sabía que ao equipo que viñese ía vir perdendo diñeiro, pero iso pasaba a un segundo plano porque eu o que quería era estar feliz e volver xogar. 

 - Xogou a tempada pasada no Universitatea Craiova. Cal é o nivel da Primeira División de Romanía?

 - Os seis primeiros equipos, que normalmente son os mesmos, teñen un nivel medio-alto de Segunda española. Alí hai dúas fases: os seis primeiros clasifícanse para gañar a liga e meterse en competicións europeas e os outros para non descender. Diríache que os outros teñen nivel de Primeira RFEF.

 - Como era a vida en Craiova, en Romanía?

 - Moi parecida á de aquí. Impresionoume. Estiven moi a gusto, acolléronme moi ben. É unha cidade que vai un pouco atrasada, pero aos poucos está a se modernizar. É unha cidade que ten de todo: comida, centros comerciais, etcétera. 

 - Como era a súa relación con Constantin Galca, o seu primeiro adestrador en Craiova?

 - Foi algo raro. El chámame, fala español, xogou no Espanyol, chámame para que vaia alí porque ve que podo xogar e dime que vou xogar, que vou ter bastante minutos. Chegas alí e ves que non xogas en dous meses. Falei co adestrador, pregunteille por que non xogo se el foi o que me dixo que ía xogar, pero me contestou que o presidente lle esixe que xoguen certos futbolistas. Ves que xa non depende del, que é algo extradeportivo. Vaia bajón foi! Aos dous meses foise el e veu outro adestrador. Entón, eu xa non tiña nada que facer. 

 - Que pídelle Yago Iglesias a nivel táctico?

 - A Yago gústalle que os laterais sexan moi participativos, que se metan moito no carril de dentro, que deamos apoios no xogo, tanto en saída de balón como á hora de atacar. Pídenos ese posicionamento no medio do campo.

 - Como lembra a súa etapa na canteira do CD Lugo? Marcha en 2015 sendo cadete. 

 - Si, a miña última tempada foi en División de Honra Cadete. Teño moi bos recordos. Iñaki (Fernández Rodríguez), o actual fisioterapeuta do primeiro equipo, tamén xogaba nas categorías inferiores. Foi unha etapa moi bonita que oxalá puidese volver repetir (sorrí). Estiven desde alevíns ata último ano de cadetes. Por aquel entón adestrábame Alberto Engroba. 

 - Cales eran os seus referentes no primeiro equipo?

 - Iago Díaz era no que máis me fixaba porque, ademais, era da casa. Recordo moito ao mítico Manu (Rodríguez Morgade) ou tamén tivemos grandes dianteiros como Fran Sandaza. Recordo a día de hoxe onde me sentaba en Tribuna, recordo aqueles momentos, viña co meu pai e dicíalle: "Wow, oxalá algún día xogar aquí". Por sorte, iso cumpriuse e estou moi contento. 

 - Xogou dous partidos no estadio Ángel Carro, ambos os como rival. O primeiro foi en Segunda División 2020-2021 coa VDE Logroñés. Non había público debido ao covid. Vostede forzou o penalti para o único gol do seu equipo. Xogou como lateral esquerdo. Como o lembra?

 - Estaba nervioso, era o meu primeiro partido aquí. Unha pena que non houbese público porque viñese toda a miña familia e iso sempre te arroupa e é bonito para o xogador. Foi unha tempada moi bonita, foi o meu debut en Segundo.

 - Como se atopa cando xoga como lateral esquerdo?

 - Si, aquela tempada xoguei tres ou catro partidos como lateral esquerdo. Era por lesións ou por algo concreto. Atopábame ben, pero é diferente para min porque os perfís son complicados e na saída de balón sempre te queres meter cara a dentro, pero non me desgustaba xogar en esquerda.

 - Yago Iglesias comentoulle que podería situarlle como lateral esquerdo?

 - Non, non o falamos, só falamos como lateral dereito. 

 - Xogou a seguinte tempada en Copa co Mirandés tamén no estadio Ángel Carro, pero xa con público. Como o lembra?

 - Si! Con moita néboa e un gol de córner directo de Roro (Rodrigo) Riquelme. Foi a primeira semana de xaneiro ou decembro. 

 - Que cre que vai sentir cando xogue como local no Anxo Carro?

 - Vou estar nervioso como en todos os partidos, pero cando a pelota empece a rodar vou estar moi contento. Afección e equipo imos ser un. Estou moi contento de estar no Lugo. Oxalá vinga a máxima xente posible porque iso significará que se están facendo ben as cousas.

 - Como é Yago Iglesias como adestrador?

 - Gústame moito, gústame a súa idea de xogo, como lle gusta saír desde atrás xogando o balón, gústalle presionar arriba cando non tes o balón. É un estilo de xogo que pode darlle moito mollo á afección para que se divirta. Oxalá que sexa un ano moi bonito onde afección e equipo gocemos. 

 - Como é a situación cando os laterais xogan por dentro?

 - É algo diferente, pódelle dar un xogo diferente ao equipo porque os rivais non agardan que os laterais se metan por dentro, tamén tes que ter extremos rápidos, e é o noso caso porque todos os nosos extremos son rápidos tanto en banda dereita como en esquerda. É unha idea moi bonita.

 - Jon Merino é o seu compañeiro no lateral dereito. Que destaca del?

 - Jon é un gran xogador, ten percorrido pola banda, gústalle moito meterse por dentro. É bo ter esta competencia porque iso che fai mellorar a ti e ao equipo, que é o que todos queremos.

 - Que compañeiros actuais do Lugo chamáronlle máis a atención?

 - O que non coñecía e chamoume moito a atención é Àlex Carbonell, o pivote. Tanto el como Álex Balboa chamáronme moito a atención. Pero todos teñen as súas cualidades, está a verse que esta tempada están a facerse ben as cousas, ver un equipo serio e pode ser un ano moi ilusionante. 

 - Vostede xa conseguiu dous ascensos a Segundo e xogou 98 partidos en Segundo. Cre que pode achegar xa esa experiencia a pesar de a súa mocidade?

 - Si, aínda que só teño 26 anos, xa teño bastante experiencia. Podo achegar o meu granito de area a nivel futbolístico e tamén a nivel de vestiario. 

 - Como valora a súa etapa no Dépor?

 - Moi ben, aínda que si foi un cambio radical porque pasaba de estar a vivir na casa a ir vivir á residencia. Sempre é un cambio na túa vida aínda que esteas a unha hora de casa. Estiven moi contento, moi feliz e tiven a sorte de debutar no filial. 

 - Foi compañeiro de Diego Caballo no Fabril. Como foi o reencontro en Lugo?

 - Ben! Sempre dá gusto atoparse con vellos coñecidos, sempre fas máis piña cando coñeces a xente e lévalo mellor. Non é o mesmo chegar a un equipo onde non coñeces a ninguén que chegar a un sitio onde xa coñeces a xente e pódeste integrar mellor.

 - Como foi a experiencia no Xirona FC?

 - Outro cambio máis, se irme á Coruña foi un cambio radical, irme a Xirona xa foi o máximo (ri). Estaba sen os meus pais, sen ninguén próximo, vivindo nun piso con outros compañeiros. Os recordos son moi bos, aprendín moito e fíxome madurar moito como persoa e como xogador. Xoguei practicamente todo, aínda que non conseguimos o obxectivo de salvar a categoría. Esa tempada permitiume facer a pretemporada co Xirona. Con 20 anos foi marabilloso ir facer a pretemporada co Xirona a Manchester. Eu era un neno! Era un soño para min!

 - Xogou no CF Peralada, equipo vinculado ao Xirona, en Segundo B. Como era a relación entre o Xirona e o Peralada?

 - Compraron o Peralada coma se fose o Xirona B. Adestrabamos en Xirona como calquera filial. Se o primeiro equipo necesitaba xogadores chamábante e os partidos xogabámolos en Peralada, que está a media hora ou corenta minutos de Xirona. O club era moi próximo, era coma se fose o mítico filial de calquera club. 

 - Que compañeiros destaca da súa etapa en Xirona?

 - A Valery (Fernández) e a Santi Bueno no Peralada. Santi Bueno agora xoga na Premier League. Cando subín co Xirona estaban (Christian) Stuani e moitos xogadores importantes. Cheguei a ese vestiario, vin a calidade que tiñan, como adestraban e eu dicíame: "Nai miña, aquí apréndese moito!".

 - Que adestradores lle marcaron máis na súa carreira?

 - Fran (Fernández), ao que tiven no Alcorcón. Tíveno dous anos. É un adestrador que me axudou bastante, axudoume, sobre todo, no meu primeiro ano en Alcorcón cando tiven momentos bos e outro non tan bos. Seguiu confiando en min o segundo ano, a pesar de eses momentos da primeira tempada. Apostou bastante por min. O meu primeiro ano en Alcorcón foi bo, pero non acabei xogando todo. Deume esa confianza que eu necesitaba para xogar a seguinte tempada en Segundo.

 - Que recordo ten de Lolo Escobar, ex adestrador do CD Lugo, no CD Mirandés?

 - Recordos moi bos. Non tiven os minutos desexados, aínda que tiven moita competencia esa tempada no lateral dereito. Era un equipo que parecía un filial e queriamos xogar moi asociativo. Salvo en Romanía, onde tamén pasei bos momentos, en todos os equipos estiven moi a gusto, sempre estiven en equipos e xogadores moi familiares, algo que é moi complicado de atopar neste mundo do fútbol. 

 - Que ten de especial o CD Mirandés con tanto xogador mozo e cedido?

 - Diferente. É un club tan familiar e unha cidade tan pequena que todos somos unha familia e todo lévase moi ben, aínda que acabe o ano e cada un váiase ao seu equipo correspondente! Fas moi boas amizades. Estar nun equipo onde todos son da túa idade axúdate moito a nivel futbolístico e tamén a nivel de día a día.

 - Como lembra no Alcorcón a outro adestrador ex CD Lugo como é Mehdi Nafti? 

 - Veu en novembro ou decembro. O equipo non estaba ben e el dálle un plus ao equipo. Non tivemos tanto xogo de fútbol como el sabe, pero lle deu un plus de sacrificio, de ir cara adiante, de non dar un balón por perdido, de todo. Foi fundamental para que nós sacásemos puntos que nin nós mesmos imaxinabamos que podiamos sacar.

 - Que compañeiros destaca do seu xa exitosa carreira?

 - Algúns do Mirandés xa están en Primeira, como Sergio Camello ou Roro Riquelme. Eran xogadores que xa apuntaban, tiñan moi boas cualidades. Camelo tiña un cambio de ritmo brutal. Velos agora manténdose en Primeira. Do Alcorcón destácoche a Víctor García, que agora está no Levante. Ou en Romanía cada compañeiro ía a unha selección diferente, era unha tolemia e vías o nivel que había. 

---

---